Zm.: rozporządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 27 października 1932 r. o Najwyższym Trybunale Administracyjnym.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1937.24.150

Akt jednorazowy

Wersja od: 31 marca 1937 r.

USTAWA

z dnia 24 marca 1937 r.

w sprawie zmiany rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 27 października 1932 r. o Najwyższym Trybunale Administracyjnym.

Art.  1.

W rozporządzeniu Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 27 października 1932 r. o Najwyższym Trybunale Administracyjnym (Dz. U. R. P. Nr 94, poz. 806) wprowadza się zmiany następujące:

1) w art. 18 ustęp (3) otrzymuje brzmienie:

"(3) Pierwszego Prezesa zastępuje wyznaczony przez niego prezes lub sędzia; w razie przerwy w urzędowaniu Pierwszego Prezesa zastępcę wyznacza Prezes Rady Ministrów spośród prezesów Trybunału.";

2) artykuł 92 otrzymuje brzmienie:

"Art. 92. (1) Opłata od skargi do Trybunału wynosi:

1) przy wartości przedmiotu sporu do 1.000 zł - 40 zł,

2) przy wartości przedmiotu sporu od 1.000 do 3.000 zł - 60 zł,

3) przy wartości przedmiotu sporu od 3.000 do 10.000 zł - 75 zł,

4) przy wartości wyższej niż 10.000 zł - od pierwszych 10.000 zł - 75 zł, a od reszty 0,5 %, przy czym rozpoczęty tysiąc liczy się za cały.

(2) Od skarg o nieokreślonej wartości przedmiotu sporu opłatę oznacza Trybunał w kwocie od 40 zł do 200 zł.";

3) artykuł 95 otrzymuje brzmienie:

"Art. 95. (1) W razie uwzględnienia skargi w całości albo w razie umorzenia postępowania z powodu cofnięcia przez władzę administracyjną zaskarżonego orzeczenia lub zarządzenia Trybunał zarządza zwrot wniesionej opłaty.

(2) Mając na względzie okoliczności sprawy, Trybunał może w razie częściowego uwzględnienia skargi zarządzić zwrot opłaty w całości lub w części, w razie zaś oddalenia skargi - zwrot części opłaty, nie więcej jednakże, niż połowę.";

4) artykuł 101 otrzymuje brzmienie:

"Art. 101. Przyznania prawa ubogich domagać się może osoba fizyczna lub prawna, która wykaże swe zupełne ubóstwo na podstawie zaświadczenia władzy publicznej o jej stanie rodzinnym, majątku i dochodach; od przewodniczącego izby zależy uznanie tego zaświadczenia za dostateczny dowód zupełnego ubóstwa tej osoby.",

Art.  2.

Wykonanie ustawy niniejszej porucza się Prezesowi Rady Ministrów w porozumieniu z właściwymi ministrami.

Art.  3.

Ustawa niniejsza wchodzi w życie z dniem 1 kwietnia 1937 r.