§ 18. - Zwalczanie klasycznego pomoru świń.

Dziennik Ustaw

Dz.U.2007.2.17

Akt obowiązujący
Wersja od: 8 stycznia 2007 r.
§  18.
1.
Powiatowy lekarz weterynarii po otrzymaniu zawiadomienia o podejrzeniu choroby u dzików niezwłocznie:
1)
powiadamia posiadaczy świń i myśliwych o podejrzeniu choroby u dzików;
2)
podejmuje czynności mające na celu wykrycie albo wykluczenie choroby, w szczególności przeprowadza badanie poubojowe lub sekcyjne odstrzelonych lub padłych dzików oraz przesyła do badań laboratoryjnych próbki pobrane ze wszystkich odstrzelonych lub padłych dzików.
2.
Powiatowy lekarz weterynarii po stwierdzeniu choroby u dzików na obszarze, na którym nie stosuje się środków zwalczania choroby u dzików, podejmuje niezwłocznie następujące czynności:
1)
zwraca się, za pośrednictwem wojewódzkiego lekarza weterynarii, z pisemną prośbą do Głównego Lekarza Weterynarii, o zwołanie posiedzenia Rady Sanitarno-Epizootycznej;
2)
wyznacza ognisko choroby oraz określa obszar, na którym po stwierdzeniu jednego albo większej liczby przypadków choroby stosuje się środki zwalczania choroby określone w ust. 4 i 5 lub w § 19.
3.
Obszar, o którym mowa w ust. 2 pkt 2, określa się, uwzględniając:
1)
wyniki przeprowadzonego dochodzenia epizootycznego;
2)
wielkość populacji dzików na danym obszarze;
3)
geograficzne rozprzestrzenienie choroby;
4)
drogi przemieszczania dzików oraz istnienie naturalnych lub sztucznych barier dla przemieszczania się dzików.
4.
Powiatowy lekarz weterynarii w obszarze, o którym mowa w ust. 2 pkt 2:
1)
przeprowadza badania wszystkich świń chorych oraz padłych;
2)
przeprowadza, zgodnie z instrukcją diagnostyczną, badania wszystkich dzików odstrzelonych lub padłych, w celu wykrycia albo wykluczenia choroby;
3)
wysyła próbki pobrane, zgodnie z instrukcją diagnostyczną, od świń lub dzików do badań laboratoryjnych, w celu określenia typu genetycznego wirusa choroby;
4)
nakazuje:
a)
posiadaczom świń sporządzenie oraz uaktualnianie spisu wszystkich świń w gospodarstwie, z określeniem kategorii wiekowych i hodowlanych tych świń, który jest udostępniany do wglądu powiatowemu lekarzowi weterynarii; w gospodarstwach, w których świnie są utrzymywane na otwartym terenie, pierwszy spis może być sporządzony na podstawie danych szacunkowych,
b)
używanie wskazanych przez niego produktów biobójczych przy wejściach i wyjściach, wjazdach i wyjazdach z gospodarstwa oraz z pomieszczeń, w których są utrzymywane świnie,
c)
osobom mającym kontakt z dzikami zachowanie zasad higieny niezbędnych do ograniczenia ryzyka rozprzestrzeniania choroby, w szczególności odkażanie rąk i obuwia,
d)
przetworzenie, w sposób określony w rozporządzeniu 1774/2002/WE, zwłok, tusz oraz mięsa pozyskanego ze świń lub dzików, u których wyniki badań, o których mowa w pkt 3, wykazały zakażenie wirusem choroby,
e)
przetworzenie, w sposób określony w rozporządzeniu 1774/2002/WE, produktów ubocznych pochodzących od świń lub dzików;
5)
zakazuje:
a)
wyprowadzania świń z pomieszczeń, w których są utrzymywane, lub nakazuje utrzymywanie ich w miejscu wykluczającym bezpośredni lub pośredni kontakt z dzikami,
b)
przywożenia i wywożenia, bez uzyskania jego zgody, świń z gospodarstwa,
c)
wnoszenia i wwożenia do gospodarstwa tusz i zwłok dzików oraz ich części, a także materiałów lub przedmiotów, które mogły zostać skażone wirusem choroby,
d)
wprowadzania świń na rynek oraz umieszczania materiału biologicznego świń na rynku,
e)
wprowadzania mięsa dzików na rynek, w przypadku gdy badania, o których mowa w pkt 2, wykluczą obecność wirusa choroby,
f)
wstępu osobom mającym kontakt z dzikami do gospodarstw, w których są utrzymywane świnie.
5.
Główny Lekarz Weterynarii współpracuje z właściwymi organami państw członkowskich Unii Europejskiej w celu określenia środków zwalczania choroby, jeżeli zostanie ona stwierdzona na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej graniczącego z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.