Rozdział 2 - Ewidencja trucizn. - Zezwolenia na wyrób i obrót truciznami, ewidencja trucizn oraz zasady postępowania organów kontroli nad substancjami trującymi.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1964.7.45

Akt utracił moc

Wersja od: 29 grudnia 1964 r.

Rozdział  2.

Ewidencja trucizn.

§  15.

1. Trucizny wolno wydawać jedynie na podstawie pisemnych zamówień odbiorców uprawnionych do ich nabywania.

2. Zamówienie powinno określać w szczególności nazwisko (firmę) i adres nabywcy, rodzaj i ilość zamiawianej trucizny, datę wystawienia zamówienia, a także numer i datę posiadanego zezwolenia oraz wskazywać organ, który to zezwolenie wydał, bądź podstawę nabywania bez zezwolenia.

§  16.

1. Ewidencja trucizn może być prowadzona w formie kartoteki materiałowej, książki trucizn bądź zeszytu kontroli trucizn.

2. Osoby i jednostki organizacyjne prowadzące ogólną kartotekę materiałową zwolnione są od prowadzenia odrębnej ewidencji trucizn.

3. Zakłady naukowe i naukowo-badawcze, laboratoria oraz szkoły, które nie prowadzą kartotek materiałowych, obowiązane są prowadzić ewidencję trucizn w formie zeszytu kontroli trucizn.

4. Poza przypadkami określonymi w ust. 2 i 3 osoby i jednostki wyrabiające, prowadzące sprzedaż lub stosujące trucizny przy wykonywaniu zawodu są obowiązane prowadzić ewidencję trucizn w formie książki trucizn.

§  17.

1. Książka trucizn powinna być przesznurowana, mieć ponumerowane kolejne strony i być oparafowana przez organ właściwy do sprawowania nadzoru nad przestrzeganiem przez daną osobę lub jednostkę organizacyjną przepisów o substancjach trujących.

2. Książka trucizn powinna składać się z dwóch równoległych części, z których jedna jest przeznaczona do zapisów przychodu, a druga do zapisów rozchodu.

3. Część dotycząca przychodu powinna zawierać rubryki: kolejny numer wpisu, datę przychodu, ilość trucizny oraz nazwę i adres dostawcy.

4. Część dotycząca rozchodu powinna zawierać rubryki: kolejny numer pozycji wpisu, data wydania lub zużycia, ilość trucizny, nazwisko (firma) i adres nabywcy bądź cel zużycia, oznaczenie zezwolenia lub innego dokumentu będącego podstawą do wydania trucizny oraz aktualny stan magazynowy.

5. Dla każdego rodzaju trucizny należy przeznaczyć oddzielną stronę w książce trucizn.

6. Wpisy w książce trucizn powinny być dokonywane niezwłocznie po nastąpieniu okoliczności wymagającej wpisania.

7. Podstawę wpisu przychodu stanowi specyfikacja lub rachunek, a podstawę wpisu rozchodu - zamówienie i asygnata rozchodowa (rachunek) wraz z potwierdzeniem odbioru bądź dowodem wysłania trucizny.

§  18.

1. Zeszyt kontroli trucizn powinien być przesznurowany, mieć ponumerowane kolejno strony i być oparafowany przez kierownika jednostki organizacyjnej w § 16 ust. 3.

2. Do zeszytu kontroli trucizn należy wpisać kolejno wszystkie przychody i rozchody trucizn.

3. Wpis dotyczący przychodu powinien zawierać datę przychodu, nazwę trucizny, jej ilość oraz oznaczenie jednostki, od której truciznę otrzymano.

4. Wpis dotyczący rozchodu powinien zawierać datę rozchodu, nazwę trucizny, jej ilość i cel zużycia.

§ 19. Książki trucizn, zeszyty kontroli trucizn, ogólne kartoteki materiałowe w części dotyczącej trucizn oraz dokumenty dotyczące przychodu i rozchodu trucizn należy przechowywać przez okres trzech lat, licząc od daty dokonania ostatniego wpisu.

§  20.

1. W razie stwierdzenia niedoboru trucizny, a także w razie stwierdzenia nadwyżki, kierownik zakładu sporządza protokół, w którym należy wskazać i wyjaśnić czas, okoliczności i przyczynę powstania niedoboru bądź nadwyżki.

2. Protokół, o którym mowa w ust. 1, podpisują kierownik zakładu, a także inne osoby, które brały udział w wyjaśnieniu sprawy.

3. Odpis protokołu kierownik zakładu obowiązany jest niezwłocznie przesłać jednostce sprawującej nadzór nad danym zakładem oraz właściwemu miejscowo wojewódzkiemu inspektorowi sanitarnemu (inspektorowi sanitarnemu miasta wyłączonego z województwa).

4. Przepisu ust. 3 nie stosuje się, gdy stwierdzony niedobór nie przekracza normy ubytków naturalnych obowiązującej dla danego zakładu.

5. Protokół, o którym mowa w ust. 1, stanowi podstawę do dokonania odpowiednich wpisów do kartoteki (książki, zeszytu kontroli) trucizn.