Art. 29. - ZSRR-Polska. Konwencja Konsularna. Moskwa.1924.07.18.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1926.35.210

Akt utracił moc

Wersja od: 22 maja 1926 r.

Art.  29.

Konwencja niniejsza obowiązywać będzie do czasu upłynięcia terminu sześciomiesięcznego od dnia wypowiedzenia jej przez jedną z układających się Stron.

Na DOWÓD CZEGO Pełnomocnicy obu układających się Stron podpisali niniejszą Konwencję i opatrzyli ją swemi pieczęciami.

Sporządzono i podpisano w Moskwie dnia 18 lipca tysiąc dziewięćset dwudziestego czwartego roku.

(-) Kazimierz Wyszyński

(-) Karol Poznański

PROTOKÓŁ DODATKOWY DO ARTYKUŁÓW: 4, 7, 15, 20 i 24 KONWENCJI KONSULARNEJ

pomiędzy

POLSKĄ

z jednej,

a

ZWIĄZKIEM SOCJALISTYCZNYCH REPUBLIK RAD

z drugiej strony.

I. W wyjaśnieniu i uzupełnieniu artykułu 4 Konwencji Konsularnej obie układające się Strony postanawiają, że:

1) wymienione w artykule 4 Konwencji Konsularnej odnośne kodeksy karne mogą być stosowane względem urzędników konsularnych, którzy są obywatelami Państwa wysyłającego, jedynie w tym wypadku, o ile inkryminowane im przestępstwo zostało przez nich popełnione na terytorjum Państwa przyjmującego;

2) artykuł 10 Kodeksu Karnego Rosyjskiej Socjalistycznej Federacyjnej Republiki Rad nie może być stosowany względem urzędników konsularnych Rzeczypospolitej Polskiej, którzy są obywatelami polskimi;

3) artykuły 108, część pierwsza i część trzecia punkt 6-y i 119 Kodeksu Karnego 1903 roku, artykuł 67 Ustawy Karnej 1852 roku i artykuły 90 punkt 4-ty i 5-ty i 92 punkt 1-y Kodeksu Karnego 1871 roku, jak również artykuł 213 Kodeksu Karnego Rosyjskiej Socjalistycznej Federacyjnej Republiki Rad mogą być stosowane względem urzędników konsularnych, wymienionych w artykule 4 Konwencji Konsularnej, którzy są obywatelami Państwa wysyłającego jedynie w wypadku szpiegostwa wojennego na rzecz Państwa trzeciego i o ile inkryminowany im czyn został popełniony w okresie istnienia pomiędzy danem Państwem trzeciem a Państwem przyjmującem oficjalnego stanu wojny lub publicznie ogłoszonych działań wojennych;

4) artykuły 134, 135, 136 i 138 Ustawy Karnej 1852 roku nie będą stosowane w wypadku, jeżeli zabójstwo popełnione zostało pod wpływem silnego Wzruszenia psychicznego, wywołanego bezprawnym gwałtem lub ciężką zniewagą, wyrządzoną przez pokrzywdzonego;

5) artykuł 199 punkt "d" Ustawy Karnej 1852 roku stosowany będzie jedynie" w tym wypadku, jeżeli przedmiotem przestępstwa są marki pocztowe, bilety kolei i żeglugi państwowej, jak również inne znaki opłat państwowych;

6) artykuł 93 Ustawy Karnej 1852 roku stosowany będzie jedynie w wypadku pozbawienia wolności, w drodze zamknięcia w szpitalu dla umysłowo chorych, osoby, o której wiadomo, że jest zdrowa;

7) artykuł 98 Ustawy Karnej 1852 roku będzie stosowany jedynie w wypadku zmuszania do uprawiania nierządu;

8) artykuł 239 Kodeksu Karnego 1871 roku będzie stosowany jedynie w wypadku pozbawienia wolności, w drodze zamknięcia w szpitalu dla umysłowo chorych osoby, o której wiadomo, że jest zdrowa.

