Rozdział 9 - Rozwój techniki. - Narodowy Plan Gospodarczy na 1963 r.
M.P.1962.89.415
Akt nienormatywnyIX.
Rozwój techniki.
Rozwój techniki.
Sprawą szczególnej wagi jest dalsze systematyczne obniżanie norm zużycia surowców, paliw i energii w procesach wytwórczych. Należy szybciej rozwijać nowe i udoskonalone procesy technologiczne, umożliwiające bardziej racjonalne wykorzystanie surowców i materiałów we wszystkich fazach ich uzyskiwania, przerobu i zastosowania. Należy w szczególności dążyć do pogłębienia oszczędności koksu i węgla, metali kolorowych, stali i drewna. Należy szybciej rozwijać produkcję i zastosowanie tworzyw sztucznych oraz materiałów zastępujących deficytowe i importowane tworzywa i surowce.
Niezbędne jest przyspieszenie i rozwinięcie prac w dziedzinie koncentracji i specjalizacji produkcji, zwłaszcza w przemyśle maszynowym. Główną uwagę należy zwrócić na kompleksowe ujęcie problemu specjalizacji w poszczególnych branżach, przy czym opracowanie tych zagadnień powinno być oparte na analizie typowych podzespołów i elementów maszyn, które mają być przedmiotem specjalizacji produkcji. Programem specjalizacji należy przede wszystkim objąć produkcję powszechnie stosowanych typowych i znormalizowanych części maszyn i zespołów przemysłu motoryzacyjnego, maszyn rolniczych i włókienniczych, wyrobów metalowych powszechnego użytku oraz produkcję typowych narzędzi i przyrządów. W celu stworzenia właściwych warunków do koncentracji i specjalizacji produkcji należy kontynuować normalizację części i podzespołów, a w szczególności podkładek sprężystych, pierścieni Seegera, kół zębatych, połączeń wielowypustowych, sprężyn, ogumienia pojazdów oraz półwyrobów i elementów uzupełniających do tłoczników. Należy szerzej wykorzystywać w tym celu porozumienia gestyjne i uprawnienia zjednoczeń wiodących.
Konieczne jest dalsze wydatne wzmacnianie placówek badawczych, zakładowych i branżowych oraz służb technicznych w przemyśle. Należy zapewnić warunki do szybkiego rozwoju tych placówek i służb i tak sprecyzować ich programy i zadania, żeby jak najszybciej stworzyć wyprzedzenie w pracach naukowo-badawczych, doświadczalnych i projektowych, niezbędne dla dalszego rozwoju produkcji. Należy dążyć do zacieśnienia współpracy i współdziałania placówek badawczych wszystkich szczebli oraz do zbliżenia placówek przemysłowych z placówkami Polskiej Akademii Nauk i szkolnictwa wyższego. Należy efektywniej niż dotychczas korzystać z międzynarodowej współpracy naukowo-technicznej krajów socjalistycznych w ramach Rady Wzajemnej Pomocy Gospodarczej, zwłaszcza w drodze wielostronnej współpracy gałęziowej w stałych komisjach branżowych. Należy dążyć do podniesienia na wyższy poziom pracy w zakresie międzynarodowej specjalizacji i kooperacji produkcji. W dziedzinie badań należy stworzyć warunki do wspólnego rozwiązywania kluczowych, złożonych i trudnych problemów naukowych i technicznych. Współpraca w tym zakresie powinna być zapoczątkowana w 1963 r. dla kilku wybranych i wspólnie uzgodnionych problemów.
W przemyśle energetycznym należy otoczyć szczególną opieką nowe obiekty wyposażone w wielkie jednostki 200 i 120 MW, pracujące na węglu brunatnym i odpadowych nisko kalorycznych węglach kamiennych, oraz w pełni opanować ich eksploatację. Należy kontynuować modernizację czynnych elektrowni, zwłaszcza przez racjonalizację procesów spalania oraz poprawę sprawności pomp i wentylatorów. Należy modernizować sieć elektroenergetyczną, zwłaszcza przez instalowanie urządzeń mocy biernej i przechodzenie na wyższe napięcia. Należy stosować w szerszym zakresie energetyczną gospodarkę zespoloną oraz skojarzoną cieplno-energetyczną w energetyce przemysłowej, jak również kontynuować pracę w zakresie doskonalenia urządzeń odpylających.
