Rozdział 4 - Przemysł. - Narodowy Plan Gospodarczy na 1961 r.
M.P.1960.97.429
Akt nienormatywnyIV.
Przemysł.
Przemysł.
2. Wartość produkcji globalnej przemysłu planowanego centralnie w cenach fabrycznych wyniesie 448.489,5 mln zł, co stanowi wzrost o 7,8% w porównaniu z przewidywanym wykonaniem planu 1960 r., a przemysłu planowanego terenowo 74.599,0 mln zł, co stanowi wzrost o 7,0% w porównaniu z przewidywanym wykonaniem planu 1960 r.
3. Wartość produkcji globalnej w cenach fabrycznych w poszczególnych gałęziach przemysłu kształtować się będzie następująco w mln zł:
| 1961 plan | Udział procentowy | %
p.w. | |
| Wartość produkcji globalnej ogółem | 523.088,5 | 100,0 | 107,7 |
| Wytwarzanie energii elektrycznej i cieplnej | 11.592,0 | 2,2 | 113,9 |
| Przemysł paliw | 46.058,9 | 8,8 | 102,0 |
| Hutnictwo żelaza (łącznie z wydobyciem rud) | 43.055,0 | 8,2 | 107,5 |
| Hutnictwo metali nieżelaznych (łącznie z wydobyciem rud) | 12.067,3 | 2,3 | 106,5 |
| Przemysł maszynowy i konstrukcji metalowych | 34.730,2 | 6,8 | 113,5 |
| Przemysł elektrotechniczny | 19.244,6 | 3,7 | 117,9 |
| Przemysł środków transportu | 31.953,5 | 6,1 | 115,6 |
| Przemysł metalowy | 21.777,6 | 4,1 | 109,3 |
| Przemysł chemiczny (łącznie z kopalnictwem surowców chemicznych) | 35.862,7 | 6,9 | 115,9 |
| Przemysł gumowy | 5.714,1 | 1,1 | 112,8 |
| Przemysł materiałów budowlanych (łącznie z wydobyciem surowców mineralnych dla budownictwa i przemysłów: materiałów budowlanych, szklarskiego i porcelanowo-fajansowego) | 17.216,8 | 3,3 | 110,1 |
| Przemysł szklarski | 2.747,2 | 0,5 | 105,9 |
| Przemysł porcelanowo-fajansowy | 1.124,2 | 0,2 | 106,7 |
| Przemysł drzewny | 20.976,6 | 4,0 | 104,4 |
| Przemysł papierniczy | 8.314,5 | 1,6 | 107,2 |
| Przemysł poligraficzny | 3.287,4 | 0,6 | 106,2 |
| Przemysł włókienniczy (łącznie z dziewiarskim) | 49.524,0 | 9,5 | 104,2 |
| Przemysł odzieżowy (z wyjątkiem produkcji odzieży skórzanej, futrzarskiej i dzianej) | 13.993,4 | 2,7 | 102,6 |
| Przemysł skórzano-obuwniczy (łącznie z futrzarskim) | 12.112,1 | 2,3 | 98,8 |
| Przemysł spożywczy | 125.133,3 | 23,9 | 105,2 |
| Przemysł solny | 312,8 | 0,1 | 102,2 |
| Inne gałęzie przemysłu | 6.290,3 | 1,1 | 115,3 |
4. Wartość produkcji towarowej przemysłu socjalistycznego w cenach zbytu z dnia 1 lipca 1960 r. powinna wynieść 547.410,6 mln zł, co stanowi wzrost o 7,1% w porównaniu z przewidywanym wykonaniem planu 1960 r.
5. Wartość produkcji towarowej przemysłu planowanego centralnie w cenach zbytu z dnia 1 lipca 1960 r. powinna wynieść 477.614,9 mln zł, co stanowi wzrost o 7,0% w porównaniu z przewidywanym wykonaniem planu 1960 r., a przemysłu planowanego terenowo - 69.795,7 mln zł, co stanowi wzrost o 7,3% w porównaniu z przewidywanym wykonaniem planu 1960 r.
6. Produkcja głównych wyrobów przemysłowych powinna osiągnąć następujący poziom:
| Jednostka miary | 1961 plan | %
p.w. | |
| Wytwarzanie energii elektrycznej i cieplnej | |||
| Energia elektryczna | mln kWh | 31.900,0 | 110,0 |
| w tym: elektrownie zawodowe | mln kWh | 25.000,0 | 113,1 |
| Przemysł paliw | |||
| Węgiel kamienny typ 31-38 | tys. ton | 105.500,0 | 101,5 |
| w tym: węgiel gazowy i koksowy typ 33-38 | tys. ton | 19.420,0 | 102,0 |
| Węgiel brunatny | tys. ton | 10.000,0 | 108,3 |
| Ropa naftowa | tys. ton | 195,0 | 102,1 |
| Gaz ziemny | mln m3 | 683,0 | 127,0 |
| Koks | tys. ton | 12.450,0 | 104,3 |
| w tym: koks metalurgiczny | tys. ton | 7.600,0 | 100,0 |
| Przerób ropy naftowej | tys. ton | 887,0 | 102,0 |
| Oleje napędowe | tys. ton | 267,1 | 109,0 |
| Smoła koksownicza | tys. ton | 510,0 | 105,2 |
| Smoła drogowa zwykła i stabilizowana | tys. ton | 145,0 | 112,4 |
| Benzol koksowniczy | tys. ton | 160,0 | 106,7 |
| Benzen | tys. ton | 72,0 | 118,0 |
| Fenol (łącznie z syntetycznym) | tys. ton | 24,4 | 152,5 |
| Naftalen surowy prasowany | tys. ton | 25,0 | 103,7 |
| Hutnictwo żelaza (łącznie z wydobyciem rud) | |||
| Rudy żelaza surowa | tys. ton | 2.453,0 | 113,0 |
| Surówka w przeliczeniu na martenowską | tys. ton | 4.770,0 | 104,6 |
| Stal surowa | tys. ton | 7.082,0 | 106,2 |
| Wyroby walcowana | tys. ton | 4.750,0 | 107,7 |
| w tym: wyroby walcowane gotowe ze stali jakościowej | tys. ton | 500,0 | 115,3 |
| Blachy cienkie zimnowalcowane | tys. ton | 400,0 | 144,9 |
| Rury stalowe | tys. km | 88,6 | 123,1 |
| Hutnictwo metali nieżelaznych (łącznie z wydobyciem rud) | |||
| Rudy cynkowo-ołowiane | tys. ton | 2.389,0 | 100,2 |
| Rudy miedzi | tys. ton | 1.920,0 | 112,0 |
| Koncentrat miedzi zawartość Cu | tona | 9.140,0 | 115,0 |
| Miedź elektrolityczna | tys. ton | 20,0 | 93,8 |
| Aluminium | tys. ton | 45,0 | 175,5 |
| Cynk | tys. ton | 180,0 | 103,1 |
| Ołów | tys. ton | 40,0 | 101,1 |
| Przemysł maszynowy i konstrukcji metalowych | |||
| Kotły parowe wodnorurkowe | tp/h | 4.655 | 121,3 |
| Turbiny parowe energetyczne | szt. | 14 | 116,7 |
| MW | 391,5 | 212,2 | |
| Silniki okrętowe napędu głównego | szt. | 28 | 254,5 |
| tys. KM | 115,8 | 211,3 | |
| Silniki okrętowe agregatowe | szt. | 110 | 215,7 |
| tys. KM | 30,6 | 198,7 | |
| Obrabiarki do metali skrawające | szt. | 22.975 | 105,7 |
| tona | 34.150 | 110,2 | |
| Maszyny do obróbki plastycznej metali | szt. | 2.575 | 95,3 |
| tona | 7.984 | 91,4 | |
| Maszyny i urządzenia do procesów chemicznych | mln zł c. zb. | 880,7 | 159,2 |
| tys. ton | 49,6 | 154,0 | |
| Maszyny i urządzenia wiertnicze | mln zł c. zb. | 246,0 | 101,9 |
| tona | 4.875 | 123,2 | |
| Maszyny górnicze | mln zł c. zb. | 2.136,7 | 106,8 |
| tys. ton | 136,0 | 107,6 | |
| Maszyny l urządzenia hutnicze | mln zł c. zb. | 527,8 | 125,5 |
