Rozdział 7 - Zasady ustalania lokalizacji inwestycji. - Lokalizacja inwestycji.

Monitor Polski

M.P.1983.32.179 t.j.

Akt utracił moc

Wersja od: 7 października 1983 r.

Rozdział  7

Zasady ustalania lokalizacji inwestycji.

§  16.

1. Na podstawie przedstawionego wniosku o ustalenie lokalizacji inwestycji oraz dokonanych uzgodnień właściwe organy wymienione w § 2 ust. 1 podejmują decyzję o ustaleniu lokalizacji inwestycji.

2. Wojewodowie i naczelnicy gmin, podejmując decyzję o ustaleniu lokalizacji inwestycji, ustalają równocześnie w ramach swoich właściwości miejsce i warunki jej realizacji zgodnie z przepisami o nadzorze urbanistyczno-budowlanym.

3. Warunki i dane zawarte w opinii (postanowieniach) lokalizacyjno-koordynacyjnej są obowiązujące we wszystkich fazach procesu inwestycyjnego, aż do zakończenia realizacji inwestycji, z wyjątkiem wypadków istotnej zmiany wskaźników określonych w charakterystyce inwestycji, o której mowa w § 8 ust. 1 i w § 11 ust. 1, oraz naruszenia przez inwestora lub jego jednostki nadrzędne zasad i terminów postępowania określonych w uchwale.

§  17.

1. Rozmieszczenie przestrzenne następujących inwestycji wymaga uzyskania przez inwestora opinii właściwego organu koordynującego:

1) inwestycji o zatrudnieniu powyżej 500 osób - Ministra Pracy, Płac i Spraw Socjalnych,

2) inwestycji powodującej konieczność przewozów powyżej 100 tys. ton rocznie lub powyżej 10 wagonów na dobę - Ministra Komunikacji,

3) inwestycji:

a) w których wyniku ścieki będą wprowadzane do wód powierzchniowych w ilości większej niż 2.000 m³ na dobę,

b) w których wyniku ścieki będą wprowadzane bezpośrednio do Morza Bałtyckiego lub do wód granicznych,

c) w których wyniku będą wytwarzane odpady stałe w ilości większej niż 100.000 ton rocznie,

d) w których wyniku emisja zanieczyszczeń do atmosfery po zastosowaniu urządzeń oczyszczających będzie większa niż 20.000 ton rocznie pyłów lub gazów,

e) lokalizowanych w pasie granicznym, w których wyniku emisja zanieczyszczeń do atmosfery po zastosowaniu urządzeń oczyszczających będzie większa niż 10.000 ton rocznie pyłów lub gazów,

f) lokalizowanych w województwie katowickim, w których wyniku emisja zanieczyszczeń do atmosfery po zastosowaniu urządzeń oczyszczających będzie większa niż 5.000 ton pyłów lub gazów rocznie,

g) związanych z poborem wody powierzchniowej w ilości większej niż 70.000 m³ na dobę lub wody podziemnej w ilości większej niż 20.000 m³ na dobę oraz związanych z poborem wody z wód granicznych

- Urzędu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej,

4) inwestycji naruszających obszar lub warunki chronione terenów leśnych albo mogących naruszyć wartości przyrodnicze parków narodowych, rezerwatów przyrody, parków krajobrazowych oraz ich stref ochronnych - Ministra Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego,

5) elektrociepłowni oraz zbiorników i stopni wodnych o piętrzeniu wody wyższym niż 1,6 m - Ministra Górnictwa i Energetyki,

6) hurtowni oraz domów towarowych - Ministra Handlu Wewnętrznego i Usług,

7) instytutów naukowo-badawczych - Ministra Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki,

8) szkół średnich, pomaturalnych i specjalnych zakładów wychowawczych - Ministra Oświaty i Wychowania,

9) szpitali, sanatoriów oraz średnich i pomaturalnych szkół medycznych - Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej,

10) teatrów, muzeów, galerii wystawowych i domów kultury - Ministra Kultury i Sztuki,

11) inwestycji, które w istotny sposób oddziałują na gospodarkę sąsiednich województw - właściwych wojewodów.

