Rozdział 1 - Przepisy ogólne. - Badanie wypadków statków powietrznych.

Monitor Polski

M.P.1964.44.210

Akt utracił moc

Wersja od: 11 lipca 1964 r.

Rozdział  1.

Przepisy ogólne.

§ 1. Przepisy niniejszego zarządzenia stosuje się do wypadków:

1) polskich cywilnych statków powietrznych na obszarze Polski i obszarze nie podlegającym zwierzchnictwu żadnego państwa;

2) obcych statków powietrznych na obszarze Polski, chyba że umowy międzynarodowe obowiązujące Polskę przewidują odmienne zasady badania tych wypadków.

§  2.

1. Wypadkiem lotniczym jest wydarzenie, które powstało w związku z używaniem statku powietrznego w czasie od chwili, gdy choćby jedna osoba weszła na jego pokład z zamiarem odbycia lotu, do chwili opuszczenia przez ostatnią osobę pokładu statku, i które spowodowało śmierć albo ciężkie uszkodzenie ciała człowieka, albo zniszczenie lub poważne uszkodzenie statku powietrznego.

2. Nie jest wypadkiem lotniczym wypadek śmierci albo uszkodzenie ciała człowieka na pokładzie statku powietrznego, które zostały spowodowane procesami patologicznymi toczącymi się przed wypadkiem w organiźmie poszkodowanego.

3. Poważnym uszkodzeniem statku powietrznego jest uszkodzenie, które nie może być usunięte w drodze naprawy bieżącej albo przez wymianę uszkodzonego elementu lub zespołu statku powietrznego bez potrzeby przeprowadzenia próbnego lotu doświadczalnego wymaganego dla stwierdzenia ważności świadectwa sprawności technicznej (świadectwa oględzin).

§ 3. Badania wypadków lotniczych przeprowadza się w celu ustalenia ich okoliczności i przyczyn oraz przedsięwzięcia - na podstawie wyników badania - odpowiednich środków dla zapobieżenia podobnym wypadkom w przyszłości.

§ 4. W razie wypadku lotniczego należy:

1) zorganizować pomoc dla osób, które wskutek wypadku lotniczego doznały uszkodzenia ciała lub rozstroju zdrowia albo są narażone na niebezpieczeństwo;

2) zabezpieczyć statek powietrzny, jego części, ładunek, dokumenty statku i dokumenty członków załogi oraz pasażerów, miejsce wypadku, ślady, zanotować nazwiska, imiona i adresy uczestników i świadków wypadku, spowodować niezwłoczne zbadanie, w trybie unormowanym obowiązującymi przepisami, uczestników wypadku, co do których zachodzi podejrzenie, że przyczynili się do wypadku, na zawartość alkoholu w organiźmie, a ponadto - w miarę potrzeby i możliwości - zbadanie przez lekarza, czy członkowie załogi statku powietrznego znajdowali się w stanie wskazującym na użycie także innego środka powodującego osłabienie wymaganej od nich w czasie pełnienia czynności lotniczych sprawności fizycznej i psychicznej;

3) zawiadomić o wypadku najbliższy organ Inspektoratu Kontroli Cywilnych Statków Powietrznych, zwanego dalej KCSP, oraz organy Milicji Obywatelskiej, zwanej dalej MO, i organy prokuratury;

4) zawiadomić również najbliższy kapitanat portu i organy Wojsk Ochrony Pogranicza, jeżeli wypadek zdarzył się na polskim brzegu morskim lub w jego pobliżu;

5) przeprowadzić badania.

§  5.

1. Jeżeli wypadek lotniczy zdarzył się na lotnisku cywilnym, obowiązki wymienione w § 4 pkt 1 - 4 ciążą na osobie odpowiedzialnej za kierowaniem ruchem lotniczym na tym lotnisku, a w razie jej nieobecności - na użytkowniku lotniska.

2. Jeżeli wypadek lotniczy zdarzył się poza lotniskiem, obowiązki wymienione w § 4 pkt 1 - 4 ciążą na dowódcy statku powietrznego, a w razie niemożności wykonania przez niego tych obowiązków - na pozostałych członkach załogi. Jeżeli żaden z członków załogi nie jest w stanie wykonać tych obowiązków, do wykonania ich obowiązany jest najbliższy organ MO lub administracji państwowej.

3. Jeżeli wypadek zdarzył się na polskim brzegu morskim lub w jego pobliżu, obowiązki wymienione w § 4 pkt 1 - 4 ciążą ponadto na najbliższym kapitanacie portu.

4. Jeżeli wypadek zdarzył się na morzu, kapitan polskiego statku (dowódca polskiego okrętu), który dowiedział się o wypadku lub który prowadzi akcję ratowniczą, obowiązany jest:

1) zawiadomić o wypadku najbliższy polski kapitanat portu, a jeżeli wypadek zdarzył się poza Morzem Bałtyckim - najbliższą polską placówką konsularną, które z kolei zawiadamiają Ministerstwo Komunikacji;

2) udzielić pomocy rozbitkom, zabezpieczyć statek powietrzny i jego pływające części oraz ładunek, jeżeli jest to możliwe bez narażenia na niebezpieczeństwo statku (okrętu), jego załogi i pasażerów.

§ 6. Pomoc określona w § 4 pkt 1 powinna być udzielona w taki sposób, aby bez uszczerbku dla poszkodowanych zachowany został stan pierwotny, w jakim znalazł się statek powietrzny lub jego szczątki bezpośrednio po wypadku, oraz aby nie zostały zatarte (zniszczone) pozostawione ślady.

§ 7. Zabezpieczenie statku powietrznego, który uległ wypadkowi lotniczemu, i jego szczątków polega w szczególności na niedopuszczeniu do poruszania lub dotykania przez osoby niepowołane statku powietrznego lub jego części albo przedmiotów znajdujących się na statku lub pochodzących z niego.

§  8.

1. Zawiadomienia o wypadku lotniczym (§ 4 pkt 3 i 4) należy dokonać jak najszybciej za pomocą każdego dostępnego środka łączności.

2. Organ KCSP, który otrzymał zawiadomienie o wypadku, zawiadamia o nim Ministerstwo Komunikacji i właściciela (użytkownika) statku powietrznego, który uległ wypadkowi lotniczemu.

§  9.

1. Organy administracji państwowej zobowiązane są udzielić organom badającym wypadek lotniczy jak najdalej idącej pomocy, a cywilne jednostki lotnicze, niezależnie od tego, do kogo należy statek powietrzny, który uległ wypadkowi, zapewnić środki łączności, transportu, pomocy technicznej i sanitarnej oraz pomieszczenia do pracy dla badających wypadek lotniczy.

2. Organy MO właściwe dla miejsca wypadku obowiązane są do ochrony statku powietrznego, który uległ wypadkowi, i jego szczątków oraz miejsca wypadku do czasu niezbędnego dla przejęcia statku lub jego szczątków albo zorganizowania ochrony przez właściciela (użytkownika) statku. Jeżeli wypadek lotniczy zdarzył się na terenie pozostającym pod ochroną organów wojska, straży ochrony kolei lub straży przemysłowej, obowiązek ochrony ciąży na tych organach.