Nadawanie nazw statkom morskim.

Monitor Polski

M.P.1962.84.395

Akt utracił moc
Wersja od: 1 lipca 1964 r.

ZARZĄDZENIE
MINISTRA ŻEGLUGI
z dnia 29 listopada 1962 r.
w sprawie nadawania nazw statkom morskim.

Na podstawie art. 16 § 3 Kodeksu morskiego (Dz. U. z 1961 r. Nr 58, poz. 318) zarządza się, co następuje:
1.
Statek polski, przed rozpoczęciem uprawiania żeglugi, powinien być oznaczony w sposób odróżniający go od innych statków nazwą oraz posiadać uwidocznioną nazwę portu macierzystego. Oznaczenie nazwą nie obowiązuje statków rybackich o pojemności poniżej 150 BRT.
2.
Każdy statek rybacki powinien być ponadto oznaczony oznaką rybacką w sposób określony odrębnymi przepisami.
1.
Nazwę statkowi nadaje właściciel, a jeżeli właścicielem jest Skarb Państwa - armator.
2.
Nazwę statku zatwierdza na wniosek osoby wymienionej w ust. 1:
1)
Minister Żeglugi - dla statków o pojemności ponad 8000 DWT oraz dla statków nazywanych nazwiskami osób zasłużonych,
2)
urząd morski - dla pozostałych statków.
1.
Wniosek do Ministra Żeglugi o zatwierdzenie nazwy statku powinien być złożony za pośrednictwem Gdańskiego Urzędu Morskiego.
2.
W przypadkach, o których mowa w § 2 ust. 2 pkt 2, wniosek o zatwierdzenie nazwy statku powinien być złożony do urzędu morskiego właściwego dla portu macierzystego statku.
3.
Wniosek o zatwierdzenie nazwy statku sportowego powinien być złożony za pośrednictwem Polskiego Związku Żeglarskiego.
4.
We wniosku o zatwierdzenie nazwy statku należy podać proponowaną nazwę, port macierzysty, pojemność (BRT, NRT, DWT), wymiary statku, rodzaj napędu, przeznaczenie statku, charakter żeglugi, rok i miejsce budowy oraz przewidywaną datę oddania statku do eksploatacji. Jeżeli statek posiadał uprzednio inną nazwę, należy ją wymienić.
1.
W odniesieniu do statków zatrudnionych w żegludze międzynarodowej i w żegludze przybrzeżnej oraz do statków rybackich o pojemności ponad 150 BRT, lodołamaczy, holowników, statków ratowniczych, pożarniczych, celnych, statków kontrolnych i dozorczych - zatwierdzenie nazwy statku przez właściwy urząd morski następuje po uzgodnieniu z Gdańskim Urzędem Morskim.
2.
Decyzje o zatwierdzeniu nazwy statków, o których mowa w ust. 1 oraz w § 2 ust. 2 pkt 1, przesyła się w odpisie Gdańskiemu Urzędowi Morskiemu.
Nazwa statku wycofanego z eksploatacji na stałe nie może być nadana innemu statkowi przed upływem 5 lat od chwili wycofania statku z eksploatacji.
1.
Port macierzysty statku ustala właściciel, a jeżeli właścicielem jest Skarb Państwa, armator statku - w porozumieniu z urzędem morskim.
2.
Urząd morski może w przypadkach, gdy wymagają tego względy gospodarcze lub bezpieczeństwa żeglugi, zarządzić zmianę portu macierzystego statku z urzędu.
1.
Nazwa statku i nazwa portu macierzystego powinny być wpisane do dokumentów okrętowych statku.
2.
O zmianie nazwy statku urząd morski zawiadamia właściwą izbę morską.
1.
Gdański Urząd Morski prowadzi centralny rejestr nazw statków wymienionych w § 2 ust. 2 pkt 1 i w § 4 ust. 1.
2.
Urzędy morskie prowadzą rejestry nazw pozostałych statków (§ 2 ust. 2 pkt 2).
1.
Jeżeli statek poprzednio posiadał nazwę odmienną od ostatnio nadanej, należy wymienić ją w rejestrze nazw ze słowem "ex" pod wpisywaną aktualną nazwą.
2.
Wpisów w rejestrze nazw należy dokonywać pismem czytelnym; wykreślenia powinny być dokonywane czerwonym atramentem z podaniem daty wycofania statku z eksploatacji.
Nazwa statku oraz nazwa portu macierzystego powinny być wypisane w sposób widoczny i trwały na statku oraz na przynależnych do statku łodziach, tratwach, pływakach ratunkowych i kołach ratunkowych.
Szczegółowe zasady nadawania nazw statkom i prowadzenia rejestru nazw oraz sposób umieszczania nazw na statkach określi instrukcja Ministra Żeglugi.
Statki będące w eksploatacji w dniu wejścia w życie niniejszego zarządzenia zachowują dotychczasowe nazwy.
Zarządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
1 § 6 zmieniony przez § 1 zarządzenia z dnia 23 czerwca 1964 r. (M.P.64.42.201) zmieniającego nin. zarządzenie z dniem 1 lipca 1964 r.