W przemyśle węgla kamiennego należy rozszerzać mechanizację prac i osiągnąć wzrost mechanizacji urabiania co najmniej do 39% i mechanizacji ładowania do 38%. Należy w szczególności zapewnić:
- dalsze wprowadzenie udoskonalonych maszyn urabiających, pracujących w powiązaniu z przenośnikami pancernymi, ciężkich kombajnów węglowych, wrębiarek oraz strugów węglowych;
- rozszerzenie kompleksowej mechanizacji robót w przodkach ścianowych.
Należy zapewnić postęp w automatyzacji, zwłaszcza dołowych ciągów przenośnikowych, pomp odwadniających oddziałowych i głównych oraz kontynuować prace nad prowadzeniem i rozszerzeniem automatyzacji maszyn wyciągowych i urządzeń mechanicznych przeróbki węgla.
Niezbędne jest również kontynuowanie prac badawczych nad projektowaniem budownictwa nowych i rekonstrukcji czynnych kopalń o wysokiej koncentracji robót górniczych.
W górnictwie węgla brunatnego należy kontynuować prace nad kompleksową mechanizacją robót oraz dążyć do lepszego wykorzystania wysokosprawnych maszyn i urządzeń do urabiania i odstawy węgla brunatnego oraz nadkładu ziemi. Należy zwrócić szczególną uwagę na zadania, związane z perspektywami rozwojowymi przemysłu węgla brunatnego, i prowadzić niezbędne prace przygotowawcze w tym kierunku.
W przemyśle koksowniczym należy kontynuować prace badawcze nad lepszym przygotowaniem wsadu do koksowania oraz prace nad wzbogacaniem węgli gazowych, które umożliwiłyby zwiększenie udziału węgli niedeficytowych w składzie mieszanek węglowych do koksowania.
W kopalnictwie naftowym należy zapewnić postęp i rozwój nowej techniki i metod eksploatacji oraz metod poszukiwania ropy naftowej i gazu. Szczególną uwagę należy zwrócić na przygotowania do wierceń o głębokości od 4,5 tys. do 6,5 tys. m, opracowania konstrukcji otworów oraz odpowiedniej płuczki odpornej na wysokie temperatury i ciśnienia.
Należy wprowadzić w szerokim zakresie automatyzację pompowania ropy naftowej w odwiertach i automatyzację powierzchniowych urządzeń eksploatacyjnych w kopalniach ropy naftowej.
W kopalnictwie rud należy zapewnić dalszy rozwój ścianowego systemu eksploatacji rud żelaza, obejmując tym systemem 63% wydobycia, oraz osiągnąć 22% mechanicznego ładowania urobku na chodnikach głównych przy użyciu skreperów i podawarek.
W kopalnictwie metali nieżelaznych należy zapewnić dalszą modernizację maszyn i urządzeń górniczych oraz zapewnić wzrost mechanizacji wydobycia rud.
W kopalnictwie rud cynkowo-ołowianych należy osiągnąć udział mechanicznego ładowania w chodnikach w 18%, w kopalniach rud miedzi w 20%.
W hutnictwie żelaza należy dążyć do:
- pogłębienia oszczędności rudy, koksu i stali oraz zwiększenia uzysku we wszystkich fazach hutniczego przerobu,
- rozszerzenia produkcji stali o wyższej jakości, profili o zawężonych tolerancjach i oszczędnościowych,
- dalszej mechanizacji i intensyfikacji procesów produkcyjnych.
W szczególności należy w zakresie wielkopiecownictwa zmniejszyć zużycie koksu z 930 do 905 kg na 1 tonę surówki, między innymi przez:
- zwiększenie udziału aglomeratu do 1.440 kg na 1 tonę surówki oraz uśrednianie rud i sezonowanie mieszanek wsadowych oraz stopniowe wprowadzanie automatyzacji dozowania składników mieszanek i regulacji szybkości taśm spiekalniczych i ilości nadawy oraz instalacji łamaczy i przesiewaków spieku,
- szersze wprowadzanie dmuchu o podwyższonej temperaturze 750-1050°C oraz podniesienie w wielkich piecach 3 i 4 Huty im. Lenina ciśnienia na gardzieli do wielkości 1,2-1,7 at.
