Zmiana imion i nazwisk.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1956.18.95

Akt utracił moc
Wersja od: 14 czerwca 1956 r.

DEKRET
z dnia 16 maja 1956 r.
o zmianie imion i nazwisk.

1.
Zmiana imienia lub nazwiska obywatela polskiego na inne wskazane przez niego imię lub nazwisko może nastąpić na jego wniosek, na zasadach określonych w niniejszym dekrecie.
2.
Zmiana imienia lub nazwiska osoby, która nie posiada żadnej przynależności państwowej, na inne wskazane przez nią imię lub nazwisko może nastąpić na jej wniosek, jeżeli osoba ta ma miejsce zamieszkania w Polsce.
3.
Zmiana może dotyczyć również nazwiska rodowego kobiety, która pozostaje lub pozostawała w związku małżeńskim.

Wniosek o zmianę imienia lub nazwiska podlega uwzględnieniu, jeżeli jest uzasadniony ważnymi względami i nie narusza interesu społecznego.

1.
Zmiana nazwiska osoby pozostającej w związku małżeńskim wymaga zgody drugiego małżonka i rozciąga się na niego.
2.
Zmiana nazwiska osoby pozostającej w związku małżeńskim może nastąpić mimo braku zgody drugiego małżonka, jeżeli jest on całkowicie ubezwłasnowolniony lub porozumienie się z nim napotyka przeszkody trudne do przezwyciężenia albo jeżeli zachodzą inne szczególnie uzasadnione okoliczności; w tym wypadku zmiana nazwiska nie rozciąga się na drugiego małżonka.
1.
Zmiana nazwiska obojga rodziców rozciąga się na małoletnie dzieci.
2.
Jeżeli zmiana nazwiska ma dotyczyć tylko jednego z rodziców, władza opiekuńcza rozstrzyga, czy zmiana ta rozciągnie się na małoletnie dzieci. Orzeczenie o zmianie nazwiska zapada po uprawomocnieniu się postanowienia władzy opiekuńczej.
1.
Nazwisko może składać się najwyżej z dwóch części (członów).
2.
Przepis ust. 1 stosuje się również do nazwisk w wypadkach zawarcia małżeństwa lub przysposobienia.
1.
O zmianie imienia lub nazwiska orzeka prezydium powiatowej (miejskiej) lub dzielnicowej rady narodowej.
2.
O zmianie nazwiska małżonka, mimo braku zgody drugiego małżonka (art. 3 ust. 2), orzeka prezydium wojewódzkiej rady narodowej (Rady Narodowej w m. st. Warszawie lub m. Łodzi).
3.
Właściwość miejscową określa miejsce zamieszkania wnioskodawcy. Jeżeli wnioskodawca nie ma w Polsce miejsca zamieszkania, właściwe jest prezydium rady narodowej ostatniego miejsca zamieszkania wnioskodawcy, a w braku takiego miejsca - Prezydium Rady Narodowej w m. st. Warszawie.

Prezydia właściwych powiatowych (miejskich) lub dzielnicowych rad narodowych ustalają w razie wątpliwości brzmienie lub pisownię nazwiska.

Przepisy dekretu stosuje się również do wniosków zgłoszonych, a nie rozstrzygniętych przed dniem jego wejścia w życie.

Traci moc dekret z dnia 10 listopada 1945 r. o zmianie i ustalaniu imion i nazwisk (Dz. U. Nr 56, poz. 310).

Dekret wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.