II. W uzupełnieniu artykułu 7 Konwencji Konsularnej obie układające się Strony zgadzają się, iż:

Konsulaty zwolnione będą od świadczeń samochodowo-przewozowych na potrzeby wojskowe odnośnie do samochodów oraz innych środków lokomocji, należących do Konsulatu jednej z układających się Stron na terytorjum Strony drugiej, o ile powyższe środki lokomocji niezbędne są dla potrzeb Konsulatu.

III. W wyjaśnieniu i uzupełnieniu artykułu 15 Konwencji Konsularnej obie układające się Strony zgadzają się, iż:

Konsulowie będą udzielali ślubów jedynie w tych wypadkach, o ile ustawy miejsca urzędowania Konsula zezwalają, na zawieranie ślubów cywilnych.

IV. W wyjaśnieniu i uzupełnieniu artykułu 20 Konwencji Konsularnej obie układające się Strony zgadzają się, iż:

O ile pomoc, przewidziana w artykule 20, winna wyrazić się w zatrzymaniu jakiejkolwiek osoby lub w zastosowaniu do niej jakichkolwiek innych środków przymusowych, to czynności te winny być przedsiębrane przez władze miejscowe na skutek prośby Konsula jedynie w tym wypadku, jeżeli czyn, którego popełnienie inkryminuje się danej osobie, jest czynem występnym, karalnym przez ustawy Państwa, do którego władz skierowana została prośba o pomoc.

V. W wyjaśnieniu i uzupełnieniu artykułu 24 Konwencji Konsularnej obie układające się Strony zgadzają się, iż:

Pomoc, przewidziana w artykule 24, będzie okazywana Konsulowi przez władze miejscowe jedynie o tyle, o ile osoba, której powrotu na okręt, względnie statek, zażądano, nie jest oskarżona przez Państwo, żądające jej wydania, o przestępstwo polityczne.

Niniejszy Protokół Dodatkowy stanowi część składową Konwencji Konsularnej, wchodzi w życie oraz traci moc obowiązującą jednocześnie z nią.

Na dowód czego Pełnomocnicy obu układających się Stron niniejszy Protokół podpisali.

Moskwa, dnia 18 lipca tysiąc dziewięćset dwudziestego czwartego roku.

(-) Kazimierz Wyszyński

(-) Karol Poznański

PROTOKÓŁ DODATKOWY DO ARTYKUŁU 12-go KONWENCJI KONSULARNEJ

pomiędzy

POLSKĄ

a

ZWIĄZKIEM SOCJALISTYCZNYCH REPUBLIK RAD

z drugiej strony,

W uzupełnieniu artykułu 12 Konwencji Konsularnej obie układające się Strony zgadzają się, że osobom, które optowały na rzecz obywatelstwa jednej z układających się Stron w trybie artykułu VI traktatu lokaja, podpisanego w Rydze dnia 18 marca 1921 roku, i które nie wyjechały jeszcze z terytorjum Strony drugiej, Konsulowie obu Stron będą wydawali paszporty jedynie w porozumieniu z właściwemi władzami miejscowemi w każdym poszczególnym wypadku.

Niniejszy Protokół Dodatkowy stanowi część składową Konwencji Konsularnej i wchodzi w życie równocześnie z nią, jednakże traci moc obowiązującą z chwilą, kiedy Rządy obu Stron obopólnie stwierdzą, że akcja opcyjna, we wszystkich stadjach opcji, przewidzianych w artykule VI wspomnianego Traktatu Pokojowego, zakończona została na terytorjum każdej z układających się Stron.

Na dowód czego Pełnomocnicy obu układających się Stron niniejszy protokół podpisali.

Moskwa, dnia 18 lipca tysiąc dziewięćset dwudziestego czwartego roku.

(-) Kazimierz Wyszyński

(-) Karol Poznański

PRZEKŁAD

Szanowny Panie

Chargé d'Affaires,

W związku z podpisaną w dniu dzisiejszym Konwencją Konsularną miedzy Związkiem Socjalistycznych Republik Rad a Polską mam zaszczyt zawiadomić Pana, że, w celu zapewnienia najbardziej dogodnego sposobu łączności służbowej pomiędzy Poselstwem i Konsulatami Rzeczypospolitej Polskiej na terytorium Związku Socjalistycznych Republik Rad, Rząd Związkowy zgadza się, aby Poselstwo i Konsulaty korzystały z prawa wzajemnego przesyłania korespondencji urzędowej, przewożonej przez urzędników wymienionych urzędów i opieczętowanej pieczęcią urzędu wysyłającego korespodencję. Urzędnicy, przewożący korespondencje urzędową, winni być zaopatrzeni w specjalne zaświadczenia, wystawione przez urząd, wysyłający korespondencję, z oznaczeniem miejsca jej przeznaczenia.

