Zm.: rozporządzenie z dnia 22 września 1945 r. o sposobie przedstawiania kandydatów na ławników okręgowych sądów ubezpieczeń społecznych, trybie powoływania ławników i zasadach powoływania poszczególnych ławników na posiedzenia sądowe.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1949.61.484

Akt jednorazowy

Wersja od: 19 grudnia 1949 r.

ROZPORZĄDZENIE

MINISTRÓW SPRAWIEDLIWOŚCI ORAZ PRACY I OPIEKI SPOŁECZNEJ

z dnia 3 grudnia 1949 r.

w sprawie zmiany rozporządzenia z dnia 22 września 1945 r. o sposobie przedstawiania kandydatów na ławników okręgowych sądów ubezpieczeń społecznych, trybie powoływania ławników i zasadach powoływania poszczególnych ławników na posiedzenia sądowe.

Na podstawie art. 77 prawa o sądach ubezpieczeń społecznych z dnia 28 lipca 1939 r. (Dz. U. R.P. z 1939 r. Nr 71, poz. 476 i z 1946 r. Nr 12, poz. 76) w porozumieniu z Przewodniczącym Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego i Ministrami Administracji Publicznej oraz Rolnictwa i Reform Rolnych zarządza się, co następuje:

§ 1. W rozporządzeniu Ministrów Sprawiedliwości oraz Pracy i Opieki Społecznej z dnia 22 września 1945 r., wydanym w porozumieniu z Ministrami: Przemysłu, Aprowizacji i Handlu, Rolnictwa i Reform Rolnych oraz Administracji Publicznej, o sposobie przedstawiania kandydatów na ławników okręgowych sądów ubezpieczeń społecznych, trybie powoływania ławników i zasadach powoływania poszczególnych ławników na posiedzenia sądowe (Dz. U. R.P. Nr 41, poz. 230) wprowadza się zmiany następujące:

1) § 8 nadaje się brzmienie następujące:

"§ 8. Przy wyznaczaniu ławników na posiedzenia należy uwzględniać art. 13 prawa o sądach ubezpieczeń społecznych i przestrzegać w miarę możności równomiernej kolejności.

Na każde posiedzenie należy wyznaczyć podwójną liczbę ławników, przy czym wymieniony na drugim miejscu bierze udział w posiedzeniu w razie niemożności wzięcia udziału w posiedzeniu przez ławnika wymienionego na pierwszym miejscu.

Przy wyznaczaniu na posiedzenia należy w miarę możności uwzględniać słuszne życzenia ławników, którzy mogą wskazać te dnie tygodnia lub miesiąca, w których udział w posiedzeniu sądu byłby dla nich niemożliwy lub połączony z trudnościami.

Ławników mieszkających poza siedzibą sądu należy wyznaczać w taki sposób, by nie byli zmuszeni zbyt często w jednym miesiącu udawać się do siedziby sądu.

Od ustanowionej kolejności (ust. 1) można odstępować tylko wtedy:

a) gdy mają się odbyć posiedzenia nadzwyczajne w planie posiedzeń nie przewidziane,

b) gdy odroczona rozprawa ma się odbyć przed tym samym kompletem,

c) gdy rodzaj sprawy wymaga współudziału ławników należących do tej samej lub podobnej gałęzi pracy co skarżący.

Ławnik winien być zawiadomiony o wyznaczeniu go na posiedzenie co najmniej na 10 dni przed terminem posiedzenia".

2) §§ 9, 11–13 skreśla się.

§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.