| tys. ton | 29,0 | 128,3 | |
| Maszyny i urządzenia do produkcji surowców mineralnych i wyrobów z nich | mln zł c. zb. | 488,2 | 105,7 |
| tys. ton | 31,5 | 106,4 | |
| Maszyny i urządzenia do produkcji płyt pilśniowych | mln zł c. zb. | 102,3 | 217,0 |
| tys. ton | 2,8 | 215,4 | |
| Maszyny i urządzenia do wyrobu papieru i tektury | mln zł c. zb. | 78,7 | 81,7 |
| tys. ton | 1,9 | 95,0 | |
| Maszyny włókiennicze | mln zł c. zb. | 555,8 | 126,9 |
| tona | 11.490 | 120,2 | |
| Maszyny i urządzenia dla przemysłu rolnego i spożywczego | mln zł c. zb. | 965,4 | 120,6 |
| tona | 35.250 | 111,8 | |
| Maszyny do robót ziemnych, budowlanych i drogowych | tys. ton | 46,3 | 99,4 |
| Maszyny i narzędzia rolnicze i dla gospodarki leśnej | mln zł c. zb. | 2.297,0 | 114,7 |
| Dźwigi i przenośniki (transportery) ogólnego zastosowania | tona | 46.376 | 109,9 |
| Łożyska toczne | tys. szt. | 16.366,8 | 136,2 |
| Przemysł elektrotechniczny | |||
| Maszyny elektryczne wirujące | tys. szt. | 1.152,0 | 108,5 |
| MW | 2.898,0 | 118,0 | |
| Transformatory mocy powyżej 20 kVA | szt. | 9.563 | 114,3 |
| MVA | 3.258,0 | 107,4 | |
| Odbiorniki radiowe | tys. szt. | 585,0 | 90,0 |
| Odbiorniki telewizyjne | tys. szt. | 230.0 | 127,1 |
| Przewody gołe | tys. ton | 18,7 | 103,9 |
| Kable silnoprądowe | tys. ton | 40,8 | 114,3 |
| tys. km | 27,5 | 131,6 | |
| Kable telefoniczne | tys. ton | 11,2 | 119,1 |
| tys./km/żył | 454,3 | 116,5 | |
| Akumulatory elektryczne | tona | 21.187,0 | 110,3 |
| Żarówki głównego szeregu | mln szt. | 55,0 | 115,3 |
| Wyroby węglowe prasowane grube | tys. ton | 28,5 | 101,8 |
| Przemysł środków transportowych | |||
| Lokomotywy parowe (parowozy) na tor szeroki i normalny | szt. | 90 | 63,4 |
| Lokomotywy spalinowe na tor szeroki i normalny | szt. | 205 | 121,3 |
| Lokomotywy elektryczne na tor szeroki i normalny | szt. | 46 | 115,0 |
| Jednostki elektryczne trójczłonowe | kompl. | 37 | 142,3 |
| Wagony osobowe na tor szeroki i normalny | szt. | 672 | 100,03 |
| Wagony towarowe na tor szeroki i normalny | szt. | 13.304 | 98,6 |
| Samochody osobowe | szt. | 14.350 | 116,5 |
| Samochody ciężarowe | szt. | 20.500 | 106,2 |
| Autobusy | szt. | 2.300 | 113,9 |
| Ciągniki dwuosiowe | szt. | 11.500 | 142,7 |
| Ciągniki jednoosiowe | szt. | 2.000 | 153,8 |
| Motocykle | tys. szt. | 125,5 | 109,4 |
| Skutery | tys. szt. | 3,0 | 100,0 |
| Motorowery | tys. szt. | 38,0 | 131,0 |
| Rowery (bez dziecięcych) | tys. szt. | 515,0 | 103,0 |
| Tabor transportu i rybołówstwa morskiego | szt. | 65 | 89,0 |
| powyżej 100 DWT | tys. DWT | 287,1 | 111,7 |
| Przemysł metalowy | |||
| Odlewy żeliwne ogółem | tys. ton | 1.013,0 | 107,1 |
| Odlewy staliwne | tys. ton | 189,7 | 109,0 |
| Pralki | tys. szt. | 520,0 | 101,0 |
| Lodówki | tys. szt. | 50,0 | 125,6 |
| Maszyny do szycia | tys. szt. | 240,0 | 111,1 |
| Przemysł chemiczny ((łącznie z kopalnictwem surowców chemicznych) | |||
| Piryty w przeliczeniu na 40% S | tys. ton | 225,0 | 104,2 |
| Amoniak syntetyczny | tys. ton | 355,0 | 103,2 |
| Chlor gazowy | tys. ton | 68,1 | 124,5 |
| Kwas solny w przeliczeniu na 100% | tys. ton | 26,4 | 122,2 |
| Siarka elementarna | tys. ton | 141,2 | 532,8 |
| Kwas siarkowy w przeliczeniu na 100% | tys. ton | 804,0 | 115,0 |
| Soda kalcynowana w przeliczeniu na 98% | tys. ton | 527,0 | 100,8 |
| Soda kaustyczna w przeliczeniu na 96% | tys. ton | 184,0 | 107,7 |
| Karbid w przeliczeniu na 75% | tys. ton | 365,0 | 113,7 |
| Artykuły azotowe w przeliczeniu na N2 na cele paszowe | tys. ton | 4,0 | 13 razy |
| Nawozy azotowe w przeliczeniu na N2 | tys. ton | 273,4 | 101,6 |
| Nawozy fosforowe w przeliczeniu na P2O5 | tys. ton | 230,0 | 112,2 |
| Nawozy wapniowe w przeliczeniu na CaO | tys. ton | 370,7 | 113,0 |
| Tlen gazowy techniczny w przeliczeniu na 98,5% | mln m3 | 40,9 | 110,2 |
| Kauczuk syntetyczny | tys. ton | 31,0 | 155,0 |
| Barwniki organiczne syntetyczne | min zł c. zb. | 820,0 | 119,4 |
| tona | 10.900 | 111,2 | |
| Środki ochrony roślin na zbyt | mln zł c. zb. | 341,6 | 126,9 |
| Garbniki syntetyczne w przeliczeniu na 100% | tys. ton | 3,4 | 109,7 |
| Włókna chemiczne ogółem | tys. ton | 81,0 | 104,5 |
| w tym: | |||
| przędza sztucznego jedwabiu | tys. ton | 22,8 | 105,6 |
| włókno cięte | tys. ton | 49,5 | 193,3 |
| Tworzywa sztuczne ogółem | tys. ton | 64,4 | 119,3 |
| w tym: | |||
| fenoplasty | tys. ton | 17,8 | 121,1 |
| aminoplasty | tys. ton | 14,0 | 132,1 |
| polichlorek winylu | tys. ton | 15,0 | 107,1 |
| polistyren | tys. ton | 5,0 | 151,5 |
| Wyroby z polichlorku winylu | tys. ton | 33,7 | 129,1 |
| Wykładziny podłogowe ogółem | tys. m2 | 3.600,0 | 151,9 |
| Wyroby lakiernicze ogółem | tys. ton | 104,2 | 115,8 |
| Mydło do prania | tys. ton | 63,7 | 99,7 |
| Mydło toaletowe i specjalne | tys. ton | 14,2 | 103,6 |
| Proszki do prania | tys. ton | 92,0 | 106,0 |
| Wyroby perfumeryjno-kosmetyczne | mln zł c. zb. | 735,0 | 107,5 |
| Wyroby farmaceutyczne | mln zł c. zb. | 4.263,6 | 118,7 |
| w tym: | |||
| antybiotyki | tona | 58,2 | 264,5 |
| w tym: | |||
| na cele paszowe | tona | 18,0 | 486,5 |
| Przemysł gumowy | |||
| Wyroby gumowe ogółem | tys. ton | 137,0 | 107,5 |
| Ogumienie trakcyjne | tys. ton | 50,2 | 110,1 |
| w tym: | |||
| opony samochodowe | tys. szt. | 1.328,0 | 109,3 |
| opony traktorowe | tys. szt. | 277,0 | 117,0 |
| opony motocyklowe | tys. szt. | 445,0 | 120,3 |
| Artykuły techniczne | tys. ton | 30,6 | 108,9 |
| Taśmy przenośnikowe wulkanizowane | tys. ton | 16,9 | 125,2 |
| Obuwie gumowe | mln par | 22,3 | 96,5 |