2. Opinie, o których mowa w ust. 1, dotyczące inwestycji wymagających decyzji lokalizacyjnej, powinny być uzyskane w terminie umożliwiającym ich dołączenie do wniosku o ustalenie lokalizacji inwestycji, dotyczące zaś pozostałych inwestycji - w terminie poprzedzającym podjęcie opracowania dokumentacji projektowej.

3. Właściwe organy koordynujące, o których mowa w ust. 1, przekazują inwestorowi swoją opinię nie później niż w ciągu 14 dni.

§  18.

1. Decyzje o ustaleniu lokalizacji inwestycji przekazują:

1) Przewodniczący Komisji Planowania przy Radzie Ministrów:

a) właściwemu ministrowi,

b) właściwemu wojewodzie,

2) wojewoda:

a) wnioskodawcy,

b) Komisji Planowania przy Radzie Ministrów (w dwóch egzemplarzach),

3) naczelnik gminy:

a) wnioskodawcy,

b) wojewodzie.

2. Przewodniczący Komisji Planowania przy Radzie Ministrów przedstawia Prezydium Rządu w okresach rocznych informację o podjętych decyzjach lokalizacyjnych.

3. Wojewodowie przedstawiają Przewodniczącemu Komisji Planowania przy Radzie Ministrów w okresach rocznych informacje o ocenie przewidywanych zmian w rozwoju gospodarczym województw w wyniku podjętych decyzji lokalizacyjnych.

§  19.

1. Decyzja o ustaleniu lokalizacji inwestycji traci ważność:

1) jeżeli w toku opracowania założeń techniczno-ekonomicznych inwestycji nastąpi istotna zmiana warunków, na podstawie których lokalizacja została ustalona, albo w razie zasadniczej zmiany rejonów zaopatrzenia w surowce, kierunków kooperacji i rynków zbytu,

2) w razie nierozpoczęcia realizacji inwestycji w ciągu 3 lat od daty podjęcia decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji.

2. Inwestor może wystąpić o przedłużenie ważności decyzji ustalającej lokalizację inwestycji.

3. Jeżeli inwestor rezygnuje z realizacji inwestycji przed upływem terminu ważności decyzji ustalającej lokalizację inwestycji, jest obowiązany zawiadomić o tym organ, który podjął decyzję, oraz instytucje, które otrzymały decyzję.

4. Decyzja o ustaleniu lokalizacji inwestycji nie jest równoznaczna z wprowadzeniem inwestycji do planu inwestycyjnego.

§ 20. W celu uzyskania pełnej kompleksowości, porównywalności oraz jednoznaczności dokumentów przygotowywanych w toku ustalania lokalizacji należy je opracowywać według wzorów ustalonych odrębnie przez Przewodniczącego Komisji Planowania przy Radzie Ministrów.

§ 21. Przez użyte w uchwale określenia:

1) ministrowie - należy rozumieć również kierowników urzędów centralnych i centralne związki spółdzielcze,

2) wojewodowie - należy rozumieć również prezydentów miast stopnia wojewódzkiego,

3) naczelnicy gmin - należy rozumieć również prezydentów i naczelników miast oraz naczelników miast i gmin.

§ 22. Tracą moc:

1) uchwała nr 109 Rady Ministrów z dnia 29 maja 1971 r. w sprawie lokalizacji inwestycji (Monitor Polski Nr 31, poz. 198),

2) zarządzenie Przewodniczącego Komisji Planowania przy Radzie Ministrów z dnia 28 października 1971 r. w sprawie trybu przedstawiania wniosków lokalizacyjnych oraz zasad rachunku efektywności ekonomicznej lokalizacji inwestycji (Monitor Polski z 1971 r. Nr 55, poz. 361 i z 1974 r. Nr 28, poz. 167).