§ 6. - Zwalczanie choroby niebieskiego języka.

Dziennik Ustaw

Dz.U.2012.1158

Akt obowiązujący
Wersja od: 24 października 2012 r.
§  6.
1.
W przypadku wyznaczenia ogniska choroby powiatowy lekarz weterynarii:
1)
współpracuje z organami Inspekcji Weterynaryjnej przy określaniu obszaru zagrożonego wystąpieniem lub obszaru występowania choroby;
2)
określa obszar:
a)
występowania choroby o promieniu co najmniej 100 km wokół ogniska choroby,
b)
zagrożony wystąpieniem choroby, na którym w ostatnich 12 miesiącach nie przeprowadzano szczepień przeciwko chorobie z użyciem żywych szczepionek atenuowanych, sięgający co najmniej 50 km poza obszar występowania choroby
uwzględniając czynniki geograficzne, administracyjne, ekologiczne, epizootyczne i mechanizmy kontrolne.
2.
Powiatowy lekarz weterynarii informuje natychmiast właściwego wojewódzkiego lekarza weterynarii o określeniu obszarów, o których mowa w ust. 1 pkt 2, wraz z uzasadnieniem.
3.
Wojewoda, na wniosek wojewódzkiego lekarza weterynarii:
1)
określa obszar zapowietrzony lub zagrożony, o których mowa w art. 46 ust. 3 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt;
2)
ogranicza przemieszczanie zwierząt oraz ich nasienia, komórek jajowych i zarodków, o których mowa w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 1266/2007 z dnia 26 października 2007 r. w sprawie przepisów wykonawczych dotyczących dyrektywy Rady 2000/75/WE w odniesieniu do kontroli, monitorowania, nadzoru i ograniczeń przemieszczeń niektórych zwierząt należących do gatunków podatnych na zarażenie chorobą niebieskiego języka (Dz. Urz. UE L 283 z 27.10.2007, str. 37, z późn. zm.), zwanym dalej "rozporządzeniem 1266/2007";
3)
nakazuje zaopatrywanie zwierząt lub ich nasienia, komórek jajowych i zarodków w świadectwa zdrowia wystawiane przez urzędowego lekarza weterynarii, o których mowa w rozporządzeniu 1266/2007.
4.
W razie konieczności wielkość obszarów, o których mowa w ust. 3 pkt 1, może być zmieniona po uzyskaniu zgody Komisji Europejskiej wydanej na wniosek Głównego Lekarza Weterynarii.