Rozdział 2 - Podstawowe zadania planu na 1959 r. - Narodowy Plan Gospodarczy na 1959 r.

Monitor Polski

M.P.1959.21.95

Akt nienormatywny

Wersja od: 13 marca 1959 r.

Rozdział  II.

Podstawowe zadania planu na 1959 r.

1. Przed gospodarką narodową w 1959 r. stoją następujące główne zadania:

- rok 1959 powinien stać się okresem dalszego, bardziej intensywnego wysiłku w rozwijaniu sił wytwórczych kraju. Konsekwentna kontynuacja tego wysiłku podjętego na nowo w 1958 r., po okresie przejściowego obniżenia zadań w tej dziedzinie w latach 1955-1957, jest konieczna przede wszystkim dla zapewnienia gospodarce narodowej w najbliższej przyszłości odpowiedniej bazy wyjściowej do spełnienia zadań przyszłego planu 5-letniego na lata 1961-1965, zwłaszcza w zakresie niezbędnej ilości dóbr produkcyjnych, towarów konsumpcyjnych i mieszkań oraz nowych miejsc pracy dla szybko zwiększającej się liczby mieszkańców kraju;

- silniejszemu wzrostowi sił wytwórczych kraju powinno towarzyszyć równoległe realizowanie zadania systematycznego wzrostu stopy życiowej ludności, a zwłaszcza zapewnienie wykonania przypadającej na 1959 r. części założonego w bieżącym planie 5-letnim 30% wzrostu realnych płac i dochodów ludności;

- realizacja zadań gospodarczych w 1959 r. powinna przebiegać w warunkach utrwalania i umacniania osiągniętej w 1958 r. ogólnej równowagi rynkowej, jak również pogłębienia równowagi odcinkowej w zakresie poszczególnych towarów i usług;

- należy doprowadzić do istotnego polepszenia sytuacji w handlu zagranicznym przez dalsze aktywizowanie eksportu we wszystkich dziedzinach produkcji, utrzymanie importu w granicach najniezbędniejszych potrzeb gospodarki narodowej, poprawę opłacalności handlu zagranicznego oraz zgromadzenia niezbędnych rezerw gwarantujących prawidłowe funkcjonowanie handlu zagranicznego.

2. Jednym z głównych środków zapewniających urzeczywistnienie stojących przed gospodarką narodową w 1959 r. zadań jest zwiększenie wysiłku inwestycyjnego Państwa, a w konsekwencji podniesienie udziału inwestycji w dochodzie narodowym Polski.

Wysiłek ten jednak, jeśli ma przynieść pożądane rezultaty, powinien być realizowany w warunkach równoległego, istotnego i wszechstronnego usprawnienia całokształtu działalności inwestycyjnej, a zwłaszcza rygorystycznego przestrzegania ustalonych norm cyklów inwestycyjnych.

3. Dla wykonania głównych zadań gospodarczych 1959 r., a zwłaszcza w celu sfinansowania zwiększonego wysiłku inwestycyjnego Państwa oraz zapewnienia odpowiednich rezerw finansowych dla realizowania programu podnoszenia stopy życiowej ludności, niezbędne będzie w 1959 r. poważne zwiększenie akumulacji finansowej w przedsiębiorstwach uspołecznionych.

Osiągnięcie tego zadania powinno nastąpić przede wszystkim w wyniku istotnej poprawy działalności gospodarczej przedsiębiorstw, a zwłaszcza przez poważne obniżenie kosztów materiałowych. Z całą natomiast ostrością należy się przeciwstawić ujawnionym w bieżącym okresie tendencjom do uzyskania i przekroczenia akumulacji w drodze nieuzasadnionych i szkodliwych społecznie podwyżek cen bądź wycofywania asortymentów tańszych na rzecz towarów droższych, w przypadku gdy nie jest to zgodne z tendencjami popytu ze strony ludności.

4. Istotny wpływ na pełną realizację zadań gospodarczych 1959 r., zwłaszcza w dziedzinie produkcji i inwestycji, wywierać będzie prawidłowa polityka zatrudnienia.

