§ 10. - Zwalczanie klasycznego pomoru świń.

Dziennik Ustaw

Dz.U.2007.2.17

Akt obowiązujący
Wersja od: 8 stycznia 2007 r.
§  10.
1.
W obszarze zapowietrzonym powiatowy lekarz weterynarii:
1)
zakazuje:
a)
wywożenia świń oraz materiału biologicznego świń z gospodarstwa,
b)
transportu świń po drogach publicznych lub prywatnych, z wyłączeniem dróg w gospodarstwie, jeżeli jest to konieczne;
2)
nakazuje:
a)
niezwłoczne czyszczenie i odkażenie środków transportu oraz sprzętu używanego do transportu:
zwierząt,
tusz i zwłok zwierząt,
pasz,
nawozów naturalnych w rozumieniu przepisów o nawozach i nawożeniu,
ściółki,
przedmiotów,

które mogły zostać skażone wirusem choroby,

b)
zachowanie zasad higieny niezbędnych do ograniczenia ryzyka rozprzestrzeniania choroby, w szczególności odkażanie rąk i obuwia przez osoby wchodzące do gospodarstwa lub z niego wychodzące,
c)
niezwłoczne powiadamianie go przez posiadaczy świń o wszystkich przypadkach padnięcia świń lub wystąpienia choroby w gospodarstwie.
2.
Powiatowy lekarz weterynarii wyraża pisemną zgodę na:
1)
wprowadzanie do gospodarstwa lub wyprowadzanie z gospodarstwa zwierząt z gatunków innych niż świnie;
2)
ponowne użycie środka transportu po sprawdzeniu, że czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 2 lit. a, zostały przeprowadzone w sposób prawidłowy.
3.
Przepisu ust. 1 pkt 1 lit. b nie stosuje się do drogowego lub kolejowego transportu świń bez rozładunku lub postojów w obszarze zapowietrzonym, a także do transportu świń pochodzących spoza obszaru zapowietrzonego, przewożonych w celu niezwłocznego poddania ich ubojowi w rzeźni znajdującej się w tym obszarze.
4.
Powiatowy lekarz weterynarii, po upływie 30 dni od dnia zakończenia wstępnego czyszczenia i odkażania we wszystkich ogniskach choroby, może odstąpić od zakazu, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 lit. b, i wyrazić zgodę na wywóz świń z gospodarstwa bezpośrednio do:
1)
wyznaczonej przez niego rzeźni, w celu niezwłocznego poddania ich ubojowi, przy czym, jeżeli jest to możliwe - do rzeźni znajdującej się w obszarze zapowietrzonym lub zagrożonym; tusze świń przetwarza się pod nadzorem powiatowego lekarza weterynarii;
2)
zakładu prowadzącego działalność w zakresie przetwarzania, wykorzystywania lub usuwania produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego, w celu niezwłocznego zabicia tych świń; zwłoki świń przetwarza się pod nadzorem powiatowego lekarza weterynarii;
3)
innych miejsc znajdujących się w obszarze zapowietrzonym, jeżeli jest to konieczne; przepisy § 5 ust. 3 pkt 2 oraz ust. 4 i 5 stosuje się odpowiednio.
5.
Powiatowy lekarz weterynarii może wyrazić zgodę, o której mowa w ust. 4, jeżeli:
1)
przeprowadził w gospodarstwie badanie kliniczne świń, w tym wszystkich świń, które mają być wywiezione, obejmujące zwłaszcza dokonanie pomiaru temperatury ich ciała, oraz stwierdził prawidłowe oznakowanie świń i prowadzenie księgi rejestracji;
2)
pobrał od świń przeznaczonych do uboju lub zabicia, zgodnie z instrukcją diagnostyczną, próbki do badań w celu wykrycia albo wykluczenia choroby;
3)
na podstawie badań, o których mowa w pkt 1 i 2, nie stwierdził choroby.
6.
Jeżeli powiatowy lekarz weterynarii wyraził zgodę, o której mowa w ust. 4:
1)
świnie przewozi się w zaplombowanych przez tego lekarza środkach transportu;
2)
po zakończeniu transportu środki transportu i sprzęt użyty do transportu świń niezwłocznie czyści się i odkaża.
7.
Jeżeli powiatowy lekarz weterynarii wyraził zgodę, o której mowa w ust. 4 pkt 1:
1)
lekarz ten informuje powiatowego lekarza weterynarii, właściwego ze względu na miejsce położenia rzeźni, o planowanym terminie przywozu świń;
2)
powiatowy lekarz weterynarii, właściwy ze względu na miejsce położenia rzeźni, informuje tego lekarza o przywozie świń do rzeźni.
8.
W rzeźni:
1)
świnie, o których mowa w ust. 4 pkt 1, są przetrzymywane i poddawane ubojowi oddzielnie od innych świń;
2)
urzędowy lekarz weterynarii przeprowadza badanie przed- i poubojowe, ze szczególnym uwzględnieniem występowania objawów klinicznych lub zmian patologicznych wskazujących na chorobę.
9.
Mięso pozyskane ze świń, o których mowa w ust. 4 pkt 1, jest:
1)
znakowane znakiem określonym w przepisach o produkcji produktów pochodzenia zwierzęcego wyprodukowanych na obszarach podlegających ograniczeniom;
2)
przetwarzane w zakładzie wyznaczonym przez powiatowego lekarza weterynarii, w sposób określony w przepisach, o których mowa w pkt 1;
3)
przewożone w środkach transportu zaplombowanych przez powiatowego lekarza weterynarii, w przypadku transportu do zakładu, o którym mowa w pkt 2.