Zm.: rozporządzenie o służbie w przedsiębiorstwie "Polskie Koleje Państwowe".
Dz.U.1949.61.476
Akt jednorazowyROZPORZĄDZENIE
RADY MINISTRÓW
z dnia 30 listopada 1949 r.
zmieniające rozporządzenie o służbie w przedsiębiorstwie "Polskie Koleje Państwowe".
"§ 46a. (1) Pracownika - kobietę w stanie ciąży, zatrudnioną przy pracy uciążliwej, należy poczynając od piątego miesiąca ciąży przenieść do pracy lżejszej na podstawie orzeczenia lekarskiego. Orzeczenie lekarskie winno stwierdzić niezbędność takiego przeniesienia. Kobieta w ciąży, przeniesiona do lżejszej pracy, zachowuje dotychczasowe uposażenie.
(2) Pracownik - kobieta w stanie ciąży ma prawo przerwać pracę na okres dwunastu tygodni, z których co najmniej dwa powinny przypadać przed, a co najmniej osiem po porodzie, pozostałe dwa tygodnie pracownik - kobieta może wykorzystać dowolnie bądź bezpośrednio przed obowiązkową dwutygodniową przerwą przed porodem, bądź bezpośrednio po obowiązkowej ośmiotygodniowej przerwie po porodzie. W okresie powyższych przerw obowiązkowych nie wolno kobiety zatrudniać nawet za jej zgodą.
(3) Matce karmiącej przysługuje prawo korzystania w ciągu godzin pracy z dwóch półgodzinnych przerw w pracy, wliczanych do czasu pracy. Jeżeli w zakładzie pracy nie ma żłobka lub pracownica mieszka daleko od miejsca pracy, powyższe dwie przerwy półgodzinne mogą być połączone w jednogodzinną przerwę w pracy.
(4) Przerw w pracy, o których mowa w ust. 2, nie wlicza się do okresu nieobecności na służbie wskutek choroby (§ 46).
(5) Nie wolno zatrudniać kobiet ciężarnych oraz kobiet karmiących w godzinach nocnych (pomiędzy 20-tą a 5-tą). Nie wolno zatrudniać kobiet ciężarnych, począwszy od 4 miesiąca ciąży oraz kobiet karmiących w godzinach nadliczbowych oraz poza stałym miejscem pracy. Zakaz, dotyczący zatrudniania kobiet karmiących w godzinach nocnych, w godzinach nadliczbowych oraz poza stałym miejscem pracy, obejmuje okres nie krótszy niż 12 miesięcy.
(6) Okresy stanu ciąży powinny być stwierdzone świadectwem lekarza kolejowego.";
"§ 62. (1) W sprawach dyscyplinarnych pracowników orzekają następujące komisje dyscyplinarne:
1) komisje dyscyplinarne przy dyrektorach okręgów kolei państwowych;
2) Komisja Dyscyplinarna przy Dyrektorze Generalnym Kolei Państwowych;
3) Wyższa Komisja Dyscyplinarna przy Dyrektorze Generalnym Kolei Państwowych.
(2) Ponadto sprawy dyscyplinarne pracowników wymienionych w § 64b rozstrzygają komisje dyscyplinarne dla pracowników państwowych Ministerstwa Komunikacji, a mianowicie:
1) Wyższa Komisja Dyscyplinarna przy Ministrze Komunikacji;
2) Odwoławcza Komisja Dyscyplinarna przy Ministrze Komunikacji.";
"§ 63. Komisje dyscyplinarne przy dyrektorach okręgów kolei państwowych są pierwszą instancją, orzekającą w sprawach dyscyplinarnych pracowników z wyłączeniem dyrektorów i wicedyrektorów okręgów kolei państwowych, kierowników międzydyrekcyjnych jednostek organizacyjnych oraz głównych inspektorów kontroli.";
"§ 64. Komisja Dyscyplinarna przy Dyrektorze Generalnym Kolei Państwowych jest:
1) pierwszą instancją orzekającą w sprawach pracowników Dyrekcji Generalnej Kolei Państwowych oraz pracowników wyłączonych spod orzecznictwa komisji dyscyplinarnych przy dyrektorach okręgów kolei państwowych, z tym, że nie podlegają orzecznictwu tej komisji: dyrektor generalny, dyrektor naczelny, dyrektorzy służb i biur Dyrekcji Generalnej Kolei Państwowych oraz dyrektorzy okręgów kolei państwowych;
2) drugą instancją orzekającą w sprawach dyscyplinarnych, rozstrzyganych w pierwszej instancji przez komisje dyscyplinarne przy dyrektorach okręgów kolei państwowych.";
"§ 64a. Wyższa Komisja Dyscyplinarna przy Dyrektorze Generalnym Kolei Państwowych jest:
1) pierwszą instancją orzekającą w sprawach dyscyplinarnych dyrektorów służb i biur Dyrekcji Generalnej Kolei Państwowych oraz dyrektorów okręgów kolei państwowych;
2) drugą instancją orzekającą w sprawach dyscyplinarnych rozstrzyganych w pierwszej instancji przez Komisję Dyscyplinarną przy Dyrektorze Generalnym Kolei Państwowych.
