Art. 3. - Zmiana ustawy o Inspekcji Ochrony Środowiska oraz ustawy - Prawo ochrony środowiska.
Dziennik Ustaw
Dz.U.2018.88
Akt obowiązujący Wersja od: 11 stycznia 2018 r.
Art. 3.
1.
W latach 2017-2026 maksymalny limit wydatków Głównego Inspektoratu Ochrony Środowiska będący skutkiem finansowym wejścia w życie niniejszej ustawy wynosi w:1)
2017 r. - 0,00 zł;2)
2018 r. - 0,00 zł;3)
2019 r. - 540 000 zł;4)
2020 r. - 650 000 zł;5)
2021 r. - 650 000 zł;6)
2022 r. - 650 000 zł;7)
2023 r. - 650 000 zł;8)
2024 r. - 650 000 zł;9)
2025 r. - 650 000 zł;10)
2026 r. - 650 000 zł.2.
W latach 2017-2026 maksymalny limit wydatków Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej będący skutkiem finansowym wejścia w życie niniejszej ustawy wynosi w:1)
2017 r. - 0,00 zł;2)
2018 r. - 3 150 000 zł;3)
2019 r. - 2 670 000 zł;4)
2020 r. - 2 030 000 zł;5)
2021 r. - 1 970 000 zł;6)
2022 r. - 2 030 000 zł;7)
2023 r. - 1 970 000 zł;8)
2024 r. - 2 230 000 zł;9)
2025 r. - 1 970 000 zł;10)
2026 r. - 2 030 000 zł.3.
W przypadku przekroczenia lub zagrożenia przekroczenia przyjętego na dany rok budżetowy maksymalnego limitu wydatków określonego w ust. 2 wprowadza się mechanizm korygujący polegający na ograniczeniu wydatków przeznaczonych na sfinansowanie zadań, o których mowa w art. 88 ust. 7 i 8 ustawy zmienianej w art. 2, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.4.
Ograniczenie wydatków, o którym mowa w ust. 3, polega na ograniczeniu zakresu:1)
współpracy, o której mowa w art. 88 ust. 8 ustawy zmienianej w art. 2, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, albo jej zawieszeniu w danym roku budżetowym;2)
modelowania matematycznego transportu i przemian substancji w powietrzu na potrzeby wyznaczania reprezentatywności stanowisk pomiarowych, o której mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 3 ustawy zmienianej w art. 2.5.
Mechanizm korygujący nie może stwarzać zagrożenia utraty możliwości realizacji obowiązków Rzeczypospolitej Polskiej wynikających z art. 6, art. 7, art. 10 i art. 14 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/50/WE z dnia 21 maja 2008 r. w sprawie jakości powietrza i czystszego powietrza dla Europy (Dz. Urz. UE L 152 z 11.06.2008, str. 1, z późn. zm.), art. 4 dyrektywy 2004/107/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 grudnia 2004 r. w sprawie arsenu, kadmu, rtęci, niklu i wielopierścieniowych węglowodorów aromatycznych w otaczającym powietrzu (Dz. Urz. UE L 23 z 26.01.2005, str. 3, z późn. zm.), art. 9 i art. 10 decyzji wykonawczej Komisji 2011/850/UE z dnia 12 grudnia 2011 r. ustanawiającej zasady stosowania dyrektyw 2004/107/WE i 2008/50/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w odniesieniu do systemu wzajemnej wymiany informacji oraz sprawozdań dotyczących jakości otaczającego powietrza (Dz. Urz. UE L 335 z 17.12.2011, str. 86, z późn. zm.) oraz zagrożenia możliwości wykonania zadania, o którym mowa w art. 88 ust. 6 pkt 1-3 ustawy zmienianej w art. 2, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.6.
Minister właściwy do spraw środowiska monitoruje wykorzystanie limitu wydatków, o których mowa w ust. 2, oraz w razie potrzeby wdraża mechanizm korygujący.