Art. 2. - Zmiana ustawy o Inspekcji Weterynaryjnej oraz niektórych innych ustaw.
Dz.U.2022.1570
Akt utracił mocW ustawie z dnia 21 grudnia 1990 r. o zawodzie lekarza weterynarii i izbach lekarsko-weterynaryjnych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1140) wprowadza się następujące zmiany:
"3a. Zaświadczenie o prawie wykonywania zawodu lekarza weterynarii zawiera co najmniej: imię i nazwisko lekarza weterynarii, datę urodzenia, niepowtarzalny numer zaświadczenia, podstawę prawną przyznania prawa wykonywania zawodu lekarza weterynarii, numer i datę wydania dyplomu lekarza weterynarii oraz organ wydający dyplom lekarza weterynarii.",
"4. Minister właściwy do spraw rolnictwa, po zasięgnięciu opinii Krajowej Rady Lekarsko-Weterynaryjnej, określi, w drodze rozporządzenia, wzór zaświadczenia o prawie wykonywania zawodu lekarza weterynarii oraz rodzaje zabezpieczeń tego zaświadczenia przed przerobieniem lub podrobieniem, mając na względzie zapewnienie identyfikacji lekarzy weterynarii uprawnionych do wykonywania zawodu i ochrony danych osobowych tych lekarzy weterynarii, a także zastosowanie zabezpieczeń tego zaświadczenia, które uniemożliwią jego przerobienie lub podrobienie.";
"Art. 3a. 1. Tytuł specjalisty w danym obszarze weterynarii nadaje się lekarzowi weterynarii, który:
1) wykonywał przez co najmniej cztery lata zawód lekarza weterynarii;
2) ukończył szkolenie specjalizacyjne według programu ustalonego dla danego obszaru weterynarii;
3) zdał egzamin specjalizacyjny.
2. Lekarz weterynarii ubiegający się o uzyskanie tytułu specjalisty w danym obszarze weterynarii występuje z wnioskiem do Komisji do spraw Specjalizacji Lekarzy Weterynarii, zwanej dalej "Komisją", o przyjęcie na szkolenie specjalizacyjne.
3. Warunkiem przyjęcia lekarza weterynarii na szkolenie specjalizacyjne jest wykazanie się co najmniej 2-letnim stażem pracy zawodowej. O kolejności przyjęcia decyduje staż pracy zawodowej i uprzednio ukończone kursy specjalistyczne.
4. Wniosek o przyjęcie na szkolenie specjalizacyjne zawiera:
1) imię i nazwisko;
2) określenie miejsca zamieszkania;
3) określenie podmiotu, o którym mowa w ust. 6, w którym lekarz weterynarii planuje odbyć szkolenie specjalizacyjne w danym obszarze weterynarii;
4) informację o przebiegu pracy zawodowej, z podaniem zajmowanych stanowisk;
5) określenie aktualnego miejsca pracy i zajmowanego stanowiska;
6) informację o ukończonych kursach specjalistycznych.
5. Do wniosku o przyjęcie na szkolenie specjalizacyjne dołącza się:
1) odpis dyplomu lekarza weterynarii;
2) odpis zaświadczenia okręgowej izby lekarsko-weterynaryjnej o stwierdzeniu prawa wykonywania zawodu;
3) deklarację pokrycia kosztów specjalizacji przez lekarza weterynarii lub jednostkę organizacyjną kierującą lekarza weterynarii na szkolenie specjalizacyjne.
6. Szkolenie specjalizacyjne jest prowadzone przez uczelnie publiczne prowadzące studia magisterskie na kierunku weterynaria oraz Państwowy Instytut Weterynaryjny - Państwowy Instytut Badawczy.
7. Nabór na szkolenie specjalizacyjne prowadzone przez podmiot, o którym mowa w ust. 6, ogłasza ten podmiot w porozumieniu z Komisją.
Art. 3b. 1. Do zadań Komisji należy sprawowanie nadzoru nad uzyskiwaniem przez lekarza weterynarii tytułu specjalisty w danym obszarze weterynarii, a w szczególności:
1) ustalanie programów szkolenia specjalizacyjnego dla poszczególnych obszarów weterynarii;
2) powoływanie zespołów, o których mowa w art. 3c ust. 2;
3) powoływanie zespołów egzaminacyjnych dla poszczególnych obszarów weterynarii i ustalanie terminów egzaminów;
4) udzielanie zgody na przeprowadzenie egzaminu specjalizacyjnego w miejscu, o którym mowa w art. 3e ust. 3;
5) podejmowanie uchwał o nadaniu tytułu specjalisty;
6) wydawanie dyplomów, o których mowa w art. 3f ust. 1;
7) ustalanie kosztów specjalizacji w danym obszarze weterynarii.
2. Kadencja Komisji trwa 4 lata.
3. Członków Komisji powołuje minister właściwy do spraw rolnictwa na wniosek Krajowej Rady Lekarsko-Weterynaryjnej.
4. W skład Komisji wchodzi 26 lekarzy weterynarii wyróżniających się wiedzą lub umiejętnościami w obszarach weterynarii, posiadających tytuł specjalisty w co najmniej jednym z tych obszarów weterynarii lub co najmniej stopień naukowy doktora.
Art. 3c. 1. Komisja wybiera ze swego grona przewodniczącego, zastępcę przewodniczącego i sekretarza oraz krajowych kierowników specjalizacji.
