§ 8. - Zmiana przepisów o djetach i kosztach podróży.
Dz.U.1922.41.347
Akt utracił moc"Koszta podróży obejmują ceny biletów jazdy koleją lub statkiem, wydatki na dojazdy z dworca i na dworzec kolejowy, względnie z przystani i do przystani, zwrot kosztów przewozu bagażu podróżnego oraz wydatki na tragarzy.
Do przejazdu koleją w klasie I mają prawo:
a) urzędnicy państwowi zaliczeni od 1 do VI stopnia służbowego włącznie, w tej liczbie dyrektorzy i nauczyciele szkół średnich ogólnokształcących i zawodowych oraz seminarjów nauczycielskich i inspektorzy szkolni, o ile pobierają dodatek drożyźniany do płacy zasadniczej według VI stopnia służbowego,
b) baz względu na stopień służbowy: sędziowie i prokuratorowie, profesorowie zwyczajni i nadzwyczajni szkół akademickich, komendant główny, starsi inspektorzy i inspektorzy policji państwowej.
Do przejazdu koleją w klasie II mają prawo:
a) urzędnicy państwowi zaliczeni od VII do XII stopnia służbowego włącznie,
b) bez względu na stopień służbowy: aplikanci sadowi, dyrektorzy i nauczyciela szkół średnich ogólnokształcących i zawodowych oraz seminarjów nauczycielskich, jak również inspektorzy szkolni oprócz wymienionych w ustępie poprzednim, pomocnicy naukowi w szkołach akademickich, kierownicy i nauczyciele szkół powszechnych oraz wyżsi funkcjonariusze policji państwowej od podinspektorów począwszy.
Jeżeli na statku są tylko dwie klasy zwraca się urzędnikom od I do VII stopnia włącznie, ceny biletu I klasy.
O ile urzędnik korzystał ze zniżek przewidzianych w przepisach o przejazdach ulgowych pracowników państwowych kolejami żelaznemi (Monitor Polski z dnia 13 lipca 1920 r. № 147) należy mu się zwrot opłat zniżkowych.
Słudze urzędnika zwraca się zawsze cenę biletu III klasy.
Wydatki na dorożki z dworca i na dworzec, z przystani i na przystań zwraca, się wedle obowiązującej taryfy wydanej przez właściwą władzą. Koszta dorożek w tych miejscowościach, w których taryfy dorożkarskie nie zostały ustanowione, udowadnia funkcjonariusz państwowy przez przedstawienie odpowiednich zaświadczeń miejscowego starostwa względnie magistratu lub zarządu gminy na okoliczność, że poniesiony wydatek odpowiada miejscowym stosunkom.
Przez czas trwania wyjątkowych, wojną wywołanych stosunków może odnośna władza centralna za zgodą Ministra Skarbu przyznać funkcjonariuszom faktycznie poniesione i udowodnione koszta dorożek.
Koszta przewozu bagażu.
Zwrot istotnie poniesionych i wykazanych kosztów przewozu 80 kg. bagażu podróżnego należy się urzędnikowi, o ile czynność komisyjna łącznie z podróżą trwa dłużej, niż 6 dni.
Wyjątkowo można przyznać zwrot kosztów przewozu o wyższej niż 80 kg. wadze, jeżeli do wykonania czynności komisyjnych potrzebnem było zabranie większej ilości akt lub innych przedmiotów, koniecznych do przeprowadzenia czynności komisyjnych i o ile okoliczność tę stwierdzi władza zarządzająca komisją.
Wydatki na tragarzy.
Wydatki na tragarzy przy przejeździe i wyjeździe w jednej miejscowości zwraca się wedle obowiązującej taryfy, ale tylko wówczas, gdy funkcjonarjuszowi przysługuje prawo przewozu bagażu.
Geometrom, którzy zabierają ze sobą do wagonu instrumenty miernicze, przysługuje zwrot kwot zapłaconych tragarzom za przenoszenie tych instrumentów z dorożki do wagonu kolejowego Oraz z wagonu do dorożki, o ile kwoty te nie przekraczaj jednorazowo potrójnego wynagrodzenia ustalonego w taryfie.
Postanowienia ogólne.
Urzędnik może zasadniczo używać tylko pociągów osobowych. Użycie pociągów pośpiesznych jest dozwolone, o ile przez to zaoszczędza się djety, lub jeśli komisja jest nagła. Potrzebę użycia pociągu pośpiesznego ma potwierdzić na rachunku władza zarządzająca komisją lub przełożona władza służbowa.
