§ 1. - Zm.: rozporządzenie z dnia 27 lipca 1923 r. w przedmiocie regulowania obrotu dewizami i walutami zagranicznemi oraz obrotu pieniężnego z zagranicą.
Dz.U.1924.19.196
Akt utracił moc"§ 28. Rachunki w markach polskich, prowadzone przez osoby fizyczne i prawne, mające miejsce Zamieszkania względnie siedzibę zagranicą, noszą nazwę, rachunków zagranicznych. Rachunki powyższe mogą być otwierane tylko w Polskiej Krajowej Kasie Pożyczkowej lub w bankach dewizowych".
"§ 29. Obroty na rachunkach zagranicznych, wymienionych w poprzednim paragrafie, winny się odbywać zgodnie z następującemi przepisami:
a) wpłaty osób fizycznych i prawnych, zamieszkałych, względnie mających siedzibę w kraju, mogą być przyjmowanie tylko w wypadkach, przewidzianych w §§ 6-9;
b) wpłaty osób fizycznych I prawnych, zamieszkałych, względnie mających siedzibę zagranicą oraz wszelkie przelewy z innych rachunków zagranicznych dozwolone są bez ograniczeń;
c) wypłaty w granicach znajdującego się na rachunku pokrycia dozwolone są bez ograniczeń".
"§ 30. Uznanie rachunku zagranicznego (§ 28) i wogóle oddanie zagranicą wypłaty na Polskę w każdej formie wzamian na postawienie do dyspozycji bankowi dewizowemu waluty zagranicznej (sprzedaż marki polskiej zagranicę) jest dozwolone.
Minister Skarbu może zawiesić powyższe uprawnienie czasowo, względnie do odwołania, odnośnie do poszczególnych lub wszystkich banków dewizowych, względnie uzależnić je od zachowywania pewnych form i warunków".