§ 7. - Zwalczanie raka ziemniaczanego.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1957.41.187

Akt utracił moc

Wersja od: 5 sierpnia 1957 r.

§  7.

1. Ziemniaki z gruntu zarażonego należy bezpośrednio po wykopaniu przebrać na miejscu, aby wydzielić spośród nich ziemniaki z wyraźnymi objawami raka ziemniaczanego.

2. Ziemniaki z wyraźnymi objawami raka ziemniaczanego i wszelkie ich odpadki powinny być niezwłocznie poddane gotowaniu przez 3 godziny albo spalone lub zakopane na głębokość co najmniej 75 cm. Łęciny ziemniaków wyrosłych na gruncie zarażonym powinny być niezwłocznie po wykopaniu ziemniaków spalone lub zakopane na głębokość co najmniej 75 cm.

3. Pozostałe ziemniaki zebrane z gruntu zarażonego powinny być przechowywane przez osobę użytkującą grunt w takich warunkach, aby nie pozostawały w styczności z ziemniakami pochodzącymi z gruntu nie zarażonego.

4. Ziemniaków, określonych w ust. 3, nie wolno używać do sadzenia. Ziemniaków tych oraz ich odpadków można używać na pokarm i paszę jedynie po ugotowaniu, uparowaniu lub upieczeniu.

5. Odpadki ziemniaków, określonych w ust. 3, oraz ziemniaków zebranych z gruntów zagrożonych, nie przeznaczone na paszę, oraz ziemia, która się z tych ziemniaków osypała, powinny być zsypywane do specjalnego dołu o głębokości co najmniej 75 cm.

6. Ziemniaki określone w ust. 3 oraz ziemniaki zebrane z gruntów zagrożonych można płukać tylko w naczyniach nie przeciekających, a wodę użytą do płukania należy zlewać do specjalnego dołu o głębokości co najmniej 75 cm, wykopanego w odległości nie mniej niż 5 m od studni, gnojowni oraz wód płynących, kanałów, rowów, stawów i jezior.

7. Doły określone w ust. 5 i 6 powinny być zasypane po zużyciu ziemniaków określonych w ust. 3 oraz ziemniaków pochodzących z gruntów zagrożonych.