Rozdział 3 - Wymagania podstawowe w stosunku do pracowników delegowanych za granicę. - Kwalifikacje wymagane od pracowników delegowanych za granicę, zakres i tryb składania sprawozdań naukowych, technicznych i ekonomicznych oraz rozpowszechnianie informacji wynikających ze sprawozdań.

Monitor Polski

M.P.1960.92.414

Akt utracił moc

Wersja od: 17 grudnia 1960 r.

Rozdział  3

Wymagania podstawowe w stosunku do pracowników delegowanych za granicę.

§  3.

1. Warunkiem pierwszym i koniecznym jest wyróżnianie się w pracy zawodowej, wysoki poziom intelektualny oraz fachowy w danej dziedzinie pracy, a ponadto nienaganna postawa moralna i społeczna.

2. Pracownicy wyjeżdżający na specjalizację i stypendia naukowe, techniczne lub ekonomiczne powinni posiadać:

1) wykształcenie odpowiednie do poziomu naukowego, technicznego lub ekonomicznego zaplanowanej specjalizacji,

2) przynajmniej 2-letni staż pracy w kraju lub za granicą w danej specjalności,

3) znajomość języka kraju, do którego są delegowani, w stopniu zapewniającym swobodne porozumiewanie się oraz znajomość słownictwa zagadnień, stanowiących przedmiot specjalizacji.

3. Pracownicy wyjeżdżający na praktyki i stypendia produkcyjne powinni posiadać:

1) należyty poziom i zasób wiadomości teoretycznych i praktycznych,

2) przynajmniej dwuletni staż pracy w danej specjalności lub w danym zawodzie,

3) znajomość techniki i technologii produkcji i eksploatacji w Polsce i w miarę możliwości za granicą,

4) znajomość zagadnień ekonomicznych danej dziedziny pracy, jak np. planowania, kalkulacji kosztów własnych, wskaźników ekonomiczno-technicznych itp.,

5) przy wyjazdach indywidualnych - znajomość języka kraju, do którego są delegowani, w stopniu zapewniającym swobodne porozumiewanie się oraz znajomość słownictwa branżowego.

4. Pracownicy, wyjeżdżający na kontrole techniczne, powinni posiadać:

1) wykształcenie oraz poziom i zasób wiadomości teoretycznych i praktycznych odpowiedni dla danej specjalności i zleconego zakresu działania,

2) przynajmniej trzyletni nieprzerwany okres pracy w danej specjalności oraz praktykę laboratoryjną lub na stacjach prób przy przeprowadzaniu odbioru przynajmniej podobnych urządzeń,

3) znajomość odpowiednich norm i przepisów,

4) przy wyjazdach indywidualnych - znajomość języka i słownictwa w zakresie podanym w ust. 3.

5. Pracownicy wyjeżdżający w celach akwizycyjno-technicznych powinni posiadać:

1) wykształcenie oraz poziom i zasób wiadomości teoretycznych i praktycznych technicznych i ekonomicznych odpowiedni dla danego zakresu specjalności,

2) przynajmniej trzyletni nieprzerwany okres pracy w danej specjalności,

3) znajomość zagranicznych osiągnięć produkcyjnych i ekonomiki produkcji w zakresie danej specjalności,

4) znajomość polskich możliwości oraz warunków projektowo-konstrukcyjnych, produkcyjnych i eksploatacyjnych w zakresie danej specjalności,

5) przy wyjazdach indywidualnych - znajomość języka w zakresie podanym w ust. 3.

6. Poziom i zakres wymagań kwalifikacyjnych w związku z wyjazdami za granicę wymienionymi w § 2 pkt 5 ustala kierownik jednostki delegującej tak, aby zlecone do załatwienia za granicą sprawy mogły być skutecznie załatwione przez wyjeżdżających.

§  4.

1. Przy wyjazdach grupowych, jeżeli nie wszyscy uczestnicy mają w dostatecznym stopniu opanowany język kraju, do którego są delegowani, jednostka delegująca powinna zapewnić, by w skład grupy wchodziła dostateczna liczba osób, władających swobodnie potrzebnym językiem obcym, i zobowiązać je do obsługi jako tłumaczy pracowników nie władających należycie potrzebnym językiem obcym.

2. W uzasadnionych przypadkach przy wyjazdach grupowych lub indywidualnych za język porozumiewania się można uznać jeden z języków rozpowszechnionych, używany w danym kraju lub dopuszczony przez obie strony jako język obrad. Znajomość tego języka powinna zapewniać swobodne i dokładne wypowiadanie się oraz prawidłowe posiłkowanie się terminologią fachową.

3. Przy delegowaniu robotników oraz niższego personelu technicznego (majstrów, techników) za granicę na praktyki produkcyjne, w celu dokonania odbioru, kontroli, załatwienia reklamacji technicznych itp. należy się kierować w pierwszym rzędzie praktyczną znajomością i opanowaniem przez nich danej specjalności, a w razie nieznajomości języków obcych należy im zapewnić doświadczonego tłumacza.

§ 5. Jednostka organizacyjna delegująca pracownika za granicę jest obowiązana do:

1) wykonania postanowień pisma okólnego nr 143 Prezesa Rady Ministrów z dnia 8 sierpnia 1960 r. w sprawie obowiązków pracowników inżynieryjno-technicznych przedsiębiorstw i instytutów naukowo-badawczych w resortach gospodarczych, delegowanych służbowo za granicę na praktyki i konsultacje,

2) opracowania i zatwierdzenia dokładnej instrukcji wyjazdowej oraz do dokładnego zaznajomienia delegowanego z problemami, związanymi z delegacją zagraniczną,

3) dopilnowania, by wyjeżdżający opracował lub zebrał materiały, które mają być przedstawione partnerowi zagranicznemu, oraz do zatwierdzenia tych materiałów,

4) dopilnowania, by delegowany dokładnie zapoznał się ze stanem w PRL zagadnień stanowiących przedmiot instrukcji wyjazdowej oraz wynikami i sprawozdaniami innych pracowników, którzy wyjeżdżali za granicę w identycznych lub podobnych sprawach,

5) nawiązania kontaktu przez uprawnione do tego jednostki organizacyjne z zagranicznym zakładem, instytucją itp., celem należytego przygotowania terenu dla delegowanego,

6) pouczenia wyjeżdżającego za granicę o obowiązku zapoznania w ciągu najdalej trzech miesięcy od daty przyjazdu kolektywu fachowego, zwołanego przez jednostkę delegującą, z osiągnięciami i doświadczeniami, poznanymi w czasie pobytu za granicą, z podaniem, które z nich, zdaniem delegowanego, mogą lub powinny być wprowadzone w kraju,

7) zapoznania wyjeżdżającego ze zwyczajami i stosunkami panującymi w danym kraju.