2. Komisja powołuje spośród swoich członków, na okres kadencji Komisji, po jednym zespole dla każdego obszaru weterynarii, którego zadaniem jest rekomendowanie Komisji kandydatów na szkolenie specjalizacyjne w danym obszarze weterynarii.
3. Komisja obraduje na posiedzeniach. Posiedzenie może odbyć się za pomocą środków komunikacji elektronicznej w rozumieniu art. 2 pkt 5 ustawy z dnia 18 lipca 2002 r. o świadczeniu usług drogą elektroniczną (Dz. U. z 2020 r. poz. 344).
4. Komisja podejmuje uchwały zwykłą większością głosów przy obecności co najmniej 2/3 członków.
5. Minister właściwy do spraw rolnictwa zwołuje pierwsze posiedzenie Komisji nowej kadencji oraz mu przewodniczy.
6. Posiedzenia Komisji odbywają się w siedzibie Państwowego Instytutu Weterynaryjnego - Państwowego Instytutu Badawczego, z wyłączeniem posiedzeń odbywanych za pomocą środków komunikacji elektronicznej w rozumieniu art. 2 pkt 5 ustawy z dnia 18 lipca 2002 r. o świadczeniu usług drogą elektroniczną.
7. Szczegółowy tryb pracy Komisji określa regulamin uchwalony przez Komisję.
8. Obsługę administracyjną Komisji oraz przeprowadzenia egzaminów specjalizacyjnych zapewnia Państwowy Instytut Weterynaryjny - Państwowy Instytut Badawczy.
Art. 3d. 1. Członkostwo w Komisji wygasa w przypadku:
1) śmierci;
2) złożenia rezygnacji.
2. W przypadkach, o których mowa w ust. 1, minister właściwy do spraw rolnictwa powołuje, na wniosek Krajowej Rady Lekarsko-Weterynaryjnej, członka Komisji na zwolnione miejsce.
3. Kadencja członka Komisji powołanego zgodnie z ust. 2 upływa z końcem kadencji Komisji.
Art. 3e. 1. W skład zespołów egzaminacyjnych dla poszczególnych obszarów weterynarii wchodzą:
1) krajowy kierownik specjalizacji jako przewodniczący;
2) dwie osoby posiadające co najmniej stopień naukowy doktora, specjalizujące się w danym obszarze weterynarii, wybrane spośród osób zgłoszonych przez uczelnie publiczne, które prowadzą szkolenie specjalizacyjne;
3) przedstawiciel Krajowej Rady Lekarsko-Weterynaryjnej;
4) przedstawiciel Państwowego Instytutu Weterynaryjnego - Państwowego Instytutu Badawczego;
5) przedstawiciel ministra właściwego do spraw rolnictwa.
2. Egzamin specjalizacyjny przeprowadza zespół egzaminacyjny w składzie co najmniej 4 osób.
3. Egzaminy specjalizacyjne przeprowadza się w siedzibie Państwowego Instytutu Weterynaryjnego - Państwowego Instytutu Badawczego lub, za zgodą Komisji, w miejscu wskazanym przez uczelnie publiczne, które przeprowadziły szkolenie specjalizacyjne.
4. W razie negatywnego wyniku egzaminu specjalizacyjnego przewodniczący zespołu egzaminacyjnego wyznacza ponowny termin egzaminu specjalizacyjnego. Zespół egzaminacyjny może uzależnić dopuszczenie do ponownego egzaminu specjalizacyjnego od odbycia szkolenia uzupełniającego.
Art. 3f. 1. Lekarz weterynarii, który uzyskał tytuł specjalisty, otrzymuje dyplom specjalisty. Dyplom specjalisty zawiera co najmniej: imię i nazwisko lekarza weterynarii, datę urodzenia, niepowtarzalny numer tego dyplomu, podstawę prawną nadania tytułu specjalisty oraz obszar weterynarii, w którym lekarz weterynarii uzyskał tytuł specjalisty.
2. Dokumentacja dotycząca przebiegu szkolenia specjalizacyjnego lekarza weterynarii przechowywana jest przez podmiot, który przeprowadził to szkolenie, co najmniej przez 5 lat od dnia zakończenia szkolenia specjalizacyjnego.
Art. 3g. Koszty uzyskania tytułu specjalisty pokrywają zainteresowani lekarze weterynarii lub jednostki organizacyjne kierujące lekarzy weterynarii na szkolenie specjalizacyjne.
Art. 3h. Minister właściwy do spraw rolnictwa w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw szkolnictwa wyższego i nauki oraz po zasięgnięciu opinii Krajowej Rady Lekarsko-Weterynaryjnej określi, w drodze rozporządzenia, obszary weterynarii, w których lekarz weterynarii może uzyskać tytuł specjalisty, mając na względzie specyfikę zawodu lekarza weterynarii oraz potrzebę zapewnienia dostępności lekarzy weterynarii posiadających tytuł specjalisty w określonym zakresie.
Art. 3i. Minister właściwy do spraw rolnictwa po zasięgnięciu opinii Komisji określi, w drodze rozporządzenia, wzór dyplomu specjalisty oraz rodzaje zabezpieczeń tego dyplomu przed przerobieniem lub podrobieniem, mając na względzie potrzebę zapewnienia identyfikacji lekarzy weterynarii posiadających tytuł specjalisty i ochrony danych osobowych tych lekarzy, a także zastosowanie takich zabezpieczeń tego dyplomu, które uniemożliwią jego przerobienie lub podrobienie.";