W stalowniach należy podnieść wydajność pieców SM z 6,23 do 6,44 t/m2/24 h między innymi przez przejście na wyłączny opał paliwem płynnym dalszych 11 pieców SM i zastosowanie paliwa płynnego do karburyzacji mieszanek gazowych dla 3 pieców Huty Bobrek i 2 pieców Huty. im. Lenina oraz stopniowe wprowadzanie powietrza sprężonego lub pary dla intensyfikacji procesu spalania w plecach SM.
Należy również podnieść dyscyplinę technologiczną oraz dokonać usprawnień technologii i urządzeń dla podniesienia jakości blach zimnowalcowanych oraz blach ocynowanych ogniowo i elektrolitycznie, ocynkowanych, jak również opanowanie produkcji blach transformatorowych o niskiej stratności. Szczególną uwagę należy zwrócić na modernizację i rozbudowę walcowni oraz ciągarni rur, na opanowanie nowych technologii w dziedzinie produkcji rur kwaso- i żaroodpornych, rur wiertniczych do głębokich wierceń i rur łożyskowych zimnowalcowanych. Należy prowadzić prace nad opanowaniem technologii rur powlekanych plastykami.
W hutnictwie metali nieżelaznych należy:
- opanować technologię produkcji tlenku glinu z nisko modułowych boksytów i wyprodukować 8 tys. ton Al203,
- rozszerzyć zakres stosowania odlewu metali i stopu metodą półciągłą,
- wprowadzić stopniowo technikę topienia w próżni metali i stopów.
W przemyśle maszynowym i elektrotechnicznym należy w oparciu o rozwój koncentracji i specjalizacji produkcji wyrobów i podzespołów przygotować podstawy do zasadniczej modernizacji wytwarzania w latach następnych. Należy zwrócić szczególną uwagę na unowocześnienie kuźni, prasowni, odlewni i spawalni, a ponadto rozszerzyć stosowanie nowoczesnych precyzyjnych metod kucia, tłoczenia i odlewania oraz mechanizację i automatyzację wybranych procesów.
W wydziałach mechaniczno-montażowych należy przechodzić na wielkoseryjne metody wytwarzania i montażu w potokowych liniach zmechanizowanych i zautomatyzowanych oraz szersze zastosowanie obrabiarek agregatowych i specjalnych. W szczególności należy wprowadzić w 1963 r. około 15 potokowych linii obróbki.
W roku 1963 należy uruchomię między innymi produkcję pras automatycznych 2,5 t, pras wielostopniowych 25 t, pras korbowo-ramowych 400 t, wytaczarek Ø 63 mm, strugofrezarek HFA-125, frezarek FYA31A ze sterowaniem programowym, szlifierek do wałków SWC-32. Zadaniem o szczególnej wadze jest wykonanie około 90 obrabiarek zespołowych w 39 typach oraz 2 linii automatycznych złożonych z obrabiarek zespołowych.
W poszczególnych branżach przemysłu maszynowego niezbędne jest przyspieszenie przygotowania i opanowania nowych typów maszyn i urządzeń dla potrzeb innych gałęzi produkcji. Należy opanować i uruchomić produkcję 90 ważniejszych nowych typów maszyn i urządzeń, wykonać i przeprowadzić badania 110 ważniejszych prototypów oraz przygotować projekty około 120 nowych konstrukcji maszyn i urządzeń. W 1963 r. należy wykonać między innymi następujące ważniejsze prototypy:
maszyny wyciągowej 4-linowej 2.400 KW, maszyny do produkcji papierów cienkich, lokomotywy elektrycznej 4E o mocy 2.100 kVA, wagonu osobowego typ 1.044, wagonów platform o ładowności 120 t i 230 t, bazy rybackiej przetwórczej o wyporności 10.000 DWT, drobnicowca 13.000 DWT, trampa motorowego 14.300 DWT.
oraz opanować i rozwinąć produkcję:
wyposażenia pomocniczego do kotłów energetycznych wysokoprężnych, urządzeń chłodniczych dla trawlera zamrażalni B18, zmodernizowanego ciągnika C-328, żurawia budowlanego wieżowego 80 ton (0,45 t/tm), ładowarki zasięrzutnej na ciągniku gąsienicowym, o pojemności łyżki 0,5 m3, ładowarki ślimakowo-taśmowej o wydajności 63 m3/godz., rozciągarki włókien ciętych do rozciągania taśm poliestrowych, przędzarki obrączkowej o 408 wrzecionach i 4.000-12.000 obrotów na minutę.