Wynika to z faktu, iż wobec wchodzenia w obecnym okresie w wiek zdolności do pracy roczników wojennych, gospodarka narodowa przechodzi aktualnie przejściowy okres mniejszej podaży siły roboczej, a zwłaszcza roczników w wieku lat 18. Stan taki będzie trwał do roku 1963 i będzie powodował trudności w pokryciu ekonomicznie niezbędnego zapotrzebowania gospodarki narodowej na siłę roboczą. Sytuacja ta stawia szczególnie odpowiedzialne zadanie przed wszystkimi jednostkami produkcyjnymi i instytucjami w zakresie umiejętnego wykorzystywania posiadanej siły roboczej, likwidacji przerostów zatrudnienia i przesuwania istniejących nadwyżek do tych gałęzi gospodarki narodowej, które wykazują istotne braki siły roboczej.

Dalszy wzrost produkcji i działalności inwestycyjnej Państwa, zwłaszcza wobec trudności związanych ze zwiększeniem stanu zatrudnienia, wymagać będzie ponadto poważnego zwiększenia wysiłków w kierunku istotnego podniesienia wydajności pracy na podstawie postępu technicznego i lepszej organizacji pracy we wszystkich dziedzinach gospodarki narodowej.

5. Politykę w dziedzinie cen artykułów konsumpcyjnych i usług powinna cechować w 1959 r. zasada stabilizacji kosztów utrzymania.

W związku z tym ewentualne, nawet najbardziej ekonomicznie uzasadnione podwyżki cen poszczególnych wyrobów powszechnego użytku powinny być w pełni wyrównywane przez odpowiednie obniżenie cen na inne towary o podobnym znaczeniu w budżecie rodziny pracowniczej.

Równocześnie należy z całą ostrością kontynuować zapoczątkowaną w 1958 r. politykę niedopuszczenia do nie kontrolowanego i nie zamierzonego przez Państwo wzrostu cen na artykuły konsumpcyjne.

Realizacja tego założenia stanowi jeden z podstawowych czynników istotnej poprawy stopy życiowej ludności, tymi bardziej że nie ma obecnie żadnych ekonomicznych podstaw, które uzasadniałyby tego rodzaju podwyżki cen.

6. Nadmiernie zwiększone w 1958 roku zapasy, zwłaszcza w sferze produkcji, nakazują podjęcie szeroko zakrojonej akcji zmierzającej do upłynnienia nadmiernych i gospodarczo nie uzasadnionych zapasów. W tym celu konieczne jest opracowanie i wprowadzenie w życie odpowiednich skutecznych środków ekonomicznych mających na celu zmniejszenie zapasów do rozmiarów ekonomicznie uzasadnionych.

7. Zadania stojące przed gospodarką narodową w 1959 r. wymagają dalszego wydatnego zwiększenia produkcji przemysłowej i rolniczej, a zwłaszcza konsekwentnego dostosowywania tej produkcji do potrzeb rynkowych. Wzrost ten powinien dokonywać się w warunkach dalszej istotnej poprawy ekonomicznych wyników działalności przedsiębiorstw, zwłaszcza w zakresie zmniejszania pracochłonności, materiałochłonności wyrobów oraz wydatnego polepszenia jakości produkcji. Realizacja tego zadania wymaga przede wszystkim dokonania w 1959 r. przełomu w podejściu do zagadnień techniki, którym powinna być nadana właściwa ranga i znaczenie.

Postęp w tej dziedzinie powinien się realizować w oparciu o śmiałe wprowadzenie w życie nowoczesnych koncepcji technologicznych, wykorzystanie dodatnich rezultatów z pracy zreorganizowanych instytutów naukowo-badawczych i biur konstrukcyjnych, import postępowej myśli technicznej oraz pełne wykorzystanie możliwości, jakie dają w tej dziedzinie zawarte i zawierane umowy o współpracy międzynarodowej.