Rozdział 5 - Odszkodowania i zapomogi. - Zwalczanie zaraźliwych chorób zwierzęcych.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1927.77.673

Akt utracił moc

Wersja od: 1 stycznia 1997 r.

Rozdział  V

Odszkodowania i zapomogi.

Art.  75.

Odszkodowanie od Państwa należy się za zwierzęta zabite na zarządzenie władz państwowych w wykonaniu rozporządzenia niniejszego lub padłe wskutek szczepienia, trzebienia i innych zabiegów, przewidzianych w rozporządzeniu niniejszem, a wykonanych na zarządzenie władz państwowych, jak również za zwierzęta wywłaszczone (art. 60).

Art.  76. ⁶⁵

 Zapomogi należy wypłacać:

a) za zwierzęta, co do których urzędowo stwierdzono (art. 23 i 24), że padły na księgosusz, zarazę płucną, pryszczycę - gdy chodzi o bydło rogate z wyjątkiem cieląt do trzech miesięcy, na wściekliznę - gdy chodzi o zwierząta jednokopytowe, bydło rogate, świnie, owce i kozy, oraz na pomór i zarazę świń - gdy chodzi o świnie ponad dwa miesiące wieku, jeżeli we wszystkich powyższych przypadkach śmierć zwierzęcia nastąpiła po uczynieniu zadość przez jego posiadacza obowiązkowi zgłoszenia (art. 20);

b) za padłe zwierzęta jednokopytowe, bydło rogate, owce i kozy, u których po śmierci stwierdzono urzędowo wąglik, szelestnicę lub zarazę dziczyzny i bydła rogatego.

Art.  77. ⁶⁶

 Odszkodowanie lub zapomoga za zwierzęta zabite lub padłe nie należy się:

a) jeżeli posiadacz, nabywając zwierzęta, wiedział, iż są dotknięte chorobą zaraźliwą lub podejrzane;

b) jeżeli posiadacz zwierząt dopuścił do umieszczenia w swej zagrodzie zwierzęcia, co do którego wiedział, że jest chore lub podejrzane,

c) jeżeli zostanie ustalone, że aczkolwiek zaraza została zgłoszona, to jednak jest ona w przyczynowym związku z niezgłoszonym niezwłocznie poprzednim wystąpieniem tejże zarazy wśród zwierząt tego samego posiadacza w tej samej zagrodzie,

d) za psy i koty zabite na zarządzenie władz;

e) za zwierzęta, spędzone do rzeźni i na targowiska rzeźne;

f) w razie niespełnienia w ciągu 24 godzin obowiązku zgłoszenia każdego wypadku zachorowania lub wystąpienia objawów, wzbudzających podejrzenie o zachorowaniu (art. 20), albo też zaniedbania obowiązków z art. 21;

g) w razie niestosowania się do innych przepisów rozporządzenia niniejszego, tudzież zarządzeń szczególnych, mających na celu zwalczanie danej zarazy;

h) za zwierzęta, stanowiące własność Państwa.

Art.  78.

Odszkodowanie lub zapomoga za zwierzęta zabite lub padłe nie należy się również:

a) za zwierzęta sprowadzone z zagranicy wbrew obowiązującym przepisom;

b) za zwierzęta, które padły lub zostały zabite z powodu choroby wywołanej niedozwolonem sprowadzeniem z zagranicy innego zwierzęcia lub przedmiotu, o ile zwierzęta należą do winnego posiadacza lub osób współwinnych;

c) za zwierzęta sprowadzone z zagranicy choćby w sposób legalny, o ile stwierdzone zostanie, że u zwierząt tych zaraza wybuchła przed upływem terminu przez Ministra Rolnictwa do poszczególnych chorób ustanowionego.

Odszkodowanie lub zapomoga należeć się jednak może, jeżeli dostarczono dowodu, że zarażenie nastąpiło dopiero po sprowadzeniu zwierzęcia.

Jeżeli posiadacz przed sprowadzeniem wiedział o chorobie lub podejrzeniu, odszkodowanie lub zapomoga nie należy się także za inne zwierzęta tego samego posiadacza, padłe lub zabite w związku z przyniesieniem zarazy.

Art.  79.

Odszkodowanie wynosi pełną wartość szacunkową zwierzęcia;

a) za zwierzęta z wyjątkiem ryb, zabite na zarządzenie władzy, jeżeli na podstawie wyniku sekcji stwierdzono, że są wolne od zarazy, z powodu której wypłaca się odszkodowanie;

b) za zwierzęta zabite z powodu księgosuszu i pryszczycy;

c) za zwierzęta padłe wskutek szczepienia, trzebienia i innych zabiegów zarządzonych przez władze.

Art.  80.

Za zwierzęta zabite na zarządzenie władzy odszkodowanie wynosi:

a) cztery piąte wartości szacunkowej, gdy zwierzęta były dotknięte zarazą płucną, otwartą gruźlicą, zarazą stadniczą;

b) trzy czwarte wartości szacunkowej, gdy zwierzęta były dotknięte nosacizną, wścieklizną, pomorem i zarazą świń, cholerą drobiu i pomorem kur.

Art.  81.

Za ryby, zabite na zarządzenie władzy, należy się posiadaczowi połowa różnicy wartości tych ryb w stanie żywym i śniętym, określonej zgodnie z art. 84 do 87.

Art.  82. ⁶⁷

 Zapomoga wynosi:

a) trzy czwarte wartości szacunkowej zwierzęcia, padłego na księgosusz, zarazę płucną i pryszczycę;

b) połowę wartości szacunkowej zwierzęcia, padłego na wąglik, szelestnicę, zarazę dziczyzny i bydła rogatego oraz wściekliznę;

c) jedna trzecią wartości szacunkowej zwierzęcia, padłego na pomór i zarazę świń.