| Przemysł materiałów budowlanych (łącznie z wydobyciem surowców mineralnych dla budownictwa oraz przemysłów: materiałów budowlanych, szklarskiego i porcelanowo-fajansowego) | |||
| Cement | tys. ton | 7.311,0 | 112,4 |
| Wapno budowlane i przemysłowe | tys. ton | 2.403,0 | 109,3 |
| Materiały ścienne - ogółem | mln szt. cegły | 5.857,0 | 109,9 |
| w tym: | |||
| materiały ścienne bez żelbetowych i betonowych | mln szt. cegły | 4.255,0 | 106,7 |
| w tym: | |||
| cegła | mln szt. cegły | 4.067,0 | 106,3 |
| materiały ścienne żelbetowe i betonowe | mln szt. cegły | 1.602,0 | 119,2 |
| Dachówka palona | mln szt. | 120,0 | 118,8 |
| Papa | mln m2 | 99,0 | 102,1 |
| Płyty dachowe azbestowo-cementowe | tys. m2 | 9.300,0 | 101,1 |
| Sączki (w przeliczeniu Ø 5 cm) | mln szt. | 141,0 | 136,9 |
| Przemysł szklarski | |||
| Szkło okienne ciągnione w przeliczeniu na 2 mm | tys. m2 | 26.100,0 | 114,1 |
| Szkło gospodarskie | tona | 16.507 | 103,2 |
| Opakowania szklane | tys. ton | 257,0 | 101,6 |
| Przemysł porcelanowo-fajansowy | |||
| Porcelana stołowa | tona | 12.000 | 106,2 |
| Porcelana elektrotechniczna i techniczna | tona | 13.915 | 110,3 |
| Porcelit stołowy | tona | 7.200 | 101,4 |
| Fajans stołowy | tona | 5.900 | 101,7 |
| Fajans sanitarny | tona | 7.550 | 121,8 |
| Przemysł drzewny | |||
| Tarcica | tys. m3 | 5.850,0 | 99,7 |
| Okleiny | tys. m2 | 20.050,0 | 97,1 |
| Płyty pilśniowe | tys. m2 | 31.600,0 | 113,1 |
| Płyty wiórowe | tys. m3 | 51,0 | 165,6 |
| Płyty paździerzowe | tys. m3 | 29,5 | 105,0 |
| Sklejka | tys. m3 | 72,0 | 102,0 |
| Meble | mln zł c. zb. | 5.907,0 | 112,5 |
| Zapałki | tys. skrzyń | 340,0 | 91,2 |
| Przemysł papierniczy | |||
| Celuloza | tys. ton | 301,0 | 104,6 |
| Papier | tys. ton | 529,5 | 105,2 |
| Tektura | tys. ton | 145,1 | 106,8 |
| Przemysł włókienniczy (łącznie z dziewiarskim) | |||
| Przędza bawełniana i bawełnopodobna | tona | 162.526 | 105,9 |
| Przędza wełniana, wełnopodobna i włóczka | tona | 60.470 | 103,7 |
| Tkaniny bawełniane i bawełnopodobne wykończone (bez tkanin kordowych i transporterowych | tys. m2 | 620.020 | 103,3 |
| tys. mb | 679.510 | 102,6 | |
| Tkaniny transporterowe | tys. mb | 4.105 | 125,1 |
| Tkaniny oponowe | tys. mb | 14.510 | 129,6 |
| Tkaniny wełniane i wełnopodobne wykończone ogółem | tys. m2 | 104.980 | 96,3 |
| tys. mb | 75.290 | 95,5 | |
| Tkaniny jedwabne wykończone | tys. m2 | 107.350 | 105,6 |
| tys. mb | 115.450 | 104,7 | |
| w tym: | |||
| tkaniny z jedwabiu sztucznego | tys. m2 | 92.760 | 104,4 |
| tys. mb | 98.800 | 103,2 | |
| tkaniny z włókien syntetycznych | tys. m2 | 6.300 | 127,3 |
| tys. mb | 7.000 | 127,3 | |
| Tkaniny lniane i pakulane | tys. m2 | 78.317 | 111,1 |
| tys. mb | 87.496 | 109,4 | |
| Wyroby dziewiarskie | tys. szt. | 155.961 | 114,3 |
| tona | 21.912 | 116,8 | |
| Wyroby pończosznicze | tys. par | 99.400 | 107,7 |
| tona | 4.678 | 104,4 | |
| Przemysł skórzany, futrzarski i obuwniczy | |||
| Skóry twarde | tona | 18.950 | 95,2 |
| Skóry miękkie | tys. m2 | 11.150 | 93,1 |
| Obuwie wszelkiego rodzaju (bez obuwia gumowego) | tys. par | 60.980 | 103,5 |
| Przemysł spożywczy | |||
| Mięso z uboju w wadze bitej i ciepłej | tys. ton | 1.131,0 | 112,5 |
| Bekony | tys. ton | 51,0 | 106,3 |
| Konserwy mięsne (waga netto) | tys. ton | 53,0 | 113,0 |
| w tym: | |||
| szynki i łopatki w puszkach | tys. ton | 21,0 | 109,4 |
| Połowy ryb morskich i zalewowych - ogółem | tys. ton | 173,0 | 105,3 |
| Mleko spożywcze | mln l | 1.000,0 | 104,2 |
| Masło śmietankowe | tona | 104.450,0 | 110,4 |
| Sery dojrzałe | tona | 20.000 | 114,7 |
| Oleje i tłuszcze jadalne | tona | 117.700 | 113,0 |
| w tym: | |||
| margaryna | tona | 85.000 | 116,0 |
| Cukier | tys. ton | 1.255 | 98,8 |
| Cukierki | tona | 103.000 | 112,8 |
| Wyroby czekoladowe | tona | 25.194 | 105,0 |
| Piwo | tys. hl | 7.139,0 | 105,8 |
| Spirytus surowy w przeliczeniu na 100° | mln l 100° | 142,5 | 109,7 |
| w tym: | |||
| spirytus syntetyczny | mln l 100° | 17,0 | 566,7 |
| Wyroby spirytusowe w przeliczeniu na 100° | mln l 100° | 63,8 | 97,1 |
| Wyroby winiarskie | mln l | 150,0 | 105,9 |
| Papierosy | mld szt. | 45,2 | 103,0 |
| Przemysł solny | |||
| Sól ogółem | tys. ton | 1.924,5 | 101,1 |
| z tego: | |||
| sól kamienna biała | tys. ton | 390,0 | 106,8 |
| sól warzona | tys. ton | 229,5 | 104,1 |
7. Wytwarzanie energii elektrycznej i cieplnej.
Wartość produkcji globalnej według cen fabrycznych energii elektrycznej i cieplnej powinna osiągnąć 11.592,0 mln zł, co stanowi wzrost w porównaniu z 1960 r. o 13,9%.
Krajowa produkcja energii elektrycznej według ilości powinna osiągnąć poziom 31.900,0 mln kWh, tj. o 10,0% więcej niż w 1960 r. Na rozwój produkcji energii elektrycznej i cieplnej przeznacza się w 1961 r. nakłady inwestycyjne w wysokości 5.337,6 mln zł, tj. o 24,9% więcej niż w 1960 r.
W przemyśle energetycznym należy dążyć do systematycznej poprawy podstawowych wskaźników techniczno-ekonomicznych. Straty sieciowe należy obniżyć co najmniej do 12,9%, a wskaźnik zużycia paliwa umownego na wyprodukowanie 1 kWh w elektrowniach cieplnych zawodowych co najmniej do 470 g. Należy również zapewnić poprawienie zaopatrzenia odbiorców w energię elektryczną zarówno pod względem jej jakości, jak i ciągłości dostaw.
Szczególną uwagę należy zwrócić na dotrzymanie terminów oddawania do użytku podstawowych obiektów energetycznych przed szczytem jesienno-zimowym 1961 r. oraz na dotrzymanie projektowanych harmonogramów budowy obiektów, które mają wejść do eksploatacji w 1962 r. i w latach późniejszych, ze szczególnym uwzględnieniem wielkich elektrowni budowanych w oparciu o złoża węgla brunatnego z kopalni Turów i Konin.
