Rozdział 4 - W sprawach należytości stemplowych i bezpośrednich: - Zmiana względnie ograniczenie toku instancji i zakresu działania władz i urzędów podległych Dyrekcji skarbu we Lwowie.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1920.60.373

Akt utracił moc

Wersja od: 10 czerwca 1923 r.

IV.

W sprawach należytości stemplowych i bezpośrednich:

1) do odpisywania względnie zwracania należytości od skryptów dłużnych oraz należytości wpisowych, wymierzonych od pożyczek zaciągniętych na nieruchomości w publicznych instytucjach kredytowych, o ile udowodniono, że przed zrealizowaniem pożyczki strony za obopólną zgodą do tego aktu prawnego odstąpiły, wpis prawa zastawu jeszcze nie nastąpił lub też dokonany wpis wykreślono i odnośna prośba strony w przeciągu lat 3 od dnia wystawienia skryptu dłużnego wniesioną została;

2) do wykreślania z ewidencji aktów wymiarowych, dotyczących przeniesienia nieruchomości względnie do odpisywania i zarządzania zwrotu wymierzonej należytości, jeżeli strony zgodnie przed całkowitem wykonaniem odstąpiły od kontraktu, jeżeli nie nastąpił wpis do ksiąg gruntowych ani też oddanie fizycznego posiadania i jeżeli nie zachodzi podejrzenie, że odstąpienie od wykonania kontraktu nastąpiło w celu ukrycia innego przeniesienia;

3) w wypadkach zasługujących na szczególne uwzględnienie do zezwalania na zwłokę lub spłatę ratalną należytości do trzech lat, licząc od dnia płatności, jeżeli natychmiastowe uiszczenie należytości byłoby połączone dla strony ze znaczną szkodą lub ze znacznemi trudnościami, a Skarb Państwa przez udzielenie zwłoki lub rat nie jest narażony na straty;

4) do odpisywania nieściągalnych zaległości, jeżeli kwota należytości (ewentualnie z podwyżką, która ma być zaraz odpisana) nie przekracza 2000 kor., a nieściągalność lub zadawnienie nie nastąpiły z winy organu państwowego; tudzież do odpisywania zaległości do 2000 kor. w przypadkach przewidzianych w § 58 rozp. Ministerstwa Skarbu z dnia 30 listopada 1915 Dz. u. p. № 358 w brzmieniu ustalonem rozporządzeniem z dnia 23 kwietnia 1917 Dz. u. p. № 178;

5) do odpisywania nie przekraczających kwoty 500 kor. zaległości, które wprawdzie nie są nieściągalne, lecz ich ściągnięcie napotykałoby na szczególne trudności lub mogłoby zagrażać utrzymaniu gospodarstwa i sile podatkowej dłużnika (t. zw. względna nieściągalność);

6) do wstrzymania najdalej do 4 miesięcy egzekucji pod warunkiem zapłacenia przynajmniej ¹/4 części wymierzonej należytości;

7) do zezwalania na odpisywanie odsetek za zwlokę, narosłych za czas ubiegły do wysokości 1000 kor. pod warunkiem, jeżeli dłużnik uiści odnośną zaległość;

8) do orzekania w ostatniej instancji na rekursy przeciw wymiarom należytości stemplowych lub bezpośrednich, uskutecznionym przez urzędy podatkowe, jeśli należytość nie przekracza 200 kor.

Art.  3.

Zakres działania urzędów podatkowych w przedmiocie wymiaru należytości zmieniony zostaje w sposób następujący:

Urzędy podatkowe wymierzają należytości:

1) od kontraktów kupna nieruchomości, jeżeli te kontrakty prócz przyjęcia przez kupującego dotychczasowych ciężarów hipotecznych albo zabezpieczenia ceny kupna lub jej reszty nie zawierają żadnych postanowień ubocznych (np. innego rodzaju świadczeń dodatkowych, wymowy i t. p.);

2) od darowizn między żyjącymi, jeżeli nie ustanowiono żadnych świadczeń wzajemnych na rzecz darującego, lub osób trzecich;

3) od odpisów urzędownie sporządzonych w myśl § 2 ust. z 23 maja 1883 Dz. u. p. № 82.

Z zakresu działania urzędu podatkowego wyłącza się jednak wymiar należytości:

a) od kontraktów o nabycie gruntów na budowę drogi żelaznej;

b) od kontraktów o kupno nieruchomości - jeżeli którejkolwiek ze stron umawiających się przysługuje osobiste uwolnienie od należytości.

Należytości od wyroków i innych orzeczeń sądowych wymierzają wyłącznie Dyrekcje okręgów skarbowych.