Przy opracowywaniu konstrukcji nowych maszyn należy położyć nacisk na unowocześnienie ich konstrukcji i usprawnienie procesów technologicznych w celu uzyskania mniejszego zużycia materiałów i podniesienia sprawności maszyn. Do produkcji seryjnej należy dopuszczać jedynie konstrukcje o wysokich parametrach technicznych i charakterystykach odpowiadających standardom światowym zapewniającym konkurencyjność na rynkach zagranicznych i poważne efekty ekonomiczne u użytkowników w kraju.
W przemyśle elektrotechnicznym należy opracować i uruchomić produkcję silników prądu stałego serii Pb, wykonać serię informacyjną transformatorów energetycznych z uzwojeniem aluminiowym, uruchomić produkcję dalszych wielkości silników asynchronicznych serii "e", uruchomić produkcję kabli elektroenergetycznych w osłonie aluminiowej, prowadzić intensywne prace doświadczalno-konstrukcyjne nad nowymi maszynami i urządzeniami elektroenergetycznymi oraz poprawą ich jakości.
W przemyśle elektronicznym i teletechnicznym należy uruchomić produkcję maszyn matematycznych UMC, wykonać prototyp centrali automatycznej systemu krzyżowego, prowadzić dalsze prace nad opanowaniem produkcji urządzeń telefonii wielokrotnej, rozszerzyć asortyment produkcji nowoczesnych podzespołów radio- i teletechnicznych w oparciu o elementy półprzewodnikowe oraz prowadzić intensywne prace nad poprawieniem jakości produkowanych elementów i podzespołów dla umożliwienia zwiększenia eksportu.
W przemyśle chemicznym należy położyć szczególny nacisk na uruchomienie produkcji 114 nowych wyrobów, zwłaszcza tworzyw sztucznych i włókien syntetycznych (polietylen produkowany metodą niskociśnieniową, nowe gatunki żywic poliestrowych i epoksydowych, włókno poliestrowe "Elana"), farb, lakierów i materiałów izolacyjnych dla przemysłu maszynowego i elektrotechnicznego, nowych gatunków nawozów sztucznych, pasz oraz środków ochrony roślin dla rolnictwa (dwufosfat i fosforan paszowy), środków pomocniczych i barwników dla włókiennictwa. Ważnym zadaniem przemysłu chemicznego jest dalsza poprawa jakości wyrobów tego przemysłu, a w szczególności tworzyw sztucznych, kauczuków i wyrobów gumowych oraz farb i lakierów. W zakresie intensyfikacji produkcji należy przede wszystkim intensyfikować produkcję amoniaku, karbidu, kaprolaktamu, benzolu, sody, fenolu i superfosfatu.
W dziedzinie unowocześnienia procesów technologicznych oraz modernizacji urządzeń wytwórczych należy koncentrować zamierzenia na dalszym wprowadzeniu i rozszerzeniu metod ciągłych, zwłaszcza w produkcji kaprolaktamu, nitrogliceryny i alfanitronaftalenu. Należy zapewnić automatyzację węzłów produkcji metanolu, amoniaku, polichlorku winylu, bezwodnika ftalowego, fenolu oraz procesów destylacji i suszenia.
W produkcjach chemicznych należy w coraz większym stopniu stosować surowce bardziej ekonomiczne. W produkcji amoniaku udział gazu ziemnego powinien wzrosnąć z 12% do 25% oraz gazu koksowniczego z 1% do 8%. W produkcji kwasu siarkowego należy zwiększyć udział siarki krajowej z 35,7 do 39,5%. W dziedzinie prac naukowo-badawczych należy zapewnić intensywne tempo badawcze w kierunku opracowywania kompleksu zagadnień związanych z produkcją siarki, tlenku glinu, tworzyw sztucznych, węglopochodnych, nawozów sztucznych, witamin i antybiotyków oraz półproduktów.
