Zwolnienie przedterminowe osób odbywających karę pozbawienia wolności.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1927.5.25

Akt utracił moc
Wersja od: 20 stycznia 1927 r.

ROZPORZĄDZENIE
PREZYDENTA RZECZYPOSPOLITEJ
z dnia 19 stycznia 1927 r.
o zwolnieniu przedteminowem osób odbywających karą pozbawienia wolności.

Na podstawie art. 44 ust. 6 Konstytucji i ustawy z dnia 2 sierpnia 1926 r. o upoważnieniu Prezydenta Rzeczypospolitej do wydawania rozporządzeń z mocą ustawy (Dz. U. R. P. № 78 poz. 443), postanawiam co następuje:

Skazani na karą pozbawienia wolności mogą być przedterminowo zwolnieni, jeżeli odbyli już dwie trzecie, najmniej jednak sześć miesięcy wymierzonej kary i przez ten czas prowadzili się dobrze. Skazani na karą bezterminowego (dożywotniego) pozbawienia wolności mogą być przedterminowo zwolnieni, jeśli odbyli nie mniej, niż lat piętnaście.

Przedterminowo zwolnić można także skazanych, którym karą śmierci aktem łaski zamieniono na karą pozbawienia wolności.

Do kary wymierzonej i do kary odbytej nie wlicza się zaliczonego na poczet kary aresztu zapobiegawczego (art. 54 k. k. z r. 1903 - §§ 55a i 266a u. k. z r. 1852 - § 60 k. k. z r. 1871), ani darowanej części kary.

Władza decydująca o zwolnieniu przedterminowem może nakazać zwolnionemu, aby zawiadamiał natychmiast o każdej zmianie swego miejsca pobytu.

Zwolnienie można cofnąć, jeśli zwolniony źle się prowadzi lub nie wykonywa obowiązku przewidzianego artykułem 2.

W razie cofnięcia zwolnienia nie zalicza się na poczet kary czasu przebytego na wolności.

Karę uważa się za odbytą, skoro od chwili wypuszczenia okazanego na wolność upłynął termin tak długi, jak część kary, której skazany nie odbył, lecz co najmniej roczny, a przy bezterminowem pozbawieniu wolności dziesięcioletni i w tym okresie zwolnienia nie odwołano.

Przedterminowe zwolnienie zarządza i cofa Minister Sprawiedliwości, który uprawnienia swe w tym zakresie władny jest przekazywać w całości lub w części prokuratorem.

Przed zarządzeniem zwolnienia należy wysłuchać opinji zarządu więzienia.

Decyzja nie ulega zaskarżeniu.

W razie odmowy zwolnienia skazany może zgłosić ponowną prośbą nie wcześniej, niż po upływie sześciu miesięcy od daty zgłoszenia poprzedniej prośby.

Władza policyjna może zarządzić tymczasowo przytrzymanie przedterminowo zwolnionego z poważnych wzglądów bezpieczeństwa publicznego, winna jednak zażądać natychmiast decyzji co do cofnięcia zwolnienia.

Uchyla się postanowienia art. 24 - 27 przepisów przechodnich do kodeksu karnego z r. 1903 z dnia 7 sierpnia 1917 r. (Dz. Urzęd. Dep. Sprawiedliwości № l, poz. 6), art. 4 ustawy z dnia 16 marca 1920 r. w przedmiocie zmiany niektórych postanowień ustaw karnych obowiązujących w b. zaborze austrjackim (Dz. U. R. P. № 26, poz. 158) i §§ 23 - 26 kodeksu karnego z r. 1871.

Wykonanie niniejszego rozporządzenia porucza się Ministrowi Sprawiedliwości.

Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z dniem 1 lutego 1927 r.