§ 7. - Inwestycje pozalimitowe.

Monitor Polski

M.P.1953.A-36.452

Akt utracił moc

Wersja od: 1 stycznia 1957 r.

§  7.

1. Właściwymi do zatwierdzania planów rzeczowo-finansowych, o których mowa w § 6, są:

1) jeżeli wartość inwestycji objętych planami rzeczowo-finansowymi opracowanymi w ciągu jednego roku kalendarzowego nie przekracza 50.000 zł:

a) dla jednostek rozliczających się z budżetem państwa oraz dla jednostek objętych budżetem centralnym - kierownik jednostki organizacyjnej będącej inwestorem,

b) dla jednostek objętych budżetami terenowymi - prezydium właściwej miejskiej, powiatowej lub wojewódzkiej rady narodowej w zależności od rodzaju budżetu, z którym powiązany jest inwestor,

c) dla jednostek spółdzielczych - właściwy związek branżowy (oddział) spółdzielni,

d) dla jednostek organizacyjnych organizacji politycznych, społecznych i zawodowych - organ władz organizacyjnych upoważniony do tej czynności decyzją ich naczelnych władz organizacyjnych;

2) jeżeli wartość inwestycji objętych planami rzeczowo-finansowymi opracowanymi w ciągu jednego roku kalendarzowego wynosi ponad 50.000 zł, lecz nie przekracza 150.000 zł:

a) dla jednostek objętych lub rozliczających się z budżetem centralnym - właściwy inwestor naczelny,

b) dla jednostek objętych lub rozliczających się z budżetami terenowymi - właściwe prezydium wojewódzkiej rady narodowej,

c) dla jednostek spółdzielczych - właściwe centrale spółdzielni,

d) dla jednostek organizacyjnych organizacji politycznych, społecznych i zawodowych - ich organizacyjna władza naczelna;

3) jeżeli wartość inwestycji objętych planami rzeczowo-finansowymi opracowanymi w ciągu jednego roku kalendarzowego przekracza 150.000 zł dla wszystkich rodzajów jednostek - właściwy inwestor centralny.

2. Przepisy ust. 1 nie mają zastosowania w odniesieniu do planów rzeczowo-finansowych obejmujących inwestycje, których wykonanie wymaga użycia materiałów ze scentralizowanego zaopatrzenia materiałowego. Plany takie, niezależnie od wartości objętych nimi inwestycji, podlegają zatwierdzeniu przez Przewodniczącego Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego.

3. Upoważnia się właściwych ministrów i kierowników urzędów centralnych do ustalania w porozumieniu z Przewodniczącym Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego i Ministrem Finansów odmiennych niż określone w ust. 1 zasad właściwości władz do zatwierdzania planów rzeczowo-finansowych podległych im jednostek.

4. W przypadku gdy jednostka inwestująca opracowuje w ciągu roku więcej niż jeden plan rzeczowo-finansowy, władze określone w ust. 1 pkt 2 i 3 są właściwe do zatwierdzenia tego planu rzeczowo-finansowego (i ewentualnie następnych), w którym wartość inwestycji łącznie z wartością inwestycji objętych planami, zatwierdzonymi uprzednio od początku roku przez władze niższego szczebla, przekroczy określone w ust. 1 limity kwotowe.