W 1961 r. należy oddać do eksploatacji przed szczytem zimowym, tj. do połowy grudnia, 420 MW nowych mocy, w tym 379 MW w elektrowniach zawodowych. Niezależnie od tego w 1961 r. powinny być oddane do użytku nowe moce nie uruchomione w 1960 r. w wysokości 100 MW, w tym 70 MW w elektrowniach zawodowych.
Należy systematycznie obniżać koszty budowy obiektów energetycznych przez stosowanie tańszych rozwiązań projektowych, lepszą organizację i przygotowanie inwestycji do realizacji. W tym celu należy dołożyć wszelkich starań, aby dotrzymane były terminy dostaw i odpowiednia jakość maszyn i urządzeń, materiałów i dokumentacji technicznej. Wykonawstwo w budownictwie energetycznym należy podnieść na wyższy poziom. Dotyczy to szczególnie robót budowlanych i wykończeniowych.
8. Przemysł paliw.
Wartość produkcji globalnej według cen fabrycznych przemysłu paliw powinna osiągnąć 46.058,9 mln zł, co stanowi wzrost w porównaniu z 1960 r. o 2,0%. Na rozwój przemysłu paliw przeznacza się w 1961 r. nakłady inwestycyjne w wysokości 8.266,0 mln zł, tj. o 16,9% więcej niż w 1960 r.
W przemyśle węgła kamiennego Rada Ministrów ustali w ramach wydobycia węgla kamiennego, określonego w ust. 6 niniejszego rozdziału, poziom planu i zadań wydobycia węgla kamiennego oraz innych wskaźników planu do podziału na poszczególne kopalnie w wysokości uwzględniającej obowiązujący w górnictwie węgla kamiennego system płac i premiowania.
Jednocześnie biorąc pod uwagę napięcie w bilansie węgla kamiennego i potrzeby eksportu, Rada Ministrów określi kierunki wzmożenia walki o oszczędną gospodarkę węglem. Wydobycie węgla gazowo-koksowego typu 33-38 powinno osiągnąć poziom 19,4 mln ton przy równoczesnym założeniu importu wysokiej jakości węgla typu 35-37 w wysokości 850,0 tys. ton.
Należy przedsięwziąć odpowiednie środki techniczno-organizacyjne, zapewniające zasadniczą poprawę jakości węgla, co dotyczy głównie węgla przeznaczonego na eksport oraz dla koksownictwa. W szczególności należy zapewnić obniżenie zawartości popiołu w węglu kamiennym co najmniej o 0,2% w porównaniu z 1960 r. oraz uzyskać produkcję węgla grubego powyżej 25 mm w ilości odpowiadającej 33,1% ogólnego wydobycia węgla energetycznego.
Ustala się na 1961 r. plan wydajności ogólnej w kopalniach węgla kamiennego w wysokości 1285 kg/pracownikodniówkę, z zadaniem jej przekroczenia.
Dla zapewnienia dalszego wzrostu wydobycia węgla w następnych latach należy:
- kontynuować budowę i rozbudowę 8 kopalń z 6-lecia 1949-1955, a mianowicie: Kościuszko, Ziemowit, Wesoła, Porąbka-Mortimer, Nowy Wirek, Halemba, Julian i 1 Maja, oraz 4 nowych kopalń z 5-lecia 1956-1960, a mianowicie: Jastrzębie, Moszczenica, Szczygłowice i Staszic,
- rozpocząć budowę nowej kopalni węgla kamiennego Radoszowy o docelowej zdolności produkcyjnej 6 tys. ton na dobę oraz zagospodarowanie terenu pod budowę kopalni Zofiówka,
- przekazać do ruchu 8 nowych poziomów wydobywczych w kopalniach: Wesoła (Ia), Kleofas (570), Rokitnica (825), Makoszowy (660), Gliwice (515), Ziemowit (II), Michał (240), Walenty-Wawel (620),
- realizować program budownictwa dalszych nowych poziomów wydobywczych.
Ponadto w działalności inwestycyjnej należy zwrócić szczególną uwagę na budowę nowych i rozszerzenie zdolności produkcyjnej istniejących zakładów mechanicznej przeróbki węgla.
Z ogólnego wydobycia należy przeznaczyć na eksport 16,6 mln ton węgla kamiennego.
Eksport koksu w roku 1961 ustala się na poziomie 2.180 tys. ton, to jest o około 80 tys. ton więcej niż w 1960 r.
Celem prowadzenia racjonalnej gospodarki energetycznej w kraju należy:
- dążyć do maksymalnego obniżenia zużycia paliw i energii,
- wykorzystać w maksymalnym stopniu zasoby paliw terenowych (węgiel brunatny, torf, drewno opałowe Itp.), jak również gazów, a zwłaszcza gazu ziemnego,
- przyspieszyć realizację inwestycji w przemyśle, w celu pełnego wykorzystania dostaw gazu ziemnego,
- dążyć do poprawienia składu mieszanek węglowych przy produkcji koksu, w kierunku jak najracjonalniejszego wykorzystania deficytowego węgla typów 35-37.
W przemyśle węgla brunatnego należy w 1961 r. osiągnąć wydobycie w wysokości 10.000 tys. ton, w tym węgla grubego 580 tys. ton.
W zakresie inwestycji należy kontynuować budowę kopalni Turów II, tak aby w 1962 r. osiągnąć wydobycie umożliwiające uruchomienie w II półroczu 1962 r. I turbozespołu o mocy 200 MW w elektrowni Turów.
W okręgu konińskim należy kontynuować budowę odkrywki Pątnów w tempie pozwalającym na uruchomienie jej w 1962 r.
Budowę kopalni Adamów należy dostosować do potrzeb elektrowni, wykonując zakres robót pozwalający na rozpoczęcie wydobycia w II półroczu 1964 r. w wysokości umożliwiającej uruchomienie I turbozespołu o mocy 120 MW.
W zakresie poszukiwań złóż ropy naftowej i gazu ziemnego oraz przemysłu gazowniczego powinny być prowadzone prace mające na celu:
- okonturowanie i udokumentowanie nowych złóż gazu ziemnego i ropy naftowej dla powiększenia istniejącej bazy zasobowej tych surowców, co jest niezbędne dla wykonania planowanych zadań produkcyjnych w latach następnych,
- dalsze poszerzenie i udokumentowanie złóż znanych i eksploatowanych,
- uintensywnienie rozpoznawania obszarów dotąd słabo poznanych w celu stworzenia podstaw wyjściowych do dalszych prac poszukiwawczych,
- dokończenie budowy i oddanie do eksploatacji gazociągu Śląsk - Warszawa na odcinku od Piotrkowa do Warszawy w terminie do 15 listopada 1961 r.,
- zapewnienie ludności i przemysłowi równomiernych dostaw gazu w okresie szczytowego zapotrzebowania w zimie przez uruchomienie wszystkich rezerwowych urządzeń gazotwórczych w przemyśle oraz dostarczenie odpowiedniej ilości paliwa zastępczego (mazut).
9. Hutnictwo żelaza.
Wartość produkcji globalnej według cen fabrycznych hutnictwa żelaza powinna osiągnąć 43.055,0 mln zł, co stanowi wzrost w porównaniu z 1960 r. o 7,5%. Krajowa produkcja stali powinna osiągnąć poziom 7.082,0 tys. ton, tj. o 6,2% więcej niż w przewidywanym wykonaniu planu 1960 r. Na rozwój hutnictwa żelaza przeznacza się nakłady inwestycyjne w wysokości 4.335,6 mln zł, co stanowi wzrost w porównaniu z 1960 r. o 28,1%.
Podstawowym zadaniem hutnictwa żelaza w roku 1961 powinno być opanowanie procesów produkcyjnych w nowo uruchamianych obiektach, zwiększenie produkcji wyrobów walcowanych ze stali o podwyższonych własnościach, rozpoczęcie masowej produkcji wyrobów walcowanych o zwężonych tolerancjach. W związku z napiętym bilansem wyrobów walcowanych oraz koniecznością wykonania zadań w zakresie handlu zagranicznego należy zapewnić zmobilizowanie wszystkich rezerw dla stworzenia warunków do przekroczenia planu w tej dziedzinie. Zadanie to należy osiągnąć przez dalszą poprawę organizacji produkcji i procesów technologicznych oraz terminowe oddanie do ruchu kluczowych inwestycji.