W przemyśle materiałów budowlanych należy zapewnić:
- uruchomienie produkcji nowych materiałów i wyrobów, a w szczególności cementu hutniczego marki "350", cementu hydrotechnicznego, pustaków ceramicznych "Cerbet" i elementów budowlanych z tych pustaków dla potrzeb doświadczalnego budownictwa oraz opanować produkcję izolatorów wysokonapięciowych szklanych, hartowanych,
- rozszerzenie produkcji elementów ściennych i dachowych wielkowymiarowych z betonu komórkowego do 30 tys. m3, wyrobów drążonych silikatowych do 50 mln jednostek ceramicznych oraz wyrobów porsanitowych,
- wprowadzenie nowych metod technologicznych, a zwłaszcza nowej metody produkcji płyt z włókna szklanego o ciężarze właściwym około 40 kg/m3, mokrej metody rozwłókniania azbestu, technologii "Unipol" przy produkcji betonu komórkowego, opartej na spoiwach mieszanych,
- uruchomienie oddziału selektywnej hydratyzacji wapna,
- wyeliminowanie stosowania proszku aluminiowego przy produkcji betonu komórkowego przez zastosowanie spulchniania typu chemicznego.
Należy zapewnić dalszy rozwój mechanizacji i automatyzacji przez kontynuację prac nad mechanizacją zasypu w 15 wannach szklarskich, zastosowanie 7 dalszych automatów butelkowych, zautomatyzowanie pracy 4 suszarń w cementowni Nowa Huta oraz zwiększyć przewóz cementu luzem do 2 mln t. Należy zapewnić warunki wzrostu produkcji urządzeń klimatyzacyjnych i wentylacyjnych i dalszej jej specjalizacji.
W przemyśle drzewnym należy zapewnić:
- dalszy rozwój ilościowy i jakościowy produkcji płyt wiórowych między innymi przez uruchomienie produkcji płyt wiórowych poprzecznie prasowanych,
- dalsze rozszerzenie stosowania płyt wiórowych i paździerzowych w przemyśle meblarskim,
- dalszy rozwój produkcji płyt laminowanych wiórowych i pilśniowych do 930 tys. m2 oraz ich zastosowanie w przemyśle meblarskim,
- dalsze zwiększenie produkcji wyrobów oszczędnościowych, zwłaszcza skrzyń z łuszczki, parkietu mozaikowego oraz płyt komórkowych z płyt pilśniowych,
- rozszerzenie stosowania chemicznej ochrony drewna iglastego przed wtórnymi szkodnikami oraz kąpieli antyseptycznych,
- dalszy rozwój mechanizacji prac w przemyśle tartacznym, a w szczególności rozładunku, transportu i składowania na placach drzewnych oraz korowania drewna okrągłego i zrzynów tartacznych.
W przemyśle meblarskim należy zapoczątkować mechanizację ciągów obróbczych, szlifierskich i lakierniczych, rozszerzyć mechanizację wykańczania powierzchni mebli do 2 mln m2 oraz rozszerzyć stosowanie zmechanizowanych metod tapicerowania.
W przemyśle celulozowo-papierniczym należy zapewnić:
- dalsze rozszerzenie stosowania surowców zastępujących klasyczną papierówkę łącznie z surowcem liściastym do udziału 26,7%,
- dalsze rozszerzenie mechanicznego korowania papierówki przez zainstalowanie korowarek o zdolności produkcyjnej około 150 tys. m3 drewna na rok, a ponadto przystąpić do eksperymentalnego przerobu w skali technicznej niekorowanych żerdzi,
- rozszerzenie automatyzacji procesów warzenia celulozy siarczanowej do 32% ogólnej produkcji,
- dalsze uporządkowanie gospodarki wodnej i ściekowej przez modernizację istniejących urządzeń, usprawnienie oczyszczania ścieków oraz zamykanie obiegu wód.
