Art. 14. - Znaki Sił Zbrojnych.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1955.47.315

Akt utracił moc

Wersja od: 19 lipca 1989 r.

Art.  14.

1. Bandera wojenna jest symbolem niezłomnej wierności dla Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej, honoru, męstwa, sławy wojennej i tradycji marynarki wojennej. Bandera wojenna przypomina każdemu żołnierzowi marynarki wojennej, że jego świętym obowiązkiem jest służyć ze wszystkich sił Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej, stać nieugięcie na straży jej niepodległości i zdobyczy ludu pracującego, mężnie walczyć w obronie Ojczyzny aż do pełnego zwycięstwa nad wrogiem.

2. Bandera wojenna podniesiona na właściwym miejscu okrętu lub innej jednostki pływającej jest sztandarem okrętu lub tej jednostki oraz widomym znakiem ich przynależności do marynarki wojennej Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej.

3. Każdy żołnierz marynarki wojennej powinien strzec bandery wojennej swojej jednostki jak źrenicy oka. W razie utraty bandery wojennej wskutek słabości ducha bojowego jednostka ulega rozformowaniu, a jej dowódca, oficerowie i inni żołnierze winni dopuszczenia do takiej hańby zostają pociągnięci do odpowiedzialności karnej.

4. Okręty i inne jednostki pływające marynarki wojennej podnoszą banderę wojenną według zasad określonych przez Ministra Obrony Narodowej.