Wskaźnik wykorzystania objętości wielkich pieców należy zwiększyć do 1.042 m3/t/24 godz., a wydajność pieców martenowskich do 5,95 t/m2/24 godz. Zużycie koksu na produkcję 1 tony surówki należy obniżyć do 940 kg. Szczególną uwagę należy zwrócić na poprawę wskaźników uzysków w walcowniach. Uzysk ten powinien kształtować się na poziomie 74,15%.
Należy zwrócić uwagę na poprawę uzysku w hucie im. Lenina w celu zmniejszenia rozpiętości pomiędzy wskaźnikami założonymi w projekcie wstępnym a wskaźnikami faktycznie osiąganymi.
Wskaźniki wykorzystania czasu kalendarzowego powinny kształtować się na poziomie: wielkich pieców 94,7%, pieców martenowskich 85,6%, zespołów walcowniczych 64,5%, walcowni rur 60,5%.
Produkcja wyrobów walcowanych ze stali jakościowej, przy zwiększonym udziale produkcji huty Warszawa, powinna osiągnąć poziom 500 tys. ton.
W związku z realizacją programu oszczędności stali należy:
- zwiększyć produkcję kształtowników i profili oszczędnościowych do około 25 tys. ton,
- rozpocząć produkcję oszczędnościowych profili na łuki kopalniane dla górnictwa ze stali o podwyższonej wytrzymałości,
- uruchomić produkcję nowych asortymentów wyrobów walcowanych ze stali o wyższej wytrzymałości dla przemysłu motoryzacyjnego, taboru kolejowego, maszyn rolniczych i budownictwa,
- w zasadniczy sposób zwiększyć produkcję wyrobów walcowanych o zwężonych tolerancjach.
Następujące obiekty inwestycyjne powinny być oddane do eksploatacji:
w Hucie im. Lenina:
- 7 i 8 bateria koksownicza w II kwartale 1961 r.,
- wielki piec nr 4 w IV kwartale 1961 r.,
- 10 piec martenowski w III kwartale 1961 r.,
- walcownia drobna w I kwartale 1961 r.,
- ciągła ocynownia blach w I kwartale 1961 r.,
- ogniowa ocynownia blach w I kwartale 1961 r.;
w Hucie Warszawa:
- walcownia gruba najpóźniej do dnia 1 maja 1961 r.,
- walcownia drobna w IV kwartale 1961 r.,
- ciągarnia i obróbka termiczna w I kwartale 1961 r.;
w Hucie Batory:
- walcownia blachy grubej w końcu II kwartału 1961 r.
10. Hutnictwo metali nieżelaznych.
Wartość produkcji globalnej według cen fabrycznych w hutnictwie metali nieżelaznych powinna osiągnąć 12.067,3 mln zł, co stanowi wzrost w porównaniu z 1960 r. o 6,5%.
Na rozwój hutnictwa metali nieżelaznych przeznacza się w 1961 r. nakłady inwestycyjne w wysokości 1.253,2 mln zł, tj. o 8,6% więcej niż w 1960 r.
W hutnictwie metali nieżelaznych należy zwrócić specjalną uwagę na zwiększenie udziału galeny we wsadzie przy produkcji ołowiu oraz na osiągnięcie pełnej zdolności produkcyjnej II części Huty Aluminium w Skawinie.
W celu zapewnienia wzrostu produkcji metali nieżelaznych w latach następnych należy przygotować niezbędną dokumentację techniczną, rozpocząć uzbrajanie i zagospodarowywanie terenów budowy następujących obiektów:
- Huty Tlenku Cynku, Cynku i Ołowiu w Miasteczku Śląskim,
- Zakładów Aluminiowych w Koninie (Huta Aluminium i Zakłady Masy Anodowej),
- Wydziału Masy Anodowej w Hucie Aluminium w Skawinie.
Ponadto szczególną uwagę zwrócić należy na zaawansowanie budowy pierwszej kopalni miedzi w rejonie Lubin-Sieroszowice.
11. Przemysł maszynowy i konstrukcji metalowych, przemysł elektrotechniczny, przemysł środków transportu, przemysł metalowy.
Łączna wartość produkcji globalnej według cen fabrycznych wymienionych gałęzi przemysłu powinna osiągnąć 107.705,9 mln zł, co stanowi wzrost w porównaniu z 1960 r. o 14,0%. Na rozwój tych gałęzi przemysłu przeznacza się w 1961 r. nakłady inwestycyjne w wysokości 5.851,5 mln zł, tj. o 13,4% więcej niż w 1960 r.
Podstawowym zadaniem tych gałęzi przemysłu powinna być pełna i terminowa realizacja programu produkcyjnego, zapewniająca planowane dostawy na cele inwestycji krajowych, eksportu i potrzeb rynku wewnętrznego.
Przemysł maszynowy powinien zapewnić realizację planu przygotowania i uruchamiania produkcji nowoczesnych typów maszyn, urządzeń, środków transportowych i wyrobów metalowych, odpowiadających współczesnym wymaganiom postępu technicznego. Równolegle należy prowadzić dalszą modernizację i rekonstrukcję produkowanych wyrobów w kierunku ich unowocześnienia.
Szczególnie ważnym zadaniem na rok 1961 powinny być prace konstrukcyjne, technologiczne, organizacyjne i zaopatrzeniowe, zmierzające do maksymalnej oszczędności materiałów, a przede wszystkim stali i metali kolorowych.
Należy dążyć do odpowiedniego wykorzystania środków przewidzianych w planie na rozszerzenie zdolności produkcyjnych zakładów produkujących ciężkie oraz unikalne maszyny i urządzenia.
Zwiększenie stopnia wykorzystania zdolności produkcyjnych powinno nastąpić przede wszystkim w drodze podniesienia współczynnika zmianowości. Należy nadal usprawniać kooperację poprzez ulepszenie systemu planowania, programowania zadań i kontroli realizacji planu.
Przemysł budowy urządzeń energetycznych powinien zapewnić terminową realizację dostaw kotłów wodnorurkowych, turbogeneratorów, transformatorów dla planowanych inwestycji w energetyce. Szczególnie należy zapewnić warunki do wykonania budowy dużych jednostek energetycznych, jak kotły 375 tp/h, 210-230 tp/h, 650 tp/h oraz turbiny 50 MW i 120 MW.
W przemyśle obrabiarkowym należy zapewnić środki do realizacji rozwoju zdolności produkcyjnych, zwłaszcza w zakresie jednostek ciężkich oraz innych jednostek deficytowych.
W zakresie produkcji aparatury chemicznej należy zwrócić szczególną uwagę na terminową realizację ustalonego programu produkcji oraz roztoczyć specjalną opiekę nad zakładami rozpoczynającymi ten rodzaj produkcji.
Przemysł maszyn i urządzeń do produkcji surowców mineralnych powinien zapewnić dostawy zaplanowanych urządzeń dla cementowni, wytwórni betonów komórkowych oraz przygotowywać warunki do odpowiedniego rozwoju produkcji urządzeń dla przemysłu wapienniczego i gipsowego, dla wytwórni cegły wapienno-piaskowej, ceramiki budowlanej oraz maszyn szklarskich.
Głównym zadaniem przemysłu maszyn papierniczych powinna być realizacja programu zwiększenia zdolności produkcyjnych.
W przemyśle maszyn rolniczych i ciągników należy zwrócić szczególną uwagę na terminowe zapewnienie dostaw, związanych z programem mechanizacji rolnictwa. Ponadto należy dążyć do rozszerzenia produkcji aparatury ochrony roślin oraz dalszej poprawy jakości produkowanych ciągników, maszyn i narzędzi rolniczych.
W przemyśle elektrotechnicznym należy zwrócić uwagę na wykonanie zadań w zakresie produkcji wielkich maszyn elektrycznych.
W przemyśle taboru kolejowego należy zintensyfikować prace nad przygotowaniem produkcji lokomotyw trakcji spalinowej.
W rozwoju przemysłu samochodowego należy zwrócić szczególną uwagę na rozszerzenie zdolności produkcyjnych w zakresie samochodów ciężarowych średnio- i wysokotonażowych oraz samochodów ciężarowych specjalnych.
Produkcja przemysłu okrętowego powinna osiągnąć poziom 287,1 tys. DWT. Dla zapewnienia dalszego rozwoju produkcji statków należy zapewnić terminową realizację rozbudowy stoczni im. Komuny Paryskiej.
