§ 9. - Zwalczanie chorób zakaźnych zwierząt akwakultury.

Dziennik Ustaw

Dz.U.2015.781 t.j.

Akt obowiązujący
Wersja od: 11 czerwca 2015 r.
§  9.
1.
Martwe ryby i skorupiaki oraz żywe ryby i skorupiaki wykazujące objawy kliniczne egzotycznej choroby zakaźnej zwierząt akwakultury są usuwane i unieszkodliwiane pod nadzorem powiatowego lekarza weterynarii, w sposób określony w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1069/2009 z dnia 21 października 2009 r. określającym przepisy sanitarne dotyczące produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego, nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi, i uchylającym rozporządzenie (WE) nr 1774/2002 (rozporządzenie o produktach ubocznych pochodzenia zwierzęcego) (Dz. Urz. UE L 300 z 14.11.2009, str. 1, z późn. zm.), zwanym dalej "rozporządzeniem nr 1069/2009", zgodnie z opisem zadań zawartym w planie gotowości zwalczania tej choroby.
2.
Zwierzęta akwakultury, które nie osiągnęły rozmiarów handlowych i nie wykazują objawów klinicznych egzotycznej choroby zakaźnej zwierząt akwakultury, są usuwane i unieszkodliwiane pod nadzorem powiatowego lekarza weterynarii, w sposób określony w rozporządzeniu nr 1069/2009, zgodnie z opisem zadań zawartym w planie gotowości zwalczania tej choroby oraz przy uwzględnieniu typu gospodarstw lub obszarów hodowli mięczaków i rodzaju produkcji prowadzonej w tych gospodarstwach lub na tych obszarach, a także ryzyka, jakie zwierzęta te stwarzają dla dalszego rozprzestrzeniania się tej choroby.
3.
Po usunięciu zwierząt, o których mowa w ust. 1 i 2, skażone gospodarstwa lub obszary hodowli mięczaków:
1)
poddaje się odłogowaniu przez czas niezbędny do wyeliminowania czynnika chorobotwórczego wywołującego egzotyczną chorobę zakaźną zwierząt akwakultury - jeżeli jest to możliwe;
2)
oczyszcza się i odkaża - jeżeli jest to konieczne.
4.
Gospodarstwa lub obszary hodowli mięczaków, w których prowadzi się chów zwierząt akwakultury z gatunków innych niż wrażliwe na egzotyczną chorobę zakaźną zwierząt akwakultury, mogą być poddane odłogowaniu po przeprowadzeniu przez powiatowego lekarza weterynarii analizy ryzyka.