§ 64b. (1) Wyższa Komisja Dyscyplinarna przy Ministrze Komunikacji jest:
1) pierwszą instancją orzekającą w sprawach dyscyplinarnych dyrektora generalnego i dyrektorów naczelnych kolei państwowych;
2) drugą instancją orzekającą w sprawach dyscyplinarnych dyrektorów służb i biur Dyrekcji Generalnej Kolei Państwowych oraz dyrektorów okręgów kolei państwowych.
(2) Drugą instancją orzekającą w sprawach dyscyplinarnych dyrektora generalnego i dyrektorów naczelnych kolei państwowych jest Odwoławcza Komisja Dyscyplinarna przy Ministrze Komunikacji.";
"(2) Przewodniczących Wyższej Komisji Dyscyplinarnej przy Dyrektorze Generalnym Kolei Państwowych i Komisji Dyscyplinarnej przy Dyrektorze Generalnym Kolei Państwowych oraz ich zastępców powołuje i odwołuje Minister Komunikacji, przewodniczących komisji dyscyplinarnych przy dyrektorach okręgów kolei państwowych, ich zastępców oraz członków komisji dyscyplinarnych przy dyrektorze generalnym i dyrektorach okręgów kolei państwowych powołuje i odwołuje dyrektor generalny kolei państwowych.";
"(2) Dyrektor generalny i dyrektorzy naczelni kolei państwowych mogą w przypadku określonym w poprzednim ustępie przybrać sobie obrońcę spośród pracowników P.K.P. lub spośród pracowników Ministerstwa Komunikacji.";
"§ 69. Minister Komunikacji może delegować w miejsce właściwego rzecznika dyscyplinarnego przy komisji dyscyplinarnej wskazanej w § 62 ust. (1) pkt 2) i 3) jednego z rzeczników dyscyplinarnych ustanowionych przy Wyższej Komisji Dyscyplinarnej dla pracowników państwowych przy Ministrze Komunikacji, dyrektor zaś generalny kolei państwowych w miejsce właściwego rzecznika dyscyplinarnego w dyrekcji okręgowej kolei państwowych - jednego z rzeczników dyscyplinarnych ustanowionych przy komisji dyscyplinarnej w Dyrekcji Generalnej Kolei Państwowych.";
"§ 83a. (1) W całym okresie ciąży, jak i w czasie przerwy w pracy po porodzie (§ 46a ust. (2) może być z pracownikiem - kobietą rozwiązany stosunek służbowy tylko z ważnych przyczyn lub z winy pracownika-kobiety. Rozwiązanie takie wymaga do swej ważności zgody Zarządu Głównego Z.Z.K.
(2) Ważnymi przyczynami w rozumieniu ust. (1) są okoliczności, które sprawiają, że zgodnie z wymaganiami dobrej wiary i interesem służby rozwiązanie stosunku służbowego jest uzasadnione.
(3) Rozwiązanie stosunku służbowego z ważnych przyczyn nie może jednak nastąpić w okresie czterech miesięcy przed porodem, chyba że jednostka służbowa zatrudniająca pracownika-kobietę ulega zupełnej likwidacji, a nie ma możności zatrudnienia kobiety w innej jednostce służbowej.";
Dokumenty powiązane
Jeżeli chcesz mieć dostęp do wszystkich dokumentów powiązanych, zaloguj się do LEX-a Nie korzystasz jeszcze z programów LEX? Zamów dostęp testowy »