W zakresie produkcji artykułów trwałego użytku należy podjąć wysiłek w kierunku dalszego podwyższenia produkcji pralek, lodówek i motocykli.
W celu zapewnienia prawidłowej eksploatacji parku maszynowego należy w pełni realizować zadania w zakresie produkcji części zamiennych maszyn, urządzeń, środków transportowych oraz artykułów gospodarstwa domowego trwałego użytku.
12. Przemysł chemiczny i gumowy.
Wartość produkcji globalnej według cen fabrycznych w przemyśle chemicznym i gumowym powinna osiągnąć 41.576,8 mln zł, co stanowi wzrost w porównaniu z 1960 r. o 15,5%. Na dalszy rozwój przemysłu chemicznego przeznacza się w 1961 r. nakłady inwestycyjne w wysokości 4.663,1 mln zł, tj. o 13,4% więcej niż w 1960 r.
Wzrost produkcji przemysłowej powinien być osiągnięty przede wszystkim przez pełniejsze wykorzystanie istniejących zdolności produkcyjnych drogą intensyfikacji procesów technologicznych, pełniejszego wykorzystania urządzeń oraz zmniejszenia awaryjności urządzeń, jak również przez terminowe oddawanie do eksploatacji obiektów produkcyjnych.
Do najważniejszych zadań przemysłu chemicznego i gumowego w roku 1961, na których realizację powinna być zwrócona szczególna uwaga, należy:
- maksymalne wykorzystanie istniejących zdolności produkcyjnych oraz zintensyfikowanie produkcji na urządzeniach wytwarzających nawozy azotowe, tak aby produkcja tych nawozów w 1961 roku została wykonana co najmniej w wysokości założonej w planie. W tym celu należy m.in. oddać do eksploatacji w III kwartale 1961 r. w Zakładach Przemysłu Azotowego Kędzierzyn instalację do rozfrakcjonowania gazu koksowniczego, co pozwoli na dalszą intensyfikację produkcji amoniaku syntetycznego,
- ostateczne zakończenie inwestycji w Fabryce Supertomasyny Bonarka, aby w 1961 r. osiągnąć produkcję w wysokości 245,0 tys. ton supertomasyny, a od 1962 r. osiągnąć pełne wykorzystanie zdolności produkcyjnej, tj. 260,0 tys. ton tego wyrobu,
- oddanie do ruchu w II kwartale 1961 r. w Zakładach Przemysłu Azotowego Kędzierzyn nowej instalacji bezwodnika kwasu ftalowego o zdolności produkcyjnej 7.200 ton na rok i osiągnięcie na niej produkcji w wysokości 2.400 ton do końca roku,
- wyprodukowanie 130,0 tys. ton siarki w kombinacie tarnobrzeskim, co powinno pozwolić na likwidację importu siarki przy jednoczesnym zapewnieniu jej eksportu w wysokości 40,0 tys. ton,
- uruchomienie w II półroczu 1961 r. w kombinacie tarnobrzeskim produkcji kwasu siarkowego na bazie siarki krajowej i wyprodukowanie co najmniej 50,0 tys. ton tego produktu,
- ukończenie inwestycji i uruchomienie produkcji witaminy B1 oraz witaminy B12 w Tarchomińskich Zakładach Farmaceutycznych,
- ukończenie budowy i przygotowanie do rozruchu destylacji rurowo-wieżowej i bloku olejowego w Rafinerii Nafty Czechowice,
- uruchomienie produkcji fenolu syntetycznego na nowej instalacji w Zakładach Chemicznych w Bydgoszczy o zdolności produkcyjnej 10.000 ton na rok,
- uruchomienie w III kwartale 1961 r. w Zakładach Przemysłu Azotowego Kędzierzyn produkcji formaliny na nowej instalacji o zdolności produkcyjnej 9.000 ton na rok i osiągnięcie na niej produkcji w wysokości 3.000 ton do końca roku,
- wyprodukowanie w Zakładach Chemicznych Oświęcim 17 mln litrów syntetycznego alkoholu etylowego do produkcji kauczuków syntetycznych,
- wyprodukowanie środków ochrony roślin o wartości 330 mln zł liczonych w cenach zbytu, zapewnienie terminowych dostaw preparatów zgodnie z potrzebami rolnictwa oraz uruchomienie produkcji szeregu nowych koncentratów środków owadobójczych, grzybobójczych i chwastobójczych, jak malation, tedion, zaprawa HCB, kwas trójchlorooctanowy, estry 2-4-D i inne,
- wyprodukowanie barwników syntetycznych o wartości 820 mln zł liczonych w cenach zbytu, tj. 10.900 ton; z tego co najmniej 580 ton barwników kadziowych, 650 ton barwników bezpośrednich światłotrwałych oraz 1.050 ton barwników tworzonych na włóknie,
- osiągnięcie zużycia kauczuków syntetycznych w ogólnym zużyciu kauczuku w przemyśle gumowym w wysokości co najmniej 51%,
- dostosowanie produkcji ogumienia do potrzeb rynku w celu maksymalnego wyeliminowania importu opon, w tym również opon autobusowych.
Ponadto w przemyśle chemicznym należy podjąć prace mające na celu organizacyjne i dokumentacyjne przygotowanie realizacji podstawowych inwestycji zapewniających rozwój tego przemysłu w latach 1961-1965, co w szczególności dotyczy:
- Mazowieckich Zakładów Petrochemicznych i Rafinerii Nafty,
- Zakładów Przemysłu Azotowego Tarnów II i V Fabryki Nawozów Azotowych w Puławach,
- Kujawskich Zakładów Włókien Sztucznych w Brzeziu,
- Kombinatu Siarkowego w Tarnobrzegu,
- Fabryki Opon w Olsztynie,
- Wytwórni Włókien Syntetycznych: poliakrylonitrylowych w Łodzi i poliestrowych w Toruniu.
13. Przemysł materiałów budowlanych.
Wartość produkcji globalnej według cen fabrycznych przemysłu materiałów budowlanych powinna osiągnąć w 1961 r. 17.216,8 mln zł, co stanowi wzrost o 10,1% w porównaniu z 1960 r. Największy wzrost produkcji powinien być osiągnięty w 1961 r. w zakresie cementu (12,4%), cegły wapienno-piaskowej (13,7%), dachówki palonej (18,8%), sączków (36,9%) oraz rur azbestowo-cementowych (o 117,7%). Na działalność inwestycyjną w 1961 r. przeznacza się w przemyśle materiałów budowlanych kwotę 3.151,7 mln zł, co oznacza wzrost o 13,4% w porównaniu z 1960 r.
W celu zapewnienia wzrostu produkcji w latach następnych należy zwrócić szczególną uwagę na przebieg realizacji inwestycji przemysłu materiałów budowlanych.
W przemyśle cementowym należy doprowadzić do całkowitego zakończenia rozbudowy cementowni "Saturn" w Wojkowicach i cementowni "Przyjaźń" w Wierzbicy oraz zapewnić właściwy przebieg inwestycji cementowni "Nowiny" w Sitkówce i cementowni "Rudniki" koło Częstochowy.
W przemyśle wapienniczym i gipsowym należy zakończyć całkowicie budowę zakładu w Bielawach i w Strzelcach Opolskich.
W przemyśle ceramiki budowlanej należy stworzyć właściwe warunki przebiegu realizacji inwestycji w 1961 r. dla zapewnienia planowego wzrostu produkcji dachówki i sączków.
W przemyśle silikatowym należy zakończyć całkowicie budowę zakładu produkcji elementów budowlanych w Skawinie.
Dla prawidłowej realizacji inwestycji 1961 r. i lat następnych należy zapewnić przygotowanie właściwej dokumentacji projektowo-kosztorysowej, zwłaszcza dla cementowni "Nowiny" i "Rudniki" oraz dla zakładów wyrobów kamionkowych w Suchedniowie.
Należy zwrócić szczególną uwagę na oszczędność opakowań papierowych przez rozszerzenie przewozów cementu i wapna luzem.
14. Przemysł szklarski.
Wartość produkcji globalnej według cen fabrycznych przemysłu szklarskiego powinna osiągnąć w 1961 r. 2.747,2 mln zł, co stanowi wzrost o 5,9% w porównaniu z 1960 r.
W przemyśle tym należy dążyć do pełniejszego asortymentowego pokrycia potrzeb rynku wewnętrznego oraz podnieść jakość produkowanych wyrobów.
