Izrael-Polska. Umowa o koprodukcji filmowej. Jerozolima.2004.02.16.
M.P.2013.927
Akt obowiązującyUMOWA
między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Państwa Izrael o koprodukcji filmowej,
sporządzona w Jerozolimie dnia 16 lutego 2004 r.
ŚWIADOME faktu, iż wzajemna współpraca może przyczynić się do rozwoju produkcji filmowej, jak też do dalszego rozwoju wymiany kulturalnej i technicznej między obu krajami;
UZNAJĄC za pożądane stworzenie ram dla wszelkiej produkcji audiowizualnej, a w szczególności dla koprodukcji w dziedzinie filmów;
W PRZEŚWIADCZENIU, że taka współpraca przyczyni się do zbliżenia w stosunkach między oboma krajami;
MAJĄC NA UWADZE postanowienia Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Państwa Izrael o współpracy kulturalnej, naukowej i oświatowej, podpisanej w Jerozolimie dnia 22 maja 1991 roku;
UZGODNIŁY, co następuje:
Producenci, reżyserzy oraz autorzy scenariuszy, jak również wykonawcy, technicy i inne osoby uczestniczące w koprodukcji, powinni być obywatelami lub mieć miejsce zamieszkania w Rzeczypospolitej Polskiej lub Państwie Izrael, zgodnie z prawem tych państw. Odstępstwa od tej zasady muszą zostać zatwierdzone przez Właściwe Władze.
Strony deklarują przychylne nastawienie do koprodukcji filmowych polsko-izraelskich z państwami, z którymi jedna ze Stron związana jest umowami o koprodukcji. Wkład mniejszościowy w takie koprodukcje nie może być mniejszy niż dwadzieścia procent (20%) budżetu każdej koprodukcji. Ustęp 2 artykułu III stosuje się odpowiednio.
Każdy z koproducentów powinien być współwłaścicielem oryginalnego materiału produkcyjnego, mieć swobodny do niego dostęp oraz prawo do wykonania kopii.
Zgodnie z własnym prawem wewnętrznym każda ze Stron powinna ułatwić wjazd i tymczasowy pobyt na terytorium swego państwa osobom uczestniczącym w koprodukcji filmowej, jak również zezwolić na wwiezienie i reeksport wszelkiego wyposażenia niezbędnego do koprodukcji.
Zatwierdzenie koprodukcji przez Właściwe Władze nie stanowi zobowiązania, że dana koprodukcja będzie rozpowszechniana w państwach Stron.
Jeżeli koprodukcja filmowa jest eksportowana do kraju, w którym obowiązują limity importowe:
Podczas pokazów, koprodukcja powinna być określana jako "koprodukcja polsko-izraelska" lub "koprodukcja izraelsko-polska". Takie określenie powinno pojawiać się w odrębnej nocie tytułowej, we wszystkich reklamach i materiałach promocyjnych i za każdym razem, gdy ta koprodukcja jest pokazywana.
O ile koproducenci nie uzgodnią inaczej, koprodukcja filmowa powinna być prezentowana na festiwalach międzynarodowych przez kraj koproducenta większościowego lub, w przypadku równego udziału finansowego, przez kraj którego obywatelstwo posiada reżyser koprodukcji lub w którym reżyser koprodukcji ma miejsce zamieszkania.
Właściwe Władze mogą prowadzić bezpośrednie konsultacje w celu rozpoznawania i rozwiązywania, w granicach swych kompetencji, wszelkich problemów wynikających ze stosowania niniejszej Umowy.
ZAŁĄCZNIK
PRZEPISY PROCEDURALNE
PRZEPISY PROCEDURALNE
Do podania należy załączyć następujące dokumenty, sporządzone w języku polskim i angielskim w przypadku Polski oraz hebrajskim i angielskim w przypadku Izraela:
1) ostateczną wersję scenariusza,
2) dokument stanowiący dowód, że prawa autorskie do filmu i adaptacji filmowej zostały nabyte legalnie lub, w przypadku braku takowych, dowód, że uzyskano wiążącą opcję,
3) jeden podpisany egzemplarz kontraktu dotyczącego koprodukcji, który powinien zawierać:
a) tytuł filmu,
b) nazwisko autora scenariusza lub osoby dokonującej adaptacji, jeśli scenariusz został zaczerpnięty ze źródeł literackich,
c) nazwisko reżysera,
d) streszczenie,
e) budżet,
f) plan finansowy,
g) podział zysków i rynków,
h) klauzulę o podziale prawa autorskiego,
i) odpowiednie udziały przypadające na koproducentów we wszelkich wydatkach planowych i ponadplanowych, które to udziały w zasadzie powinny być proporcjonalne do ich wkładów, choć udział koproducenta mniejszościowego w jakichkolwiek wydatkach pozabudżetowych może być ograniczony do mniejszego udziału procentowego lub określonej kwoty,
j) klauzulę określającą środki, jakie należy przedsięwziąć w przypadku, jeśli jedna ze Stron nie wywiąże się ze swoich zobowiązań,
k) harmonogram produkcji,
l) klauzulę stanowiącą zobowiązanie koproducentów do wykupienia pakietów niezbędnych ubezpieczeń produkcji filmu,
4) umowę dystrybucyjną, jeśli takowa została już zawarta;
5) listę twórców, wykonawców i techników, ze wskazaniem narodowości poszczególnych osób i, w przypadku wykonawców, ról, jakie mają odtwarzać,
6) szczegółowy budżet, z zaznaczeniem wydatków, jakie mają być poniesione przez koproducentów z obu państw, o ile jest to wymagane wewnętrznymi przepisami państwa Strony.
Właściwe Władze w obu państwach mogą zażądać wszelkich dodatkowych dokumentów i wszelkich dodatkowych informacji, jakie uznają za niezbędne.
Ostateczny scenopis (wraz z dialogami) powinien być przedłożony Właściwym Władzom przed rozpoczęciem zdjęć.
W oryginalnym kontrakcie mogą być dokonywane poprawki, w tym zmiana koproducenta, ale muszą one zostać przedłożone do akceptacji przez Właściwe Władze w obu państwach zanim produkcja filmowa zostanie ukończona.
Właściwe Władze będą się wzajemnie informowały o podjętych przez siebie decyzjach.
Dokumenty powiązane
Jeżeli chcesz mieć dostęp do wszystkich dokumentów powiązanych, zaloguj się do LEX-a Nie korzystasz jeszcze z programów LEX? Zamów dostęp testowy »