Rozdział 1 - Inwentaryzacja. - Inwentaryzacja oraz sporządzanie i zatwierdzanie rocznych sprawozdań finansowych banków.

Monitor Polski

M.P.1954.122.1767

Akt utracił moc

Wersja od: 30 grudnia 1954 r.

Rozdział  1.

Inwentaryzacja.

§ 6. Poszczególne pozycje bilansu muszą być uzasadnione inwentaryzacją, przez którą rozumieć należy przeprowadzenie spisów z natury, wyjaśnienie różnic inwentaryzacyjnych oraz stwierdzenie zgodności z bilansem wszelkich rachunków analitycznych, prowadzonych w ramach poszczególnych kont bilansowych i pozabilansowych.

§  7.

1. Spisów z natury składników majątkowych i zobowiązań dokonuje się według stanu na koniec dnia 31 grudnia.

2. Spisy z natury środków trwałych, przedmiotów nietrwałych i zapasów magazynowych można przeprowadzić w terminie wcześniejszym, nie wcześniej jednak niż na dzień 31 października. Spis z natury środków trwałych, dokonany wcześniej niż 31 grudnia, musi być uzupełniony obrotami wykazanymi na kontach w okresie od momentu sporządzenia spisu do dnia 31 grudnia.

§ 8. Spisy z natury wartości wymienionych w §§ 12 i 13 przeprowadzają komisje inwentaryzacyjne. Przewodniczących komisji inwentaryzacyjnych oraz członków, w ilości odpowiadającej potrzebom jednostki, powołuje kierownik jednostki organizacyjnej na wniosek głównego księgowego. Do komisji nie mogą wchodzić pracownicy odpowiedzialni za dział, w którym ma być przeprowadzony spis z natury.

§ 9. Kierownik i główny księgowy jednostki organizacyjnej oraz przewodniczący komisji inwentaryzacyjnej odpowiedzialni są za prawidłowe i terminowe przeprowadzenie inwentaryzacji.

§  10.

1. Do kont, w ramach których prowadzi się rachunki bilansowe i pozabilansowe: rozliczeniowe, bieżące, pożyczkowe, budżetowe, inwestycyjne, kapitalnych remontów i specjalne, sporządza się spisy inwentaryzacyjne na podstawie kart księgowych. Spisy należności i zobowiązań inkasowych, sporządzone na podstawie kart księgowych, powinny być uzgodnione ze stanem portfeli i kartotek.

2. Spisy sporządza się w formie wykazów zawierających:

1) numer konta,

2) numer rachunku lub nazwę jego posiadacza,

3) stan rachunku.

3. Wykazy powinny obejmować wszystkie nie zamknięte w dniu 31 grudnia rachunki, w tym także rachunki o stanach zerowych.

§  11.

1. Zgodność z bilansem stanów kont bilansowych i pozabilansowych, nie objętych przepisami §§ 10, 12 i 13, a rejestrujących różne należności i zobowiązania oraz rozliczenia, ustala się na podstawie rejestrów analitycznych przez sporządzenie wykazów do każdego konta.

2. Wykazy powinny zawierać następujące dane:

1) datę pierwotnego księgowania,

2) określenie pozycji: kogo dotyczy i z jakiego tytułu,

3) kwotę,

4) uzasadnienie braku rozliczenia.

Przy zadłużeniach, dla których został ustalony plan spłaty, należy podać, na podstawie czyjej decyzji zastosowano spłatę ratalną ze wskazaniem wysokości rat i terminów ich płatności.

3. Wykazy wymienione w ust. 1 i 2 oraz w § 10 podpisują pracownicy sporządzający spisy, główny księgowy i kierownik jednostki organizacyjnej. Są oni odpowiedzialni za prawidłowe sporządzenie wykazów.

§  12.

1. Stany:

1) gotówki w skarbcu, kasie dziennej kasie podręcznej,

2) znaków wartościowych,

3) złota,

4) pieniędzy zagranicznych,

5) wartości rzeczowych, ewidencjonowanych na kontach pozabilansowych

ustala się przez rewizję kas i skarbców, przeprowadzaną przez komisję inwentaryzacyjną w której skład wchodzą kierownik jednostki organizacyjnej i główny księgowy, a ponadto członkowie powołani przez kierownika jednostki organizacyjnej na wniosek głównego księgowego.