Na rekursy przeciw wymiarom należytości uskutecznianym przez urzędy podatkowe, orzekają jako ostatnia instancja administracyjna: Dyrekcja okręgu skarbowego, jeżeli pojedyncza należytość 200 kor. nie przekracza, Dyrekcja skarbu we Lwowie gdy pojedyncza należytość wynosi więcej niż 200 kor.

Rekursy przeciw należytościom, przewyższającym 200 kor. urzędy podatkowe przedkładają bezpośrednio Dyrekcji skarbu we Lwowie.

Przeciw orzeczeniu tych władz może być wniesione zażalenie do Sądu Najwyższego (Trybunału Administracyjnego) z powodu niewłaściwego zastosowania ustawy lub z powodu istotnych wadliwości postępowania.

Art.  4.

Przepis punktu IV art. 2 niniejszego rozporządzenia ma analogiczne zastosowanie do urzędów wymiaru należytości.

Urząd wymiaru należytości we Lwowie ma wymierzać taksy w myśl § 212 patentu o taksach z dnia 27 stycznia 1840 zb. ust. sąd. № 404.

Art.  5.

Zawarte w § 61 ust. 1 alinea 2 austr. ustawy z dnia 25 października 1896 Dz. u. p. № 220 w brzmieniu noweli z dnia 23 stycznia 1914 Dz. u. p. № 13 uprawnienie Komisji podatku zarobkowego do ostatecznego orzekania na odwołania rozszerza się także na wypadki częściowego uwzględnienia odwołania.

Ponadto przekazuje się tym komisjom całe orzecznictwo w tych sprawach odwołań przeciw wymiarom powszechnego podatku zarobkowego nieskontygentowanego, w których stopa podatkowa nie przekracza 500 kor. a przewodniczący zgadza się z załatwieniem komisji.

Zawarte w § 221 ustawy z dnia 25 października 1896 Dz. u. p. № 220 uprawnienie komisji szacunkowej do rozstrzygania odwołań rozszerza się na wypadki, w których Komisja i jej przewodniczący są zdania, że należy odwołanie choćby tylko częściowo uwzględnić, a oszacowany dochód roczny nie wynosi więcej, niż 10000 koron.

Przeciw orzeczeniom Komisji szacunkowej ma opodatkowany prawo wnieść zażalenie do Sądu Najwyższego (Trybunału Administracyjnego) z powodu niewłaściwego zastosowania ustawy lub z powodu istotnych wadliwości postępowania.

Art.  6. ²

Podatek zarobkowy od przedsiębiorstw, obowiązanych do publicznego składania rachunków, ma wymierzać administracja podatków we Lwowie dla kontrybuentów, którzy mają siedzibę w okręgu Izb handlowych Lwów i Brody, zaś administracja podatków w Krakowie dla reszty kontrybuentów, którzy mają siedzibę na ziemiach polskich b. zaboru austrjackiego.

Art.  7.

Dyrekcja skarbu we Lwowie rozstrzyga ostatecznie: 1) odwołania przeciw orzeczeniom władz podatkowych I-ej instancji w sprawie opustów unormowanych w § 73 ust. 2 austr. ustawy z dnia 25 października 1896 Dz. u. p. № 220 i w § 232 tej samej ustawy w brzmieniu noweli z dnia 23 stycznia 1914 Dz. u. p. № 13, tudzież w ces. rozporządzeniu z 19 października 1914 Dz. u. p. № 293 i rozporządzeniu austr. Ministerstwa skarbu z 30 listopada 1915 Dz. u. p. № 358; 2) rekursy przeciw wymiarom należytości stemplowych i bezpośrednich, uskutecznionym przez urzędy podatkowe, jeżeli należytość wynosi więcej niż 200 koron.

Art.  8.

Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z dniem ogłoszenia w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej.

² Z dniem 1 czerwca 1921 r. przekazuje się wymierzanie podatku zarobkowego od przedsiębiorstw obowiązanych do publicznego składania rachunków dla kontrybuentów, którzy mają siedzibę w okręgu izby skarbowej w Krakowie, administracji podatków w Krakowie, a dla kontrybuentów, którzy mają siedzibę w okręgu izby skarbowej we Lwowie,- administracji podatków we Lwowie, zgodnie z § 9 rozporządzenia z dnia 27 kwietnia 1921 r. w przedmiocie utworzenia Izb skarbowych na obszarze województw: Krakowskiego, Lwowskiego, Stanisławowskiego i Tarnopolskiego (Dz.U.21.41.254).