Argentyna-Polska. Umowa o współpracy w dziedzinie nauki i techniki. Buenos Aires.2007.07.27.

Monitor Polski

M.P.2017.578

Akt obowiązujący

Wersja od: 6 lutego 2017 r.

UMOWA

między Ministrem Nauki i Szkolnictwa Wyższego Rzeczypospolitej Polskiej a Sekretariatem Nauki, Technologii i Innowacji Republiki Argentyńskiej o współpracy w dziedzinie nauki i techniki,

podpisana w Buenos Aires dnia 27 lipca 2007 r.

Minister Nauki i Szkolnictwa Wyższego Rzeczypospolitej Polskiej oraz Sekretariat Nauki, Technologii i Innowacji Republiki Argentyńskiej (SECYT), zwane dalej "Stronami", UWZGLĘDNIAJĄC Umowę między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Argentyny o współpracy naukowej i technicznej z 9 maja 1974 roku;

PRZEKONANE o potrzebie podejmowania działań na rzecz rozwoju nauki i technologii, mających kluczowe znaczenie dla ekonomicznego i społecznego rozwoju obu państw;

PRAGNĄC stworzyć formalną podstawę współpracy w zakresie badań naukowych i technologicznych, która rozszerzy i wzmocni wspólną działalność w obszarach wspólnego zainteresowania i wesprze wykorzystanie rezultatów takiej współpracy w celu osiągnięcia gospodarczych i społecznych korzyści obu Stron;

uzgodniły co następuje:

ARTYKUŁ  1

1. Celem Umowy jest rozwój i wzmocnienie związków między środowiskami naukowymi obu państw poprzez ułatwienie realizacji wspólnych programów i projektów w obszarach wspólnego zainteresowania, zgodnie z priorytetami polityki społecznego i gospodarczego rozwoju każdego z państw.

2. Dla celów Umowy, wspólne programy i projekty oznaczają jakiekolwiek programy i projekty z zakresu naukowych i/lub technologicznych badań, prowadzone przez jednostki naukowe, o których mowa w artykule 2 ustęp 1, w celu uzyskania określonych wyników w ustalonym okresie.

ARTYKUŁ  2

1. Strony wspierają i zachęcają do współpracy w dziedzinie nauki i technologii przez bezpośrednie kontakty jednostek naukowych obu państw, w tym jednostek organizacyjnych szkół wyższych, jednostek badawczo-rozwojowych i innych jednostek organizacyjnych o charakterze naukowym, zwanych dalej "Współpracującymi Jednostkami", zgodnie z przepisami, obowiązującymi w państwach Stron.

2. Współpraca w ramach Umowy może obejmować wszelkie działania mające na celu rozwój badawczo-technologiczny. Działania te winny być ukierunkowane na promocję postępu naukowego, przemysłowej konkurencyjności oraz rozwój ekonomiczno-społeczny.

3. Współpraca jest prowadzona w następujących formach:

1) wymiana naukowców, specjalistów i ekspertów technicznych;

2) wizyty i ekspedycje badawcze naukowców, osób odpowiedzialnych za tworzenie polityki badań i rozwoju technicznego oraz ekspertów technicznych;

3) realizacja wspólnych badawczych, rozwojowych i/lub edukacyjnych programów i projektów, w tym wymiana dokumentacji, powstałej w ich wyniku;

4) organizacja i udział w naukowych konferencjach, sympozjach, szkoleniach, warsztatach, konsultacjach i wystawach, również z udziałem ekspertów;

5) wymiana naukowych i technologicznych informacji i dokumentacji oraz materiałów i sprzętu, potrzebnego do prowadzenia działań objętych współpracą;

6) innych form badań, konsultacji i/lub wymiany doświadczeń uzgodnionych i pozostających w zgodzie z polityką i procedurami, mającymi zastosowanie u obu Stron.

ARTYKUŁ  3

1. W celu zapewnienia właściwych warunków, usprawnienia i wsparcia efektywnej realizacji postanowień Umowy, Strony powołują Wspólną Komisję do spraw współpracy w dziedzinie nauki i techniki, złożoną z przedstawicieli obu Stron.

2. Wspólna Komisja spotyka się raz na dwa lata, na przemian w każdym z państw, w terminach uzgodnionych przez obie Strony, chyba, że Strony postanowią inaczej.

