Rozdział 1 - Przepisy ogólne. - Zezwolenia na wykonywanie przemysłu, rzemiosła i niektórych usług przez jednostki gospodarki nie uspołecznionej.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1958.49.242

Akt utracił moc

Wersja od: 12 listopada 1958 r.

Rozdział  I.

Przepisy ogólne.

§ 1. Ilekroć w niniejszym rozporządzeniu jest mowa:

1) o ustawie - należy przez to rozumieć ustawę z dnia 1 lipca 1958 r. o zezwoleniach na wykonywanie przemysłu, rzemiosła, handlu i niektórych usług przez jednostki gospodarki nie uspołecznionej (Dz. U. Nr 45, poz. 224),

2) o prawie przemysłowym - należy przez to rozumieć rozporządzenie z dnia 7 czerwca 1927 r. o prawie przemysłowym (Dz. U. Nr 53, poz. 468 z późniejszymi zmianami).

§  2.

1. Rozporządzenie dotyczy zezwoleń na zarobkowe:

1) prowadzenie wszelkiego rodzaju działalności wytwórczej i przetwórczej z wyjątkiem działalności wymienionych w art. 1 ust. 2 pkt 1 ustawy oraz z wyjątkiem zakładów gastronomicznych,

2) wykonywanie wszelkiego rodzaju usług przemysłowych i nieprzemysłowych, z wyjątkiem usług wymienionych w art. 1 ust. 2 pkt 2-7 ustawy, usług z dziedziny obrotu towarowego i pośrednictwa handlowego oraz pracy chałupniczej.

2. Za pracę chałupniczą uważa się pracę wykonywaną w warunkach podanych w § 2 rozporządzenia Ministra Przemysłu Drobnego i Rzemiosła z dnia 27 czerwca 1956 r. w sprawie określenia istotnych cech pracy chałupniczej, przemysłu domowego i przemysłu ludowego jako zatrudnień zarobkowych wyłączonych spod przepisów prawa przemysłowego (Dz. U. Nr 30, poz. 144).

3. Rozporządzenie nie dotyczy tych rodzajów działalności gospodarczej spośród wskazanych w ust. 1, które zwolnione zostały od obowiązku uzyskania zezwolenia stosownie do przepisów ustawy.

4. Za zarobkową uważa się działalność gospodarczą podejmowaną na własny rachunek i ryzyko w celu uzyskania stałego lub sezonowego źródła przychodu, niezależnie od tego, czy stanowi ona główne czy uboczne zajęcie osoby fizycznej bądź zasadniczy lub uboczny przedmiot działalności osoby prawnej.

5. Nie uważa się za zarobkową działalności prowadzonej przez jedną lub więcej osób (zespoły lub kółka rolnicze), jeśli wytwarzane artykuły lub świadczone usługi przeznaczone są wyłącznie na zaspokojenie potrzeb osób, które prowadzą daną działalność (członków zespołu lub kółka rolniczego).

§  3.

1. Obowiązek uzyskania zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej ciąży na osobach fizycznych i osobach prawnych nie będących jednostkami gospodarki uspołecznionej.

2. Jednostkami gospodarki uspołecznionej są w rozumieniu niniejszego rozporządzenia:

1) przedsiębiorstwa, urzędy i instytucje państwowe,

2) spółki, w których Skarb Państwa, przedsiębiorstwo lub instytucja państwowa posiada udział wynoszący ponad 50% kapitału zakładowego,

3) spółdzielnie.

§  4.

1. O wydanie zezwolenia na rzecz osób prawnych ubiegać się mogą tylko te osoby prawne, które z mocy obowiązujących przepisów lub statutu zatwierdzonego przez właściwe organy państwowe uprawnione są do prowadzenia działalności gospodarczej.

2. Za osoby prawne uważa się te organizacje, którym przymiot osoby prawnej przysługuje na podstawie obowiązujących przepisów.

3. W przypadku podejmowania przez dwie lub więcej osób fizycznych wspólnej działalności gospodarczej w ramach spółki (zespołu), nie odpowiadającego warunkom wskazanym w ust. 2, o wydanie zezwolenia powinny wystąpić wszystkie osoby przystępujące do spółki (zespołu). Powyższe nie wyłącza ustanowienia pełnomocnika (pełnomocników) upoważnionych do zastępowania wspólników (członków zespołu) przed organami powołanymi do wydawania zezwoleń.

§  5.

1. Jeżeli dla danego rodzaju działalności gospodarczej wymagane są w myśl rozporządzenia określone kwalifikacje fachowe lub osobiste, w skład organu osoby prawnej (§ 4 ust. 2) powołanego do prowadzenia działalności gospodarczej powinna wchodzić co najmniej jedna osoba posiadająca takie kwalifikacje.

2. W przypadku podejmowania zespołowej działalności gospodarczej przez dwie lub więcej osób (§ 4 ust. 3) wymagane kwalifikacje fachowe powinna posiadać co najmniej jedna osoba.

3. Ilekroć mowa w rozporządzeniu o uzdolnieniu zawodowym bez bliższego określenia, należy przez to rozumieć kwalifikacje fachowe wymagane w myśl art. 145 i 146 prawa przemysłowego dla samoistnego wykonywania danego rodzaju rzemiosła.

4. Ilekroć w rozporządzeniu mowa o zatrudnieniu bez bliższego określenia, należy przez to rozumieć zatrudnienie pracowników najemnych. Za pracowników najemnych nie uważa się członków rodziny pozostających we wspólnym gospodarstwie domowym z osobą prowadzącą działalność gospodarczą oraz uczniów zatrudnionych w zakładach rzemieślniczych na podstawie umowy o naukę zarejestrowanej zgodnie z obowiązującymi przepisami.

§ 6. Ilekroć w rozporządzeniu mowa o ziemiach zachodnich bez bliższego określenia, należy przez to rozumieć tereny województw: koszalińskiego, olsztyńskiego, opolskiego, szczecińskiego, wrocławskiego, zielonogórskiego, m. Wrocławia oraz powiatów: pilskiego w województwie poznańskim, elbląskiego, kwidzyńskiego, lęborskiego, malborskiego i sztumskiego - w województwie gdańskim, ełckiego, oleckiego i gołdapskiego - w województwie białostockim.

§ 7. Osoby, które uzyskają zezwolenie, o którym mowa w art. 2 ust. 1 ustawy, nie mają obowiązku uzyskiwania uprawnień przemysłowych, wymaganych przez przepisy prawa przemysłowego.