§ 18. - Zwalczanie afrykańskiego pomoru świń.
Dziennik Ustaw
Dz.U.2015.754
Akt obowiązujący Wersja od: 2 czerwca 2015 r.
§ 18.
1.
Powiatowy lekarz weterynarii w przypadku podejrzenia wystąpienia lub wystąpienia choroby u dzika:1)
powiadamia o tym fakcie myśliwych i posiadaczy świń;2)
podejmuje czynności mające na celu zebranie i udokumentowanie wszelkich danych epizootycznych dotyczących tego przypadku, w tym:a)
pozyskuje potrzebne informacje od osób, które znalazły lub upolowały dzika,b)
przeprowadza badania dzika,c)
wysyła próbki, pobrane zgodnie z instrukcją diagnostyczną, do badań laboratoryjnych w celu określenia genotypu wirusa choroby.2.
Powiatowy lekarz weterynarii albo wojewoda, niezwłocznie po stwierdzeniu wystąpienia choroby u dzika:1)
określa obszar skażony, biorąc pod uwagę;a)
wyniki przeprowadzonego dochodzenia epizootycznego,b)
warunki geograficzne mające znaczenie dla bytowania dzików oraz występowania choroby,c)
pogłowie i biologię dzików na tym obszarze,d)
przeszkody naturalne i sztuczne ograniczające przemieszczanie dzików;2)
nakazuje na obszarze skażonym:a)
posiadaczom świń sporządzenie oraz uaktualnianie spisu wszystkich świń, z podziałem na kategorie produkcyjne; w gospodarstwach, w których świnie są utrzymywane na otwartym terenie, pierwszy spis przeprowadza się na podstawie danych szacunkowych,b)
używanie określonych przez niego środków dezynfekcyjnych przy wejściach i wyjściach z gospodarstwa oraz z pomieszczeń, w których są przetrzymywane świnie,c)
stosowanie przez osoby mające kontakt z dzikami środków higieny niezbędnych do ograniczenia ryzyka szerzenia się choroby, w tym odkażanie rąk i obuwia,d)
zniszczenie, w sposób określony w § 4 ust. 1 pkt 3 lit. b, zwłok dzików oraz mięsa, produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego i produktów pochodnych pochodzących od dzików, u których wyniki badań, o których mowa w ust. 1 pkt 2 lit. c, były pozytywne;3)
może nakazać na obszarze skażonym przeprowadzenie dezynsekcji w gospodarstwie, w tym przy wejściach i wyjściach z pomieszczeń, w których są przetrzymywane świnie;4)
zakazuje na obszarze skażonym:a)
przywożenia do gospodarstwa lub wywożenia z gospodarstwa świń,b)
wyprowadzania świń z pomieszczeń, w których są przetrzymywane, lub nakazuje przetrzymywanie ich w miejscu wykluczającym kontakt z dzikami żyjącymi na wolności,c)
wnoszenia i wwożenia na teren gospodarstwa tusz dzików, mięsa i produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego i produktów pochodnych pochodzących od dzików oraz produktów, pasz, substancji, sprzętu, materiałów, narzędzi i innych przedmiotów, które mogły zostać skażone wirusem choroby,d)
wynoszenia i wywożenia świń i materiału biologicznego świń poza ten obszar w celu handlu;5)
może wprowadzić środki określone w art. 45 ust. 1 pkt 2-5 lub 7-11 ustawy, jeżeli wymaga tego sytuacja epizootyczna.3.
W przypadku stwierdzenia braku zagrożenia rozprzestrzeniania się wirusa choroby, w wyniku przeprowadzonej analizy ryzyka, powiatowy lekarz weterynarii wyraża zgodę na przywożenie do gospodarstwa lub wywożenie z gospodarstwa świń.4.
Powiatowy lekarz weterynarii podejmuje czynności mające na celu zebranie danych epizootycznych dotyczących występowania choroby u dzików na obszarze skażonym, w tym:1)
prowadzi i na bieżąco aktualizuje dokumentację epizootyczną, która powinna zawierać:a)
dane dotyczące obszaru geograficznego, gdzie odstrzelono lub znaleziono martwego dzika,b)
datę odstrzału lub znalezienia martwego dzika,c)
wiek, płeć i przybliżoną wagę dzika,d)
stan zwłok - w przypadku martwego dzika,e)
zaobserwowane przed zabiciem objawy - w przypadku odstrzelonego dzika,f)
dane dotyczące osoby, która znalazła lub odstrzeliła dzika,g)
datę wypełnienia dokumentu,h)
wynik badań laboratoryjnych,i)
podpis i pieczęć właściwego miejscowo powiatowego lekarza weterynarii;2)
przeprowadza badania, zgodnie z instrukcją diagnostyczną, w celu stwierdzenia albo wykluczenia choroby:a)
wszystkich świń chorych oraz padłych,b)
wszystkich dzików odstrzelonych lub padłych;3)
wysyła próbki, pobrane zgodnie z instrukcją diagnostyczną, do badań laboratoryjnych.5.