Urzędnikowi delegowanemu w sprawach służbowych może być przyznany zwrot ceny t. zw. miejscówki (plackarty) pod następującemi warunkami;
a) władza zlecająca podróż służbową winna stwierdzić pisemnie potrzebą zakupna miejscówki (przepełnienie w pociągu na danej linji kolejowej -etc).
b) zaliczenie odnośnego wydatku w rachunku kosztów podróży może nastąpić tylko na podstawie dołączenia do tegoż rachunku miejscówki.
Urzędnikom delegowanym w sprawach służbowych, którzy mają prawo przejazdu pierwszą klasą, może być przyznany zwrot faktycznie poniesionych i udowodnionych kosztów przejazdu wozem sypialnym (sleeping) pod następującemi warunkami:
a) podróż koleją spowodowana podróżą służbową, nie może wynosić mniej, niż 8 godzin, zaś podróż sama musi się odbywać w godzinach wieczornych i nocnych;
b) władza zlecająca podróż służbową winna stwierdzić pisemnie potrzebę i zezwolenie na użycie miejsca w wagonie sypialnym;
c) zaliczenie kosztów na użycie miejsca w wagona sypialnych w rachunku kosztów podróży, nastąpić może jedynie na podstawie dołączonego do tegoż rachunku oryginalnego kuponu, uprawniającego do zajęcia miejsca w wagonie sypialnym.
Przy podróży kołowej przyznaje się funkcjonarjuszowi koszta wedle taryfy obowiązującej w każdym powiecie dla podwód, dostarczonych w razie podróży służbowych funkcjonarjuszom państwowym, o ile zaś taryfy takie nie istnieją, zwraca się koszta w wysokości odpowiadającej miejscowym cenom, stwierdzonej zaświadczeniem miejscowego starostwa, względnie magistratu lub zarządu gminy.
W razie stwierdzonej niemożliwości dostarczenia podwód zwraca się koszta podróży w faktycznie wydanej kwocie, o ile ona odpowiada praktykowanym w danym miejscu cenom najmu i wysokość jej została należycie stwierdzoną.
Na czynności komisyjne w miejscowościach położonych w odległości bliżej niż 2 km. od siedziby urzędowej nie należą się żadne koszta podróży.
Przy komisjach miejscowych w miastach mających ponad 50.000 mieszkańców można użyć dorożki, o ile odległość punktu komisyjnego od urzędu, względnie mieszkanie wynosi więcej, jak 2 km.
Przy podróżach wspólnych zalicza należytość za dorożkę, tudzież podróż kołową zawsze urzędnik, posiadający uposażenie wyższego stopnia służbowego. Wyjątek stanowią tylko miasta mające ponad 50.000 mieszkańców, gdzie każdy urzędnik zalicza osobno należytość za przejazd do dworca kolejowego i z powrotem.
Przy komisjach, których czynność zasadza się na obchodzeniu parce! (np. przy szkodach elementarnych, przy szkodach z powodu ćwiczeń wojskowych, komisjach reambulacyjnych kolejowych, komisjach wywłaszczeniowych i granicznych i t p.) zalicza się za każdą godzinę stwierdzonego chodu 4 kilometry jazdy, które opłaca się według taryfy obowiązującej w danej miejscowości dla podwód dostarczonych w razie podróży służbowych funkcjonarjuszów państwowych. Postanowienie to nie ma zastosowania do wszystkich tych funkcjonarjuszów, u których obchodzenie parcel stanowi ich główną zasadniczą czynność służbową.
Emerytom w razie użycia ich do jakiej czynności komisyjnej lub służbowej należą się koszta podróży analogicznie do czynnych urzędników państwowych, djety zaś przyznaje się im według wysokości uposażenia pobieranego w chwili przejścia na emeryturą.
Pracownicy kontraktowi pobierają należytości za podróże służbowe według umowy z nimi zawartej stosownie do przyznanego im wynagrodzenia; należytości te jednak nie mogą, przewyższać należytości, przyznanych funkcjonarjuszom państwowym".
- zmieniony przez § 3 rozporządzenia z dnia 1 lutego 1923 r. (Dz.U.23.15.100) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 lutego 1923 r.
- zmieniony przez § 2 rozporządzenia z dnia 7 marca 1923 r. (Dz.U.23.28.168) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 marca 1923 r.