Art. 13. - Zwalczanie chorób wenerycznych.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1949.51.394 t.j.

Akt utracił moc

Wersja od: 30 marca 2001 r.

Art.  13.

1. W razie stwierdzenia choroby wenerycznej na podstawie zgłoszenia (art. 9), doniesienia (art. 10 ust. 1), złożonego świadectwa lub wyniku badania z urzędu (art. 12 ust. 1) powiatowa władza administracji ogólnej ⁷  (lekarz powiatowy, miejski) wyda odpowiednie zarządzenia, zabezpieczające ścisłe wykonanie przepisów art. 2 i 3, w szczególności może:

1) pozwolić choremu na korzystanie z pomocy lekarskiej według wolnego wyboru,

2) skierować chorego do instytucji obowiązanej do udzielania świadczeń leczniczych na podstawie szczególnych przepisów prawnych,

3) skierować chorego do przychodni przeciwwenerycznej, a w razie jej braku do lekarza przez siebie wskazanego, albo wreszcie

4) jeżeli zachodzi konieczna potrzeba, skierować chorego do szpitala.

2. W razie niezastosowania się chorego do zarządzeń przewidzianych w ust. 1, stosuje się do niego przepisy o postępowaniu przymusowym w administracji.

3. O ukończeniu leczenia osób skierowanych przez powiatową władzę administracji ogólnej (lekarza powiatowego, miejskiego) lekarz lub kierownik przychodni bądź szpitala jest obowiązany zawiadomić tę władzę.

⁷ Z dniem 1 czerwca 1975 r. wojewoda zgodnie z § 2 pkt 21 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 maja 1975 r. w sprawie zadań i uprawnień należących do powiatowych rad narodowych i naczelników powiatów, które przejmują wojewódzkie rady narodowe i wojewodowie (Dz.U.75.17.94).