Przy wystąpieniu pierwotnego przypadku choroby krajowe laboratorium referencyjne właściwe do badań w kierunku choroby określa genotyp wirusa przy zastosowaniu procedury laboratoryjnej określonej w instrukcji diagnostycznej.6.
Po wystąpieniu pierwotnego przypadku choroby Główny Lekarz Weterynarii:1)
przygotowuje plan zwalczania choroby, który w terminie 90 dni od dnia wystąpienia pierwotnego przypadku choroby przedstawia Komisji Europejskiej w celu zatwierdzenia;2)
powołuje grupę ekspertów, w której skład wchodzą lekarze weterynarii, myśliwi, biolodzy, epidemiolodzy i specjaliści chorób zakaźnych zwierząt, a której zadaniem jest współpraca w zakresie:a)
analizy sytuacji epizootycznej i określenia obszaru skażonego,b)
ustanowienia środków stosowanych na obszarze zapowietrzonym, w tym zakazu polowań i karmienia dzików,c)
sporządzenia planu zwalczania choroby, o którym mowa w pkt 1,d)
przeprowadzania weryfikacji skuteczności podjętych środków.7.
Plan, o którym mowa w ust. 6 pkt 1, zawiera w szczególności informacje dotyczące:1)
wyników dochodzenia epizootycznego i badań przeprowadzonych zgodnie z ust. 4 pkt 2 oraz określenia obszaru wystąpienia choroby;2)
sposobu określenia obszaru skażonego, uwzględniającego co najmniej:a)
wyniki przeprowadzonego dochodzenia epizootycznego oraz określenia obszaru wystąpienia choroby,b)
pogłowie dzików na tym obszarze,c)
istnienie głównych przeszkód naturalnych lub sztucznych ograniczających przemieszczanie dzików;3)
organizacji współpracy pomiędzy organami Inspekcji Weterynaryjnej, innymi służbami i ekspertami z zakresu łowiectwa oraz biologii dzików i myśliwymi;4)
kampanii informacyjnych prowadzonych w celu zwrócenia uwagi myśliwych na środki, jakie mają podjąć w ramach planu zwalczania choroby;5)
określenia stopnia zakażenia populacji dzików, z podziałem na wiek, określonego na podstawie analizy uzyskanych wyników przeprowadzonych badań, o których mowa w ust. 4 pkt 2, oraz na podstawie dochodzeń epizootycznych;6)
wymagań, jakie stosują myśliwi w celu zapobieżenia rozprzestrzenianiu się choroby;7)
metod usuwania odstrzelonych lub znalezionych martwych dzików, przeprowadzonego zgodnie z rozporządzeniem nr 1069/2009, oraz poprzedzonego badaniem przez urzędowego lekarza weterynarii oraz badaniem laboratoryjnym przeprowadzonym zgodnie z instrukcją diagnostyczną;8)
danych epizootycznych, o których mowa w ust. 4 pkt 1;9)
programów dotyczących choroby, o których mowa w art. 57 ust. 1 ustawy, i środków zapobiegawczych stosowanych w gospodarstwach znajdujących się na obszarze skażonym oraz w miarę potrzeby w jego sąsiedztwie, w tym środków, o których mowa w ust. 2 pkt 4;10)
innych środków stosowanych w celu zniesienia nakazów, zakazów i ograniczeń związanych ze zwalczaniem choroby;11)
organów odpowiedzialnych za nadzór i koordynację środków podjętych w celu zwalczania choroby;12)
sposobu wymiany informacji w celu umożliwienia grupie ekspertów powołanych zgodnie z ust. 6 pkt 2 regularnego badania wyników planu zwalczania choroby;13)
środków monitorowania choroby, o których mowa w pkt 5, 7 i 8, wprowadzonych co najmniej 12 miesięcy od dnia wykrycia ostatniego przypadku choroby na określonych obszarach skażonych i obowiązujących co najmniej przez 12 miesięcy.8.
Główny Lekarz Weterynarii, co 6 miesięcy, przekazuje Komisji Europejskiej sprawozdanie dotyczące sytuacji epizootycznej choroby na obszarach skażonych oraz wyniki planu, o którym mowa w ust. 6 pkt 1.