§ 1. - Normy amortyzacji budynków.

Monitor Polski

M.P.1982.33.296

Akt utracił moc
Wersja od: 31 grudnia 1982 r.
§  1.
1.
Ustala się normy amortyzacji budynków podlegających obowiązkowemu ubezpieczeniu w zależności od okresu trwania budynku (§ 2) i jego wieku:
Wiek budynku w latachOkres trwania budynku w latach
4050607080100150200
Stopień zużycia budynku w procentach
5 7 5 4 4 3 3 2 2
10 16 12 10 8 7 5 4 3
15 26 19 16 13 11 9 5 4
20 37 28 22 18 16 12 8 5
25 51 37 29 24 20 16 10 7
30 66 48 37 31 26 20 12 9
35 82 59 46 37 31 24 14 10
40100 72 56 45 37 28 17 12
45 85 66 53 44 33 19 14
50100 76 61 51 37 22 16
55 88 70 58 43 25 17
60100 80 66 48 28 19
65 89 74 54 31 21
70100 82 59 34 24
75 91 66 37 26
80100 72 41 28
85 79 44 30
90 85 48 33
95 93 52 35
100100 56 37
105 59 40
110 64 43
115 68 45
120 72 48
125 76 51
130 81 54
135 85 56
140 90 59
145 95 62
150100 66
155 69
160 72
165 75
170 79
175 82
180 85
185 89
190 93
195 96
200100
2.
Jeżeli wiek budynku przypada pomiędzy latami wykazanymi w normach amortyzacji (kolumna 1), stopień zużycia tego budynku określa się w ten sposób, że do procentu właściwego dla bezpośrednio niższego wieku dodaje się za każdy następny rok 1/5 różnicy pomiędzy procentem zużycia właściwym dla bezpośrednio wyższego wieku a procentem zużycia dla bezpośrednio niższego wieku budynku.
3.
Normy amortyzacji uwzględniają konserwację oraz bieżące remonty budynku. W razie dokonania kapitalnego remontu budynku stopień jego zużycia ulega zmniejszeniu w takim stopniu, w jakim pozostaje wartość materiałów użytych na wykonanie tego remontu do 1/2 wartości ubezpieczonego budynku, pod warunkiem że dokonanie kapitalnego remontu zostało zgłoszone do Państwowego Zakładu Ubezpieczeń zgodnie z obowiązującymi przepisami.
4.
Jeżeli budynek w czasie ustalania stopnia zużycia był użytkowany zgodnie z przeznaczeniem, maksymalny jego stopień zużycia określa się w wysokości 95%.