3. Do zadań Wspólnej Komisji należy:

1) określanie i okresowy przegląd form i obszarów współpracy na podstawie informacji dostarczonych przez instytucje obu państw oraz na podstawie rządowych założeń polityki w dziedzinie nauki i techniki;

2) tworzenie dogodnych warunków realizacji programów i projektów podjętych w ramach Umowy;

3) przedstawianie Stronom zaleceń dotyczących priorytetowych sektorów oraz programów i/lub projektów współpracy;

4) opracowywanie okresowych Programów Wykonawczych;

5) wymiana doświadczeń uzyskanych w trakcie dwustronnej współpracy w dziedzinie nauki i techniki oraz ocena propozycji służących jej dalszemu rozwojowi;

6) formułowanie i przekazywanie Stronom odpowiednich wskazówek dotyczących właściwej realizacji Umowy.

4. Wspólna Komisja może opracować własny regulamin pracy.

ARTYKUŁ  4

Program Wykonawczy, o którym mowa w artykule 3 ustęp 3 punkt 4, określa:

1) nazwy i okres trwania programów i/lub projektów współpracy;

2) zakres i tematykę współpracy;

3) współpracujące Jednostki odpowiedzialne za realizację i wdrażanie programów i/lub projektów;

4) warunki finansowania programów i/lub projektów, zgodnie z artykułem 6;

5) zasady dotyczące posiadania ubezpieczenia od następstw nagłych zachorowań i nieszczęśliwych wypadków;

6) planowane przedsięwzięcia i warunki przyszłych konkursów na składanie projektów. Konkursy te będą ogłaszane równocześnie w Rzeczypospolitej Polskiej i w Republice Argentyńskiej, zgodnie z prawem obowiązującym na terytorium państwa każdej ze Stron.

ARTYKUŁ  5

Rezultaty wspólnych programów i projektów oraz wszelkie inne informacje uzyskane w wyniku realizacji współpracy w ramach Umowy, będą ogłaszane, publikowane lub wykorzystywane w celach handlowych za pisemną zgodą Współpracujących Jednostek i zgodnie z krajowym i międzynarodowym prawem dotyczącym własności intelektualnej, które obowiązuje w państwach obu Stron.

ARTYKUŁ  6

Działania podejmowane w ramach współpracy powinny uwzględniać dostępność środków finansowych oraz prawa każdej ze Stron. Koszty działań powinny być dzielone między Strony na ustalonych zasadach. Nie powodują one przepływu środków finansowych z państwa jednej Strony do państwa drugiej Strony, chyba, że Strony uzgodniły inaczej.

ARTYKUŁ  7

Strony mogą za obopólną zgodą, zwracać się z prośbą o finansowanie lub/i uczestnictwo w realizacji programów i projektów, prowadzonych w ramach Umowy, do organizacji międzynarodowych, naukowców, ekspertów technicznych, instytucji i organizacji sektorów państwowych i prywatnych z państw trzecich. Koszty takiego uczestnictwa organizacji międzynarodowych lub państw trzecich będą pokrywane przez te organizacje lub państwa, o ile Strony nie uzgodnią inaczej w formie pisemnej.

ARTYKUŁ  8

1. Wątpliwości i spory dotyczące interpretacji lub stosowania Umowy będą rozstrzygane w drodze porozumienia Stron.

2. Umowa wejdzie w życie z dniem, w którym Strony powiadomią się, w drodze pisemnego powiadomienia, o wypełnieniu ich właściwych wewnętrznych procedur prawnych. Datę ostatniej notyfikacji uważać się będzie za datę wejścia w życie Umowy.

3. Umowa nie narusza postanowień czy zobowiązań, wypływających z innych międzynarodowych porozumień, którymi związane są Strony.

4. Umowa pozostanie w mocy przez pięć lat i będzie automatycznie przedłużana na dalsze okresy pięcioletnie, o ile żadna ze Stron nie wypowie jej w drodze pisemnego powiadomienia. W takim przypadku Umowa utraci moc po upływie sześciu miesięcy od dnia wypowiedzenia.

5. Utrata mocy Umowy nie wpłynie na realizację projektów i programów wcześniej rozpoczętych, chyba, że Strony postanowią inaczej.

Sporządzono w Buenos Aires, dnia 27 lipca 2007 roku, w dwóch egzemplarzach, każdy w języku polskim, hiszpańskim i angielskim, przy czym wszystkie teksty są jednakowo autentyczne. W przypadku rozbieżności przy ich interpretacji, tekst w języku angielskim będzie uważany za rozstrzygający.