Art.  83.

W wypadkach, w których należy się odszkodowanie lub zapomoga, zwierzęta zabite lub padłe albo części tych zwierząt pozostawia się posiadaczowi, o ile zwierzęta te lub ich części uznane będą przez państwowego lekarza weterynaryjnego za nadające się do użytku.

Wartość tych zwierząt, względnie ich części, określa się według przepisów art. 84 do 87 rozporządzenia niniejszego i potrąca z ustalonego odszkodowania lub zapomogi,

Starosta ⁶⁸  może za zgodą posiadacza zwierzęcia nie pozostawiać mu zwierząt podlegających zabiciu; w tym wypadku posiadacz otrzyma należne odszkodowanie lub zapomogę w całości.

Art.  84.

Wartość szacunkową zwierzęcia lub zbiorowiska zwierząt (pszczoły, ryby, raki) stanowi średnia z trzech kwot oszacowania przez trzech ocenicieli, a mianowicie: dwóch biegłych i państwowego lekarza weterynaryjnego.

Biegłych w ilości potrzebnej dla całego powiatu wybiera wydział powiatowy ⁶⁹  .

Sposób wyznaczania biegłych zaprzysiężonych, jak również całe postępowanie szacunkowe określi Minister Rolnictwa w porozumieniu z Ministrem Spraw Wewnętrznych.

Art.  85.

Za podstawę oszacowania należy brać wartość targową zwierzęcia lub zbiorowiska zwierząt, uwzględniając przytem odznaczające je zalety hodowlane i osobliwą użyteczność gospodarczą. Nie należy uwzględniać zmniejszenia się wartości wskutek szczepienia zarządzonego przez władze lub wskutek zarazy, którą zwierzęta są dotknięte, wyjąwszy gruźlicę.

Art.  86.

Oszacowanie winno być przez każdego z ocenicieli dokonane osobno, o ile możności przed zabiciem; z oszacowania należy spisać protokół.

Oszacowanie jest obowiązujące i nie ulega zmianie z wyjątkiem wypadku naruszenia przepisów, dotyczących powoływania biegłych i sposobu postępowania (art. 84).

Art.  87. ⁷⁰

 Jeżeli według okoliczności, ustalonych przez państwowego lekarza weterynaryjnego (art. 23), odszkodowanie lub zapomoga, należne posiadaczowi, nie mają przewyższać pięciuset złotych, może być zastosowane uproszczone postępowanie szacunkowe, którego tryb określi Minister Rolnictwa w porozumieniu z Ministrem Spraw Wewnętrznych.

Art.  88.

Przyznanie należnego odszkodowania lub zapomogi i zarządzenie wypłaty należy do wojewody.

Odszkodowanie lub zapomoga wypłaca się właścicielowi zwierzęcia, a o ile ten nie jest znany, faktycznemu posiadaczowi.

Odszkodowanie lub zapomoga nie podlega zajęciu na pokrycie należności publicznych albo prywatnych.

Art.  89.

Z chwilą dokonania wypłaty gasną pretensje z czyjejkolwiek strony do Państwa z tytułu odszkodowania względnie zapomogi.

Osoby uprawnione do otrzymania odszkodowania lub zapomogi niezadowolone z decyzji wojewody (art. 88) mogą w terminie jednego miesiąca od daty doręczenia im decyzji wojewody wytoczyć przed właściwym sądem powództwo o odszkodowanie, względnie zapomogę.

Art.  90.

Świadczenia Państwa wymienione w rozdziale niniejszym wyczerpują wszelkie odszkodowania i zapomogi z tytułu wykonania rozporządzenia niniejszego i żadne pozatem roszczenia do Państwa interesowanym nie służą.

Art.  91.

Posiadaczom zwierząt, którzy ścisłem stosowaniem się do zarządzeń władz, przyczynili się do rychłego stłumienia zarazy i ponieśli przytem dotkliwe straty gospodarcze, a w myśl rozporządzenia niniejszego nie mają tytułu do odszkodowania lub zapomogi, Minister Rolnictwa może według swego uznania przyznać stosowną nagrodę.

⁶⁵ Art. 76 zmieniony przez art. 1 pkt 10 ustawy z dnia 16 kwietnia 1938 r. (Dz.U.38.27.245) zmieniającej nin. rozporządzenie z dniem 1 kwietnia 1938 r.

⁶⁶ Art. 77 zmieniony przez art. 1 pkt 11 ustawy z dnia 16 kwietnia 1938 r. (Dz.U.38.27.245) zmieniającej nin. rozporządzenie z dniem 1 kwietnia 1938 r.

⁶⁷ Art. 82 zmieniony przez art. 1 pkt 12 ustawy z dnia 16 kwietnia 1938 r. (Dz.U.38.27.245) zmieniającej nin. rozporządzenie z dniem 1 kwietnia 1938 r.

⁶⁸ Z dniem 27 maja 1990 r. rejonowy organ rządowej administracji ogólnej zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy z dnia 17 maja 1990 r. o podziale zadań i kompetencji określonych w ustawach szczególnych pomiędzy organy gminy a organy administracji rządowej oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U.90.34.198).

⁶⁹ Z dniem 27 maja 1990 r. organ gminy zgodnie z art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 17 maja 1990 r. o podziale zadań i kompetencji określonych w ustawach szczególnych pomiędzy organy gminy a organy administracji rządowej oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U.90.34.198).

⁷⁰ Art. 87 zmieniony przez art. 1 pkt 10 ustawy z dnia 25 lutego 1932 r. (Dz.U.32.26.229) zmieniającej nin. rozporządzenie z dniem 31 marca 1932 r.