§ 5. - Zwalczanie wścieklizny u ludzi i zwierząt.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1922.10.79

Akt utracił moc
Wersja od: 17 lutego 1922 r.
§  5.
W razie urzędowego stwierdzenia wścieklizny u zwierząt, ustanawiają się 2 okręgi: a) okręg zarażony i b) okręg zagrożony.

Miejscowość, w której stwierdzono urzędownie wściekliznę, uważa się za okręg zarażony: w tym okręgu wszystkie wałęsające się psy i koty podlegają wybiciu. Wszystkie zaś miejscowości, leżące w promieniu 20 kilometrów od okręgu zarażonego, stanowią razem okręg zagrożony; w okręgu tym wszystkie psy powinny być na uwięzi prowadzone na linewkach i zaopatrzone, o ile możliwe, w kagańce. Wyjątek stanowią psy pasterskie, będące pod dozorem pastuchów lub myśliwskie w czasie polowania. Wałęsające się psy i koty, oraz psy, nie prowadzone na linewkach (smyczy) a nie zaopatrzone w kagańce, podlegają wybiciu. Władza administracji 1 instancji, w obrębie działania której zaszedł wypadek wścieklizny, ogłasza którą miejscowość należy uważać za okręg zarażony a które za zagrożony, wydając w tym przedmiocie obowiązujące zarządzenia. O ile okręg zagrożony znajduje się częściowo na terytorjum sąsiednich powiatów, władze administracyjne powiatu zarażonego, zawiadamiają o ogłoszonych zarządzeniach, w drodze najkrótszej, władze administracyjne tych powiatów, w których znajdują się miejscowości, należące do okręgu zagrożonego. Władze ostatnie powinny rozszerzyć wspomniane zarządzenie na miejscowości zagrożone, leżące w ich powiatach.

O wydanych rozporządzeniach zainteresowane władze administracyjne I instancji obowiązane są zawiadomić każdorazowo natychmiast władze przełożone II instancji.