2. Przeprowadzenie rewizji, o której mowa w ust. 1, powinno nastąpić w obecności osób odpowiedzialnych za stan ustalanych wartości (kasjer, skarbnik).

3. Fakt przeprowadzenia rewizji oraz zgodność sprawdzonych wartości ze stanem księgowym stwierdzają członkowie komisji w rejestrach danych wartości. Niezależnie od stwierdzeń w rejestrach komisja sporządza protokół, w którym podaje:

1) numery i nazwy kont rejestrujących sprawdzone wartości,

2) stany poszczególnych wartości,

3) wynik rewizji.

Protokół podpisują wszyscy członkowie komisji inwentaryzacyjnej oraz osoby odpowiedzialne za stan i całość badanych wartości.

4. Wszystkie ujawnione w czasie rewizji niezgodności powinny być niezwłocznie wyjaśnione i w prawidłowy sposób zaksięgowane przed sporządzeniem bilansu.

§  13.

1. Spisy z natury środków trwałych, przedmiotów nietrwałych i zapasów materiałowych (magazynowych) przeprowadzają komisje inwentaryzacyjne w obecności osób odpowiedzialnych za spisywane wartości.

2. Rzeczywistą ilość spisywanych z natury przedmiotów ustala się przez przeliczenie, zmierzenie lub zważenie. W odniesieniu do przedmiotów przechowywanych w nie uszkodzonym opakowaniu dopuszcza się określenie ilości przez przeliczenie opakowań i przemnożenie przez wagę lub ilość, pod warunkiem dokonania kontroli wyrywkowej, materiały ciężkie i zmagazynowane w zwałach (np. węgiel) można określić szacunkowo na podstawie obliczeń technicznych, przeprowadzonych przez siły fachowe, nie znające ich ilości, wynikających ze stanu księgowego.

3. Spisy powinny zawierać dane niezbędne dla ścisłego określenia przedmiotu i ustalenia jego wartości. Wpisów na arkusze spisowe dokonuje się atramentem lub ołówkiem kopiowym. Poprawki muszą być podpisane przez sporządzających spisy i osobę odpowiedzialną za spisywane przedmioty.

4. Arkusze spisowe podpisują członkowie komisji inwentaryzacyjnej oraz osoby odpowiedzialne za powierzone ich pieczy przedmioty (magazynier, referent gospodarczy).

5. Arkusze spisowe niezwłocznie po ukończeniu spisów powinien przewodniczący komisji inwentaryzacyjnej wręczyć głównemu (starszemu) księgowemu, który zarządza dokonanie wyceny, sporządzenie zestawień zbiorczych według poszczególnych kont bilansowych i ustalenie różnic inwentaryzacyjnych.

6. Przez dokonanie wyceny rozumieć należy ustalenie przez komórkę księgowości wartości spisywanych przedmiotów według ceny nabycia lub kosztów wytworzenia na podstawie zapisów księgowych. W przypadku ujawnienia przedmiotu nie zarejestrowanego w księgowości komisja inwentaryzacyjna ustala na podstawie szacunku według cen rynkowych początkową wartość ujawnionego przedmiotu oraz stopień jego zużycia.

7. Przewodniczący komisji po zakończeniu inwentaryzacji sporządza protokół, w którym podaje ocenę ustalonego wyniku spisu oraz stwierdzone usterki w zakresie przechowywania lub konserwacji, jak również ewentualnych różnic inwentaryzacyjnych.

8. Kierownik jednostki organizacyjnej na wniosek głównego (starszego) księgowego decyduje o sposobie wyrównania różnic w granicach swych uprawnień lub występuje z odpowiednim wnioskiem do jednostki nadrzędnej.

9. Stwierdzone przy ustalaniu różnic inwentaryzacyjnych niedobory nie mogą być kompensowane z ujawnionymi nadwyżkami.

10. Niezależnie od decyzji co do sposobu wyrównania różnicy stan księgowy danych wartości powinien być sprostowany przez przeksięgowanie różnic na właściwe konta bilansowe.