W przemyśle lekkim należy:
- rozszerzyć stosowanie apretur szlachetnych niegniotliwych, niekurczliwych, wodoodpornych, trwale usztywniających, moloodpornych, wykończeń jedwabistych i innych,
- zapoczątkować produkcję wyrobów laminowanych planką poliuretanową oraz wyrobów z udziałem włókien trójoctanowych.
W zakresie gospodarki surowcowej należy:
- rozszerzyć asortyment wyrobów z udziałem włókien lnianych i konopnych,
- stosować tworzywa sztuczne zastępujące surowce tradycyjne w wytwarzaniu artykułów technicznych i elementów maszyn,
- rozszerzyć stosowanie skóry sztucznej.
Należy rozszerzyć stosowanie nowoczesnych metod technologicznych, szczególnie w produkcji włókni, dzianin na okrycia wierzchnie, obuwia klejonego i wytwarzanego systemem WEM, klejenia elementów odzieży, skracania procesów przędzenia, roszenia i garbowania.
W zakresie prac naukowo-badawczych należy:
- prowadzić dalsze prace nad zwiększeniem asortymentu wyrobów z udziałem włókien chemicznych i krajowych włókien łykowych oraz kontynuować prace badawcze nad opanowaniem technologii wytwarzania wyrobów z udziałem włókien polipropylenowych, trójoctanowych, polialkoholowinylowych i wiskozowych modyfikowanych chemicznie,
- prowadzić dalszą działalność badawczą nad opracowaniem oryginalnych nowoczesnych procesów technologicznych przędzenia włókien chemicznych, stosowania linii potokowych w przędzalnictwie bawełny, szczególnie zaś uintensywnić działalność badawczą procesów modyfikowania przędz i laminowania wyrobów włókienniczych.
W przemyśle spożywczym należy rozszerzyć udział dyfuzji ciągłych w cukrownictwie przez zastosowanie dalszych 9 urządzeń, zwiększyć produkcję margaryny w cyklu zamkniętym, wprowadzić metodę zdrożdżowania brzeczki melasowo-wywarowej.
Należy rozszerzyć zakres chłodnictwa w technologii, przechowalnictwie i transporcie artykułów żywnościowych w szczególności przez oddanie do użytku 3 nowoczesnych chłodni parterowych z automatyczną regulacją pracy urządzeń, rozszerzenia jednostopniowego schładzania mięsa, szybkiego schładzania drobiu, zwiększenia stosowania środków transportu chłodniczego, głównie w przemyśle mięsnym, jajczarsko-drobiarskim i olejarskim.
Należy rozwijać produkcję koncentratów spożywczych i odżywek dla dzieci, konserw dietetycznych i uszlachetnionych przetworów ziemniaczanych oraz rozszerzyć produkcję wysokowartościowych mieszanek paszowych.
W pracach naukowo-badawczych szczególny nacisk należy położyć na opracowanie metodyki przeestryfikowania olejów tłuszczami zwierzęcymi, zagadnienia fermentacji burzliwej i leżakowej piwa; polepszenie wartości paszowej śrutu rzepakowego oraz badania nad ustaleniem optymalnych warunków przechowywania surowców, w szczególności buraków cukrowych, zbóż i nasion oleistych.
W rolnictwie do głównych zadań należy dalszy postęp w mechanizacji poprzez:
- rozszerzenie mechanizacji prac przy uprawie buraków, ziemniaków i zbóż, przy czym zbiór buraków kombajnami w państwowych gospodarstwach rolnych powinien wzrosnąć do 22%,
- rozszerzenie kompleksowej mechanizacji prac przy sprzęcie siana i zielonek przez stosowanie kosiarko-ładowaczy, pras podbierających, silosokombajnów, transportu pneumatycznego i agregatów suszarniczych,
- rozszerzenie mechanizacji prac w hodowli inwentarza żywego przez zwiększenie mechanizacji udoju w państwowych gospodarstwach rolnych do 43%, usuwania obornika, przygotowania pasz, pojenia i mycia zwierząt oraz automatyzację karmienia trzody chlewnej.
