§ 1. - Metody oceny i klasyfikowania nowo rozpoczynanych inwestycji przemysłowych w latach 1971-1975.

Monitor Polski

M.P.1969.24.186

Akt utracił moc

Wersja od: 20 czerwca 1969 r.

§  1.

1. Inwestycje w przemyśle państwowym i spółdzielczym, polegające na:

1) budowie nowych zakładów produkcyjnych,

2) rozbudowie zakładów istniejących,

3) modernizacji urządzeń produkcyjnych,

4) poważniejszych zakupach środków produkcji,

których realizację zamierza się rozpocząć w latach 1971-1975, powinny być ocenione i sklasyfikowane z punktu widzenia ekonomicznej celowości i efektywności.

2. W przedsiębiorstwach i zjednoczeniach ocenę i klasyfikację należy przeprowadzać przy udziale załóg i aktywu gospodarczego. Należy przy tym - w oparciu o konkretne dane liczbowe rozpatrywanej inwestycji - wyjaśnić czynniki decydujące o jej efektywności, porównać poziom techniczny i organizacyjny oraz efekty uzyskiwane dzięki inwestycji z przodującymi osiągnięciami krajowymi i w miarę możliwości zagranicznymi (w szczególności w zakresie wydajności pracy i zużycia materiałowego), jak również wyjaśnić inne czynniki wpływające na ocenę efektywności.

3. Przy ocenie i klasyfikacji inwestycji, o których mowa w ust. 1, należy uwzględniać nakłady, jakie w związku z eksploatacją inwestycji są konieczne do zapewnienia właściwych warunków zdrowotności załogi oraz bezpieczeństwa i higieny pracy (bhp).

4. Klasyfikacji, o której mowa w ust. 1, nie podlegają:

1) drobniejsze zakupy środków produkcji,

2) inwestycje nieprodukcyjne realizowane w formie wyodrębnionych przedsięwzięć lub zadań inwestycyjnych,

3) inwestycje mające na celu doprowadzenie działalności produkcyjnej do warunków wymaganych przez odpowiednie normy i przepisy (inwestycje antyawaryjne, inwestycje dotyczące poprawy bhp i warunków zdrowotności załogi, eliminacji zanieczyszczeń atmosfery, oczyszczania ścieków, stworzenia prawidłowych warunków transportu i magazynowania itp.).

Ponadto właściwi ministrowie (kierownicy urzędów centralnych) mogą wyłączyć spod klasyfikacji inwestycje, których nie można oceniać z punktu widzenia określonych efektów produkcyjnych, gdyż konieczność ich podjęcia wynika ze specyficznych dla danych branż, technicznych warunków, jakie muszą być dotrzymywane dla racjonalnego (efektywnego) kontynuowania procesu produkcji.

5. Właściwi ministrowie (kierownicy urzędów centralnych) określą kwotę zakupu środków produkcji, począwszy od której zakup tych środków traktuje się jako poważniejszy i podlegający klasyfikacji. Należy kierować się przy tym następującymi wytycznymi:

1) dla przemysłu lekkiego, spożywczego i niektórych branż przemysłu chemicznego (np. przemysł farmaceutyczny, farb i lakierów) kwotę tę należy w zasadzie określić w wysokości 3 mln zł, a dla pozostałych przemysłów w wysokości 6 mln zł;

2) niezależnie od wysokości kwoty zakupu klasyfikacją powinny być objęte inwestycje zawierające importowane maszyny i urządzenia.