Rozdział 8 - Postanowienia końcowe. - Zwalczanie zaraźliwych chorób zwierzęcych.
Dz.U.1927.77.673
Akt utracił mocRozdział VIII
Postanowienia końcowe.
Postanowienia końcowe.
Minister Rolnictwa może w drodze rozporządzeń rozciągać przepisy rozporządzenia niniejszego na zaraźliwe choroby zwierzęce, w rozporządzeniu tem niewymienione oraz określać sposób ich zwalczania zapomocą środków, w rozporządzeniu niniejszem przewidzianych.
Przeznaczone na odszkodowania fundusze i sumy, które z mocy pruskiej ustawy wykonawczej z dnia 25 lipca 1911 r. (Zb. Ust. pr. str. 149) do ustawy z dnia 26 czerwca 1909 r. o zaraźliwych chorobach zwierząt domowych (Dz. Ust. Rzeszy niem. str. 519) związki samorządowe na obszarze województw: pomorskiego, poznańskiego i górnośląskiej części województwa śląskiego posiadać będą w dniu uzyskania mocy obowiązującej przez rozporządzenie niniejsze, z dniem tym przejdą na własność Państwa.
Odwołania od zarządzeń i orzeczeń władzy administracyjnej, wydanych na podstawie przepisów rozporządzenia niniejszego i rozporządzeń na jego podstawie wydanych, nie wstrzymują wykonania.
Postanowienie artykułu niniejszego nie stosuje się do orzeczeń karnych.
Wykonanie rozporządzenia niniejszego powierza się Ministrowi Rolnictwa, co zaś do orzecznictwa karnego - Ministrowi Sprawiedliwości i Ministrowi Spraw Wewnętrznych; w sprawach, dotyczących zakresu działania Ministra Spraw Wewnętrznych, Minister Rolnictwa działać będzie w porozumieniu z Ministrem Spraw Wewnętrznych.
Rozporządzenia wykonawcze dotyczące zakresu działania innych ministrów wydawane będą w porozumieniu z zainteresowanymi ministrami.
Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie na całym obszarze Rzeczypospolitej Polskiej z dniem 1 kwietnia 1928 r.
Z chwilą tą tracą moc obowiązującą wszystkie przepisy w przedmiocie objętym rozporządzeniem niniejszem, a w szczególności:
Art. 1090-1175 ustawy lekarskiej, wyd. 1905 r. (zb. pr. ces. ros. tom XIII) z wyjątkiem przepisów art. 1108 p. 12 art. 1125 i art. 1144, o ile przepisy te dotyczą przedmiotów rozporządzeniem niniejszem nieobjętych.
Ustawa z dn. 20 lutego 1880 r. o zapobieganiu księgosuszowi i jego tępieniu (austr. dz. u. p. Nr 37) w brzmieniu zmienionem ustawą z dnia 6 sierpnia 1909 r. (austr. dz. u. p. Nr 180).
Ustawa z dnia 17 sierpnia 1892 r. o zapobieganiu zarazie płucnej rogacizny i o tępieniu tej zarazy (austr. dz. u. p. Nr 142) w brzmieniu zmienionem ustawą z dn. 6 sierpnia 1909 r. (austr. dz. u. p. Nr 182).
Ustawa z dnia 6 sierpnia 1909 r. o zapobieganiu zaraźliwym chorobom zwierzęcym i ich tępieniu z wyjątkiem § 13 tej ustawy (austr. dz. u. p. Nr 177).
Ustawa weterynaryjna z dn. 24/31 marca 1888 r. (art. VII Zb. u. król węg. z 1888 r.).
Ustawa z dnia 7 kwietnia 1869 r. o środkach przeciw księgosuszowi (Dz. Ust. Rzeszy niem. str. 105).
Ustawa z dnia 21 maja 1878 r. o naruszeniach zakazów wwozu, wydanych celem ochrony od księgosuszu (Dz. Ust. Rzeszy niem. str. 95).
Ustawa z dnia 26 czerwca 1909 r. o zaraźliwych chorobach zwierząt domowych (Dz. Ust. Rzeszy niem. str. 519).
Pruska ustawa wykonawcza z dn. 25 lipca 1911 r. do ustawy o zaraźliwych chorobach zwierząt domowych (Zb. Ust. pr. str. 149).
Ustawa z dn. 11 grudnia 1924 r. w przedmiocie środków ochronnych przeciw zarazie stadniczej u koni (Dz. U. R. P. Nr 118, poz. 1064).
W art. 243 kodeksu karnego z 1903 r. skreśla się słowa: "o wypadkach chorób zakaźnych lub epizootij wśród zwierząt domowych", w art. 245 w p. 1 skreśla się słowa: "zwierząt domowych", a § 328 kodeksu karnego z r. 1871 uchyla się.