Rozdział 1 - Przepisy ogólne. - Formacje samoobrony.

Monitor Polski

M.P.1975.32.200 t.j.

Akt utracił moc

Wersja od: 20 października 1975 r.

Rozdział  1

Przepisy ogólne.

§  1.

1. Formacje samoobrony są cywilnymi jednostkami organizacyjnymi przeznaczonymi do ochrony ludności, zakładów pracy oraz urządzeń użyteczności publicznej przed skutkami działania środków masowego rażenia i innymi działaniami nieprzyjaciela.

2. W czasie pokoju formacje samoobrony prowadzą szkolenie osób pełniących w nich służbę oraz uczestniczą w przygotowaniu ochrony ludności i jej mienia, zakładów pracy i urządzeń użyteczności publicznej.

3. Formacje samoobrony biorą również udział w zapobieganiu klęskom żywiołowym, w zwalczaniu skutków pożarów, powodzi i innych klęsk oraz katastrof zagrażających bezpieczeństwu życia lub mienia większej ilości osób, a także uczestniczą w pracach społecznych o charakterze gospodarczym, użytecznych dla celów obronnych.

§ 2. Formacjami samoobrony są:

1) oddziały samoobrony:

a) zakładowe (ZOS),

b) terenowe (TOS),

c) specjalistyczne (SOS);

2) grupy samoobrony:

a) zakładowe (ZGS),

b) terenowe (TGS);

3) komendy samoobrony:

a) zakładowe (ZKS),

b) terenowe (TKS).

§  3.

1. W formacjach samoobrony pełnią służbę osoby, którym nadano przydziały organizacyjno-mobilizacyjne do tej służby.

2. Prawem i obowiązkiem każdego obywatela zdolnego ze względu na wiek i stan zdrowia jest zgłoszenie się ochotniczo do pełnienia służby w formacjach samoobrony. Ochotnicze zgłoszenie się do tej służby nie zwalnia od innych obowiązków wynikających z przepisów o powszechnym obowiązku obrony.

§ 4. Przez użyte określenia minister i ministerstwo - należy rozumieć również inne naczelne i centralne organy administracji państwowej, a także centralne organy spółdzielcze oraz centralne organy organizacji politycznych, społecznych i zawodowych.