§ 2. - Zm.: rozporządzenie z dnia 10 września w sprawie wykonania rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 11 lipca 1932 r. o monopolu spirytusowym, opodatkowaniu kwasu octowego i drożdży oraz sprzedaży napojów alkoholowych.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1939.18.117

Akt jednorazowy

Wersja od: 1 września 1938 r.

§  2.

(1) Zakładom używającym w chwili wejścia w życie rozporządzenia niniejszego aparatów destylacyjnych do produkcji esencyj (ekstraktów) alkoholowych do celów konsumcyjnych wydadzą izby skarbowe odpowiednie zezwolenia (§ 47 ust. 7), o ile zakłady te zgłoszą używanie aparatów destylacyjnych w ciągu 6 miesięcy od chwili wejścia w życie rozporządzenia niniejszego. Po tym terminie zakłady takie traktowane będą jak przedsiębiorstwa powstałe po wejściu w życie niniejszego rozporządzenia.

(2) Do spraw o odstępowanie wywaru bez zezwolenia, nie zakończonych ostatecznie w dniu wejścia w życie rozporządzenia niniejszego, stosuje się § 99 rozporządzenia Ministra Skarbu z dnia 10 września 1932 r. (Dz. U. R. P. Nr 88, poz. 746) w brzmieniu rozporządzenia niniejszego.

(3) Znajdujące się w fabrykach wódek gatunkowych i wolnych składach w chwili wejścia w życie rozporządzenia niniejszego zapasy gotowych wyrobów wódczanych z nazwą "starka", nie odpowiadających wymogom § 165 ust. 3 rozporządzenia Ministra Skarbu z dnia 10 września 1932 r. (Dz. U. R. P. Nr 88, poz. 746) w brzmieniu rozporządzenia niniejszego, mogą być wypuszczane do wolnego obrotu tylko w ciągu roku od dnia wejścia w życie rozporządzenia niniejszego. Po tym terminie sprzedaż przez fabryki wódek i wolne składy zapasów takich wyrobów jest zabroniona. Zapasy takich wódek, znajdujące się w hurtowej i detalicznej sprzedaży napojów alkoholowych, mogą być zbywane do czasu likwidacji posiadanych zapasów.

(4) Zapasy etykiet i naczyń, nie odpowiadających przepisom § 162 ust. 2 i § 163 ust. 3 i 4 rozporządzenia Ministra Skarbu z dnia 10 września 1932 r. (Dz. U. R. P. Nr 88, poz. 746) w brzmieniu rozporządzenia niniejszego, mogą być używane przez fabryki wódek gatunkowych i wolne składy do wyczerpania, jednak nie dłużej niż w ciągu jednego roku od dnia wejścia w życie rozporządzenia niniejszego. Po tym terminie używanie wymienionych wyżej opakowań przez fabryki wódek jest zabronione. Zapasy wódek, nie odpowiadające powyższym przepisom, znajdujące się w hurtowej i detalicznej sprzedaży napojów alkoholowych, mogą być zbywane do czasu likwidacji posiadanych zapasów.

(5) Istniejące przed wejściem w życie rozporządzenia niniejszego na terenie województw: wileńskiego, nowogródzkiego, poleskiego, wołyńskiego, tarnopolskiego i stanisławowskiego rozlewnie politury i lakieru (§ 198), prowadzone na zasadzie zgłoszeń przewidzianych w § 200 ust. 1 i 2 rozporządzenia Ministra Skarbu z dnia 10 września 1932 r. (Dz. U. R. P. Nr 88, poz. 746), o ile chcą nadal zachować swe uprawnienia, powinny w ciągu 3 miesięcy od daty wejścia w życie rozporządzenia niniejszego wnieść podanie do właściwych urzędów skarbowych, które wydadzą tym przedsiębiorstwom zezwolenia na rozlew politury i lakieru. W razie niedopełnienia powyższych warunków rozlewnie te ulegną zamknięciu.

(6) Dla zakładów sprzedaży politury i lakieru (§ 198), które istniały w dniu wejścia w życie § 200 ust. 3 rozporządzenia Ministra Skarbu z dnia 10 września 1932 r. (Dz. U. R. P. Nr 88, poz. 746) w brzmieniu rozporządzenia niniejszego, a które nie uzyskają na podstawie tych przepisów zezwoleń na sprzedaż politury i lakieru, ustanawia się trzymiesięczny okres dla wyprzedaży posiadanego zapasu politury i lakieru; po tym terminie zabrania się sprzedaży w tych zakładach politury i lakieru.