W leśnictwie należy zapewnić:
- rozszerzenie rozmiaru nawożenia mineralnego i organicznego na słabych siedliskach,
- zwiększenie wprowadzania podszytów w celu ochrony gleb i produkcji leśnej,
- rozszerzenie rozmiarów pozyskania drobnicy użytkowej dla celów przemysłowych (do 170 tys. m3),
- dalszy rozwój mechanizacji prac, w szczególności przygotowania gleby w szkółkach leśnych i zadrzewieniowych, przygotowania gleby pod zalesienia i plantacje, ścinki drzew i ich okrzesywania, korowania papierówki oraz wyrzynki i załadunku dłużyc na wagony.
W transporcie kolejowym należy szczególną opieką otoczyć wprowadzenie unowocześnionych urządzeń zabezpieczenia ruchu kolejowego, w tym głównie samoczynnej blokady liniowej, nastawczych urządzeń przekaźnikowych i samoczynnych sygnalizacji na przejazdach.
Należy dążyć do dalszego zwiększenia szybkości technicznej oraz zmniejszenia rozpiętości pomiędzy szybkością techniczną i handlową, zwłaszcza w ruchu towarowym; zwiększenie szybkości i wykorzystanie nowych rodzajów trakcji oraz nowego taboru wymaga odpowiedniego zwiększenia udziału torów głównych na podsypce z tłucznia oraz wzmocnienia nawierzchni przez rozszerzenie stosowania szyn typu 849.
W transporcie morskim i wodnym śródlądowym należy zapewnić dalsze usprawnienie techniki przeładunku głównie masowych asortymentów przez dobór odpowiedniego sprzętu, oprzyrządowania i systemu łączności dyspozytorskiej w celu skrócenia czasu wyładunku w portach i uniknięcia przestoju statków.
W łączności należy prowadzić dalsze prace nad usprawnieniem telefonii miejscowej i międzymiastowej, rozwijać krajową sieć telekomunikacyjną przede wszystkim przez uwielokrotnienie istniejących torów kablowych.
W 1963 r. należy zapewnić poprawę łączności telefonicznej i telegraficznej przez:
- dalszą automatyzację telefonicznego ruchu międzymiastowego,
- automatyzację miejscowego ruchu telefonicznego.
Należy prowadzić prace w zakresie unifikacji systemów i środków technicznych łączności organizowanej przez inne resorty dla własnych potrzeb.
W budownictwie należy:
- rozszerzyć zakres stosowania przemysłowych metod budownictwa, a zwłaszcza wielkopłytowej i wielkoblokowej w budownictwie mieszkaniowym,
- rozszerzać stosowanie w budownictwie przemysłowym elementów prefabrykowanych, żelazobetonowych i strunobetonowych, jak również w budownictwie kubaturowym metody monolitycznej w szalunkach przestawnych i przenośnych,
- szeroko stosować elementy prefabrykowane żelbetowe i strunobetonowe, lekkie prefabrykaty żelbetowe i prefabrykaty gipsowe, unowocześnione konstrukcje stalowe i stal profilową o granicy plastyczności Qr 3.600 i wyższe,
- w budownictwie wiejskim stosować lekkie prefabrykaty żelbetowe, z betonu sprężonego i gipsowe, a na pokrycia dachowe stosować lekkie ognioodporne płyty azbestowo-cementowe w celu wyeliminowania słomy;
w zakresie rozszerzenia stopnia mechanizacji robót budowlanych:
- podwyższyć procentowy udział prac zmechanizowanych w robotach ziemnych ładunkowych, transporcie pionowym i w szczególności w robotach wykończeniowych;
w zakresie wykorzystania maszyn ciężkich i urządzeń:
- uzyskać wzrost wydajności maszyn i stopień ich wykorzystania średnio o 5%;
w produkcji betonów i zapraw:
- stosować węzły betoniarskie, przy czym w resortach posiadających zmechanizowaną produkcję masy betonowej i zapraw osiągnąć wzrost mechanizacji minimum o 15% wyższy niż przewidywane wykonanie 1962 r.
Ponadto należy:
- szeroko stosować użycie rur azbestowo-cementowych tak dla robót wodno-kanalizacyjnych, jak i gazowych,
- zwiększyć zakres stosowania prefabrykowanych kabin i węzłów sanitarnych,
- rozszerzyć produkcję lekkich i wodoodpornych materiałów i prefabrykatów na ścianki kabin.