Należy otoczyć szczególną opieką produkcję wyrobów przeznaczonych na eksport, podnieść ich jakość oraz dostosować asortyment do wymagań odbiorców zagranicznych. W zakresie prac naukowo-badawczych należy rozpracować technologię produkcji szklanych izolatorów wysokonapięciowych, szyb kopertowych oraz szyb elektroprzewodnich.
Na cele inwestycyjne przeznacza się w przemyśle szklarskim nakłady inwestycyjne w wysokości 460,9 mln zł.
15. Przemysł porcelanowo-fajansowy.
Wartość produkcji globalnej według cen fabrycznych przemysłu porcelanowo-fajansowego powinna osiągnąć w 1961 r. 1.124,2 mln zł, co stanowi wzrost o 6,7% w porównaniu z 1960 r.
Głównym zadaniem tej gałęzi przemysłu jest przedsięwzięcie środków w celu dostosowania asortymentu oraz wzorów i dekoracji wyrobów do potrzeb rynku.
Należy wprowadzić do produkcji nowe fasony ceramiki stołowej, porcelanowej i porcelitowej oraz dostosować dekoracje do wymagań odbiorców zagranicznych. Nakłady inwestycyjne w przemyśle porcelanowo-fajansowym wyniosą w 1961 r. 147,5 mln zł.
16. Przemysł drzewny.
Wartość produkcji globalnej według cen fabrycznych w przemyśle drzewnym powinna osiągnąć w 1961 r. 20.976,6 mln zł, co stanowi wzrost o 4,4% w porównaniu z 1960 r. Wobec zwiększającego się co roku, ze strony poszczególnych dziedzin gospodarki narodowej, zapotrzebowania na drewno i rosnącego w wyniku tego deficytu drewna, należy w dalszym ciągu intensywnie rozwijać produkcję materiałów zastępujących drewno, ekonomicznie wykorzystując surowiec drzewny, oraz zwrócić szczególną uwagę na oszczędną gospodarkę drewnem przy produkcji wszelkiego rodzaju wyrobów drzewnych.
Główny nacisk należy kłaść w dalszym ciągu na rozwój produkcji płyt pilśnionych, wiórowych i paździerzowych. Należy przy tym doprowadzić do jak najszybszego wykorzystania zdolności produkcyjnych nowo uruchomionego zakładu płyt pilśniowych w Koniecpolu, fabryki płyt wiórowych w Nidzie oraz zapewnić terminowe uruchomienie w 1961 r. zakładu płyt wiórowych w Szczecinku.
Przemysł tartaczny, w celu lepszego wykorzystania surowca drzewnego, powinien w dalszym ciągu koncentrować przetarcie w tartakach podległych Ministerstwu Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego. W przemyśle tym należy rozszerzać produkcję elementów i półfabrykatów tartacznych w ramach kompleksowego przerobu surowca drzewnego.
W celu jak najszerszego wykorzystania surowca drzewnego należy zwiększyć stosowanie w przemysłach celulozowym i płyt drzewnych odpadów leśnych i drzewnych powstających przy mechanicznym przerobie drewna, ze szczególnym uwzględnieniem drewna liściastego.
W gospodarce opakowaniami drewnianymi należy w dalszym stopniu przechodzić na zastępowanie skrzyń drewnianych pudłami tekturowymi oraz rozszerzyć wydatnie zakres renowacji skrzyń.
W produkcji mebli należy wydatnie zwiększyć stosowanie płyt wiórowych i paździerzowych zamiast dotychczas stosowanych płyt stolarskich listewkowych. Ponadto w celu zaspokojenia potrzeb rynku należy zwiększyć produkcję nowych typów i wzorów mebli, tak aby wartość ich wynosiła co najmniej 32% ogólnej wartości produkowanych mebli. Na cele inwestycyjne tej gałęzi przemysłu w 1961 r. przeznacza się 757,4 mln zł, tj. o 2,0% więcej niż w 1960 r. W celu zapewnienia rozwoju przemysłu płyt drzewnych w latach 1961-1965 należy w 1961 r. rozpocząć budowę nowego zakładu płyt pilśniowych w Czarnkowie, dużej fabryki płyt wiórowych w Suwałkach oraz dwóch małych oddziałów płyt wiórowych w Wyszkowie i Radomsku.
17. Przemysł papierniczy.
Wartość produkcji globalnej według cen fabrycznych w przemyśle papierniczym powinna wynieść w 1961 r. 8.314,5 mln zł, co oznacza wzrost o 7,2% w porównaniu z 1960 r. Na cele inwestycyjne przemysłu papierniczego przeznacza się 627,4 mln zł. Dla zapewnienia założonego na 1961 r. i w latach następnych wzrostu produkcji w przemyśle celulozowo-papierniczym należy zwrócić szczególną uwagę na uruchomienie na przełomie I i II kwartału maszyny do produkcji tektury w Jeziornej oraz wykonanie dokumentacji dla budowy oddziału celulozy w fabryce w Ostrołęce, oddziału papieru w Kostrzynie oraz kombinatu celulozowo-papierniczego w Świeciu i oddziału celulozy słomowej we Włocławku.
W związku ze stałym wzrostem zużycia surowców zastępujących papierówkę przy produkcji celulozy należy opracować kompleksowy plan zużycia tych surowców w poszczególnych zakładach w celu utrzymania odpowiedniej jakości celulozy.
Wobec niedostatecznego wzrostu produkcji papieru i tektury oraz konieczności utrzymania poważnego eksportu papieru należy zwrócić szczególną uwagę na oszczędne zużywanie papieru, tektury i opakowań, a zwłaszcza na:
- zracjonalizowanie gospodarki papierem gazetowym,
- wprowadzenie systemu kilkuletniego użytkowania podręczników szkolnych,
- wprowadzanie wielokrotnego stosowania opakowań tekturowych i papierowych oraz zorganizowanie punktów skupu i renowacji tych opakowań,
- dalsze rozszerzanie przewozów takich artykułów, jak cement, soda, wapno i niektóre nawozy sztuczne luzem, bez użycia worków papierowych.
18. Przemysł włókienniczy, przemysł odzieżowy, przemysł skórzano-obuwniczy.
Łączna wartość produkcji globalnej według cen fabrycznych tych gałęzi przemysłu powinna osiągnąć 75.629,5 mln zł, co stanowi wzrost w porównaniu z 1960 r. o 3,1%. Wartość przemysłu włókienniczego powinna osiągnąć 49.524,0 mln zł, tj. o 4,2% więcej niż w 1960 r., wartość przemysłu odzieżowego 13.993,4 mln zł, tj. o 2,6% więcej niż w 1960 r., a wartość przemysłu skórzano-obuwniczego 12.112,1 mln zł, tj. o 1,2% mniej niż w 1960 r.
Na rozwój tych gałęzi przemysłu przeznacza się w 1961 r. łączne nakłady inwestycyjne w wysokości 2.142,6 mln zł. Jednym z podstawowych zadań w przemyśle lekkim powinna być oszczędna gospodarka surowcowa i przestrzeganie zasady, że w toku realizacji planu nie może być przekroczone, ustalone w bilansach na 1961 r., zużycie bawełny, wełny, terylenu, włókna lnianego, juty, sizalu, przędzy sztucznego jedwabiu i skór. Ustalona w planie ilość produkcji wyrobów włókienniczych i skórzanych wytwarzanych z wyżej wymienionych surowców, z wyjątkiem dodatkowej produkcji na eksport, może być przekroczona tylko w razie uzyskania ponadplanowych oszczędności tych surowców.
W ramach ustalonej w planie ogólnej ilości produkcji wyrobów włókienniczych i skórzanych należy zapewnić maksymalne dostosowanie asortymentu tych wyrobów do aktualnych potrzeb rynku wewnętrznego i eksportu, ze szczególnym uwzględnieniem potrzeb w zakresie wyrobów dla dzieci i młodzieży.
Należy zapewnić pełną realizację zadań określonych w planie eksportu wyrobów włókienniczych i skórzanych. W celu poprawy bilansu płatniczego należy postawić do dyspozycji handlu zagranicznego wolne moce produkcyjne w przemyśle włókienniczym i skórzanym dla wykorzystania na dodatkową produkcję na eksport.