Zaświadczenia te winny być zawizowane w Komisarjacie Ludowym Spraw Zagranicznych lub u odpowiedniego przedstawiciela Komisariatu Ludowego Spraw Zagranicznych w miejscu rezydencji Konsula, przyczem w wizie tej winno być zaznaczone, że przewożona korespondencja w żadnym wypadku nie podlega ani zatrzymaniu, ani otwarciu.

Korespondencja urzędowa będzie mogła być wysyłana tą droga przez każdy Konsulat nie częściej, niż dwa razy na miesiąc, niezależnie od tego, czy będzie adresowana do Poselstwa, czy też do innego Konsulatu Rzeczypospolitej Polskiej na terytorjum Związku Socjalistycznych Republik Rad, a przez Poselstwo nie częściej, niż jeden raz na miesiąc pod adresem każdego Konsulatu.

Waga korespondencji urzędowej, przesyłanej w drodze powyższej, niezależnie od miejsca jej przeznaczenia, nie będzie mogła przewyższać 6 kilogramów.

Zechce Pan przyjąć, Panie Chargé d'Affaires, zapewnienie mego prawdziwego szacunku.

(-) W. Kopp

Moskwa

18 lipca 1924 r.

Nr. 316

Do Pana

K. WYSZYŃSKIEGO

Chargé d'Affaires Rzeczypospolitej Polskiej w Moskwie.

PRZEKŁAD

Szanowny Panie

Chargé d'Affaires,

W związku z podpisaną w dniu dzisiejszym Konwencją Konsularną miedzy Związkiem Socjalistycznych Republik Rad a Polską, mam zaszczyt zawiadomić Pana, że Rząd Związku Socjalistycznych Republik Rad pragnie z dniem uprawomocnienia się powyższej Konwencji otworzyć Konsulaty w Łodzi i we Lwowie i Konsulat Generalny w Gdańsku. Proszę Pana, Panie Chargé d'Affaires, o wyrażenie zgody Rządu Polskiego na otwarcie wyżej wymienionych Konsulatów Związku Socjalistycznych Republik Rad.

Ze swej strony mam zaszczyt zawiadomić Pana, że Rząd Związku Socjalistycznych Republik Rad zgadza się, aby Rząd Polski otworzył z dniem uprawomocnienia się Konwencji Konsularnej Konsulaty w Leningrodzie, Kijowie i Chabarowsku oraz - z chwilą, kiedy Rządowi Związkowemu będzie dana możność otwarcia Konsulatu Generalnego w Gdańsku - Konsulat Generalny w Tyflisie.

Jeżeli w przyszłości Rząd Polski wyrazi zamiar otwarcia Konsulatu w Nowomikołajewsku, to Rząd Związku Socjalistycznych Republik Rad udzieli na to swojej zgody, o ile będzie mu dana możność jednocześnie otwarcia Konsulatu Związku Socjalistycznych Republik Rad w Krakowie.

Zechce Pan przyjąć, Panie Chargé d'Affaires, zapewnienia mego prawdziwego szacunku.

(-) W. Kopp

Moskwa

18 lipca 1924 r.

Nr. 316

Do Pana

K. WYSZYŃSKIEGO

Chargé d'Affaires Rzeczypospolitej Polskiej w Moskwie.

Zaznajomiwszy się z powyższą Konwencją uznaliśmy i uznajemy ją za słuszną zarówno w całości, jak i każde z zawartych w niej postanowień; oświadczamy, że jest przyjęta, ratyfikowana i zatwierdzona i przyrzekamy, że będzie niezmiennie zachowywana.

W Warszawie, dnia 27-go marca 1926 r.