Art. 2. - Zm.: ustawa - Kodeks pracy oraz niektóre inne ustawy.

Dziennik Ustaw

Dz.U.2002.135.1146

Akt jednorazowy

Wersja od: 12 marca 2004 r.

Art.  2. 

W ustawie z dnia 28 grudnia 1989 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy (Dz. U. z 2002 r. Nr 112, poz. 980) wprowadza się następujące zmiany:

1) w art. 1:

a) w ust. 1 po wyrazach "do zakładów pracy" dodaje się wyrazy "zatrudniających co najmniej 20 pracowników" oraz wyrazy "obejmującą co najmniej 10% załogi w zakładach zatrudniających do 1.000 pracowników lub co najmniej 100 pracowników w zakładach zatrudniających powyżej 1.000 pracowników" zastępuje się wyrazami "obejmującą co najmniej:

1) 10 pracowników, gdy pracodawca zatrudnia mniej niż 100 pracowników,

2) 10% pracowników, gdy pracodawca zatrudnia przynajmniej 100, jednakże mniej niż 300 pracowników,

3) 30 pracowników, gdy pracodawca zatrudnia 300 lub więcej pracowników.",

b) w ust. 2 po wyrazach "do zakładów pracy" dodaje się wyrazy "zatrudniających co najmniej 20 pracowników";

2) w art. 2 w ust. 1 i w art. 3 wyrazy "nie później niż na 45 dni" zastępuje się wyrazami "nie później niż na 30 dni";

3) w art. 4 w ust. 1 w zdaniu pierwszym wyrazy "nie dłuższym niż 30 dni" zastępuje się wyrazami "nie dłuższym niż 20 dni";

4) w art. 6 w ust. 1 w zdaniu pierwszym po wyrazach "pracowników będących członkami zarządu zakładowej organizacji związkowej" dodaje się wyrazy "objętych ochroną stosunku pracy na podstawie odrębnych przepisów";

5) 1  w art. 8:

a) ust. 2 otrzymuje brzmienie:

"2. Odprawa pieniężna przysługuje w wysokości:

1) jednomiesięcznego wynagrodzenia, jeżeli pracownik przepracował u danego pracodawcy mniej niż 2 lata,

2) dwumiesięcznego wynagrodzenia, jeżeli pracownik przepracował u danego pracodawcy 2 i więcej lat, jednak nie więcej niż 8 lat,

3) trzymiesięcznego wynagrodzenia, jeżeli pracownik przepracował u danego pracodawcy ponad 8 lat.

Odprawę pieniężną ustala się według zasad obowiązujących przy obliczaniu ekwiwalentu pieniężnego za urlop wypoczynkowy. Przepis art. 36 § 1¹ Kodeksu pracy stosuje się odpowiednio.",

b) w ust. 3 w pkt 4 wyrazy "zatrudnionemu w niepełnym wymiarze czasu pracy i otrzymującemu emeryturę lub rentę albo zatrudnionemu" zastępuje się wyrazami "który nabył prawo do emerytury lub renty albo który jest zatrudniony";

6) w art. 10 w ust. 1 wyrazy "obejmują nie więcej niż 10% załogi w zakładach pracy zatrudniających do 1.000 pracowników lub nie więcej niż 100 pracowników w zakładach pracy zatrudniających powyżej 1.000 pracowników" zastępuje się wyrazami "obejmują mniejszą liczbę pracowników niż określona w art. 1 ust. 1".

¹ Z dniem 12 marca 2004 r. art. 2 pkt 5 został uznany za niezgodny z art. 2 Konstytucji RP w zakresie, w jakim stosuje się do pracowników, którzy do dnia 1 lipca 2003 r. przepracowali łącznie 20 i więcej lat, a ich stosunek pracy istniejący w tym dniu nawiązany został między 1 lipca 2001 r. a 28 sierpnia 2002 r., zgodnie z wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 24 lutego 2004 r. (Dz.U.04.40.374).