§ 7. - Zwalczanie rzekomego pomoru drobiu.

Dziennik Ustaw

Dz.U.2005.158.1330

Akt obowiązujący

Wersja od: 23 sierpnia 2005 r.

§  7.

1. Powiatowy lekarz weterynarii w przypadku powzięcia podejrzenia, że drób w gospodarstwie może być zarażony, w szczególności poprzez przemieszczanie się ludzi, zwierząt lub pojazdów, w celu wczesnego stwierdzenia podejrzenia choroby, obejmuje to gospodarstwo nadzorem, w ramach którego:

1) prowadzi i aktualizuje spis wszystkich kategorii drobiu znajdującego się w gospodarstwie;

2) kontroluje przemieszczanie się drobiu;

3) podejmuje działania, o których mowa w ust. 2 i 3.

2. Powiatowy lekarz weterynarii w szczególnie uzasadnionych przypadkach wprowadza zakaz wywozu drobiu z gospodarstwa, o którym mowa w ust. 1, z wyjątkiem transportu drobiu bezpośrednio do rzeźni, w której pod nadzorem powiatowego lekarza weterynarii dokonuje się niezwłocznego uboju tego drobiu.

3. Powiatowy lekarz weterynarii może wyrazić zgodę na transport, o którym mowa w ust. 2, po przeprowadzeniu, w celu wykluczenia choroby, badania klinicznego wszystkich sztuk drobiu.

4. Zakaz, o którym mowa w ust. 2, obowiązuje przez okres od 7 do 21 dni, licząc od dnia, w którym przeprowadzono dochodzenie epizootyczne i uzyskane w wyniku tego dochodzenia informacje wskazują na brak możliwości zarażenia chorobą.

5. Powiatowy lekarz weterynarii w przypadku gospodarstw, w których znajdują się dwa lub większa liczba stad drobiu, może odstąpić od stosowania środków, o których mowa w ust. 1-4, w stosunku do tych stad drobiu, w których wszystkie sztuki drobiu są zdrowe, jeżeli:

1) stada te są utrzymywane w kurnikach, których pomieszczenia są całkowicie odizolowane od pomieszczeń, w których znajduje się drób zakażony, podejrzany o zakażenie lub podejrzany o zarażenie;

2) czynności związane z utrzymywaniem drobiu, w tym karmienie drobiu, odbywają się w sposób uniemożliwiający szerzenie się choroby.