Należy zwrócić również szczególną uwagę na:
- znaczne poprawienie jakości i użytkowności wyrobów przemysłu lekkiego, m.in. poprzez szersze stosowanie do ich produkcji włókien syntetycznych oraz poprzez wydatne zwiększenie ilości produkcji tkanin wykańczanych apreturami uszlachetniającymi,
- poprawienie jakości wykończenia i estetyki obuwia produkowanego zarówno na eksport, jak też na zaopatrzenie rynku,
- rozszerzenie sprzedaży detalicznej dla ludności odpowiednich ilości skór garbowanych miękkich i twardych,
- kontynuowanie modernizacji i rekonstrukcji istniejących zakładów, w celu dostosowania parku maszynowego do wprowadzenia i rozszerzenia nowoczesnych procesów technologicznych, osiągnięcia potrzebnego wzrostu mocy produkcyjnych oraz osiągnięcia wydatnego wzrostu wydajności maszyn i urządzeń i poprawy warunków pracy.
19. Przemysł spożywczy.
Wartość produkcji globalnej według cen fabrycznych przemysłu spożywczego powinna osiągnąć w 1961 r. 125.133,3 mln zł, co stanowi wzrost o 5,2% w porównaniu z 1960 r.
W przemyśle spożywczym należy zwrócić specjalną uwagę na ścisłą koordynację produkcji artykułów spożywczych wytwarzanych przez przemysł kluczowy, drobny i spółdzielczy.
Należy położyć nacisk na wykorzystanie surowców i na właściwe ich przechowalnictwo, wzmóc walkę o zmniejszenie strat produkcyjnych, o opanowanie i wprowadzenie nowych procesów technologicznych oraz pełniejsze wykorzystanie odpadów przemysłowych.
Należy również właściwie zorganizować przechowalnictwo artykułów żywnościowych w chłodniach.
Należy zwrócić uwagę na wzbogacenie i poprawę jakości asortymentów produkcji oraz na pełne zaopatrzenie przemysłu spożywczego we wszelkiego rodzaju opakowania, tak dla artykułów eksportowych, jak i dla artykułów przeznaczonych na rynek wewnętrzny.
Szczególny nacisk należy położyć na znaczne urozmaicenie asortymentu towarów eksportowych. Obok eksportu tradycyjnego powinno się dążyć do wprowadzenia na rynki zagraniczne nowych towarów.
Nakłady inwestycyjne na przemysł spożywczy w 1961 r. wyniosą 3.489,9 mln zł.
W ramach realizacji programu inwestycyjnego w przemyśle rolno-spożywczym należy zwrócić szczególną uwagę na:
- rozbudowę zdolności przerobowych buraków cukrowych poprzez rozpoczęcie budowy nowej cukrowni w Werbkowicach o zdolności przeróbczej 30 tys. q na dobę oraz rozbudowę szeregu cukrowni,
- rozpoczęcie budowy 3 chłodni składowych w Krakowie, Wrocławiu i Chrzanowie oraz kontynuowanie budowy chłodni w Poznaniu,
- zapewnienie odpowiednich przyrostów zdolności produkcyjnych dla umożliwienia wykonania w 1961 roku łącznie 53 tys. ton szynek i konserw,
- rozbudowę zdolności produkcyjnych mieszanek pasz treściwych.
20. Państwowy przemysł drobny i spółdzielczość pracy.
Należy zapewnić rozszerzenie i urozmaicenie asortymentu wyrobów produkowanych przez przemysł terenowy, w celu lepszego zaspokojenia różnorodnych potrzeb rynku.
W przemyśle terenowym należy rozwinąć działalność w zakresie renowacji przedmiotów używanych, regeneracji opakowań, mebli, narzędzi, części zamiennych do różnych maszyn i urządzeń itd.
Państwowy przemysł terenowy oraz przemysł spółdzielczy powinny rozszerzać produkcję opartą na umowach kooperacyjnych z przemysłem kluczowym, w szczególności z przemysłem maszynowym, stoczniowym, motoryzacyjnym i elektrotechnicznym.
Należy również zapewnić wydatne zwiększenie produkcji eksportowej pod warunkiem jej opłacalności i przy pełnym dostosowaniu do wymogów importerów zagranicznych.
Jednym z podstawowych zadań państwowego przemysłu drobnego i spółdzielczości pracy powinno być intensywne rozwijanie usług dla ludności ze szczególnym uwzględnieniem dziedzin i terenów wykazujących najbardziej dotkliwe pod tym względem braki.
W ramach usług produkcyjnych, obok napraw, należy rozwijać produkcję na indywidualne zamówienia bezpośrednich konsumentów, przestawiając sukcesywnie istniejące zakłady produkcyjne przemysłu terenowego na świadczenia usług dla ludności.
Specjalną uwagę należy zwrócić na rozwój usług w zakresie napraw przedmiotów użytku trwałego, jak maszyny do szycia, pralki, lodówki, aparaty radiowe i telewizyjne, obsługi pojazdów mechanicznych, naprawy maszyn i narzędzi rolniczych itp.
W terenowym przemyśle maszynowym i metalowym należy zwrócić uwagę na unowocześnienie i rozszerzenie asortymentu wyrobów z zakresu gospodarstwa domowego, drobnych narzędzi, sprzętu rolniczego i ogrodniczego, galanterii metalowej, na zwiększenie produkcji maszyn rolniczych i aparatury ochrony roślin oraz na uruchomienie produkcji prostych maszyn i urządzeń dla przemysłów przetwórczych, a w szczególności dla przetwórstwa owocowo-warzywnego. Ponadto do zadań terenowego przemysłu maszynowego powinno należeć urozmaicenie asortymentu zabawek mechanicznych, uruchomienie produkcji sprzętu dla politechnizacji młodzieży oraz rozwinięcie produkcji nie wytwarzanej przez przemysł kluczowy lub wyrobów produkowanych w kraju w niedostatecznej ilości, jak np. części zamienne do maszyn i różnego rodzaju urządzeń.
W terenowym przemyśle chemicznym należy w szczególności rozwijać produkcję wyrobów z tworzyw sztucznych, wykorzystując odpady i zwiększając wyrób artykułów o dużej pracochłonności i mniejszym zużyciu surowca.
W terenowym przemyśle gumowym należy zastępować w coraz większym stopniu kauczuk naturalny w mieszankach - kauczukiem syntetycznym krajowej produkcji. Powinna też być przygotowana i wprowadzona produkcja wyrobów gąbczastych z krajowego lateksu syntetycznego.
W przemyśle drzewnym należy w szczególności zwiększyć produkcję nowoczesnych lekkich mebli, produkować więcej mebli w pojedynczych sztukach, korzystać w szerokim zakresie z płyt pilśniowych, paździerzowych i wiórowych, oklein bukowych, oklein produkowanych z drzew owocowych oraz z takich materiałów, jak metal, szkło, tworzywa sztuczne.
W terenowym przemyśle odzieżowym należy rozwijać w szczególności produkcję odzieży młodzieżowej i dziecięcej różnych wymiarów i wzorów oraz odzieży dla dorosłych w wymiarach nietypowych.
W terenowym przemyśle skórzano-obuwniczym należy w szerokim zakresie stosować materiały zastępcze. Należy zwłaszcza zwiększyć udział obuwia z wierzchem tekstylnym i kombinowanym oraz obuwia na spodach zastępczych. Zwiększenie produkcji obuwia skórzanego powinno mieć miejsce jedynie w większych, zmechanizowanych zakładach.
W terenowym przemyśle spożywczym należy rozwijać produkcję soków pitnych i wód gazowych, konserw owocowych, warzywnych i warzywno-mięsnych, ograniczając produkcję win i wyrobów czekoladowych.
21. Rzemiosło i przemysł prywatny powinny przede wszystkim nastawiać się na wykonywanie usług dla ludności, na produkcję wyrobów przeznaczonych na eksport, produkcję wyrobów nieseryjnych, a w szczególności wyrobów o cechach artystycznych i regionalnych. Rzemiosło powinno dążyć do zwiększenia szkolenia zawodowego młodocianych, w kierunku ich przygotowania do obsługi potrzeb ludności, przede wszystkim w dziedzinie świadczenia usług. Rady narodowe powinny stwarzać warunki sprzyjające organizowaniu nowych warsztatów rzemieślniczych, a zwłaszcza w małych miastach i na wsi.