§ 2. - Obowiązki organów wojskowych w zakresie załatwiania spraw zaopatrzenia inwalidów wojennych i wojskowych oraz ich rodzin.

Monitor Polski

M.P.1968.44.315

Akt utracił moc

Wersja od: 1 stycznia 1973 r.

§ 2. Pouczenie, o którym mowa w § 1, powinno być oparte na obowiązujących przepisach i obejmować między innymi wyjaśnienie:

1) że organem rentowym upoważnionym do ustalenia prawa do świadczeń przewidzianych w ustawie z dnia 23 stycznia 1968 r. o zaopatrzeniu inwalidów wojennych i wojskowych oraz ich rodzin (Dz. U. Nr 3, poz. 11), zwanej dalej "ustawą", oraz do przyznania tych świadczeń jest właściwy ze względu na miejsce zamieszkania żołnierza oddział Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, do którego należy zgłosić wniosek o przyznanie świadczenia;

2) w sprawie ewentualnie przysługujących żołnierzowi dodatków do renty:

a) rodzinnego dla żony, dzieci, wnuków i rodzeństwa (art. 21 ustawy),

b) z tytułu posiadania orderu (art. 22 ustawy),

c) z tytułu wykonywania pracy naukowej (art. 23 ustawy);

w tych przypadkach dowódca (szef, komendant), o którym mowa w § 1, obowiązany jest także udzielić żołnierzowi pomocy w uzyskaniu odpowiednich dokumentów stwierdzających te uprawnienia;

3) że żołnierz zwolniony ze służby wojskowej z powodu czasowej niezdolności do tej służby, który w chwili powołania do służby wojskowej był pracownikiem, powinien - przed ubieganiem się o przyznanie zaopatrzenia inwalidzkiego - zgłosić się do zakładu pracy, w którym był ostatnio zatrudniony, w celu ustalenia prawa do zasiłku chorobowego (wynagrodzenia).