Rozdział 6 - Zatrudnianie obywateli polskich za granicą u pracodawców zagranicznych oraz zatrudnianie cudzoziemców w Polsce - Zatrudnienie.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1989.75.446

Akt utracił moc

Wersja od: 1 lipca 1991 r.

Rozdział  6

Zatrudnianie obywateli polskich za granicą u pracodawców zagranicznych oraz zatrudnianie cudzoziemców w Polsce

Art.  26.

Zatrudnienie obywateli polskich za granicą u pracodawców zagranicznych jest realizowane na podstawie:

1) umów międzynarodowych,

2) umów zawartych przez upoważnione jednostki kierujące z obywatelami polskimi kierowanymi przez te jednostki do pracy za granicą u pracodawców zagranicznych,

3) umów zawieranych przez obywateli polskich z pracodawcami zagranicznymi.

Art.  27.

1. Kierowanie obywateli polskich do pracy za granicą u pracodawców zagranicznych odbywa się na podstawie upoważnień udzielanych jednostkom kierującym przez Ministra Pracy i Polityki Socjalnej.

2. Jeżeli warunki i obowiązki wynikające z upoważnienia, o którym mowa w ust. 1, nie są przestrzegane, Minister może cofnąć upoważnienie.

3. Kierowanie do pracy za granicą przez jednostki kierujące odbywa się na podstawie umów zawieranych przez te jednostki z obywatelami polskimi kierowanymi do pracy za granicę, które regulują:

1) czas zatrudnienia za granicą,

2) obowiązki osoby skierowanej i jednostki kierującej,

3) zwrot kosztów związanych ze skierowaniem do pracy za granicą, a w szczególności:

a) załatwiania formalności związanych z wyjazdem,

b) ubezpieczenia skierowanych od nieszczęśliwych wypadków i chorób tropikalnych,

c) związanych z załatwieniem innych spraw zleconych przez kierowanego do pracy za granicą.

Art.  28.

1. Okres zatrudnienia obywateli polskich za granicą na podstawie umów, o których mowa w art. 26 pkt 1 i 2, jest traktowany jak okres zatrudnienia w Polsce w zakresie uprawnień pracowniczych oraz w rozumieniu przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin, o ubezpieczeniu społecznym i rodzinnym oraz o świadczeniach pieniężnych z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych.

2. Podstawę obliczania zasiłków, o których mowa w art. 12 i 15, dla osób, które powróciły do kraju po zakończeniu pracy za granicą (art. 26), stanowi przeciętne wynagrodzenie, z zastrzeżeniem ust. 3.

3. 17 Przepis ust. 2 stosuje się do osób, o których mowa w art. 26 pkt 3, jeżeli spełniły warunki określone w art. 31.

Art.  29.

Jednostka kierująca, realizująca zatrudnienie na podstawie umów, o których mowa w art. 26 pkt 2, jest obowiązana przekazywać:

1) na konto Zakładu Ubezpieczeń Społecznych składkę na ubezpieczenie społeczne za każdą osobę skierowaną do pracy za granicą, wymierzoną od przeciętnego wynagrodzenia w wysokości przewidzianej dla pracowników zatrudnionych w Polsce,

2) na Fundusz Pracy kwotę odpowiadającą 12% przeciętnego wynagrodzenia za każdy miesiąc trwania ubezpieczenia społecznego osoby skierowanej do pracy za granicą w trybie i na zasadach przewidzianych dla składek na ubezpieczenie społeczne.

Art.  30.

1. Jeżeli umowy międzynarodowe nie stanowią inaczej, okresy pracy obywateli polskich za granicą na podstawie umów, o których mowa w art. 26 pkt 3, uznaje się, z zastrzeżeniem ust. 2, za okresy zatrudnienia na obszarze Polski w rozumieniu przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin, o ubezpieczeniu społecznym i rodzinnym oraz o świadczeniach pieniężnych z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych.

2. Uznanie okresów, o których mowa w ust. 1, następuje pod warunkiem udokumentowania tych okresów oraz uiszczenia składek na ubezpieczenie społeczne pracowników w wysokości przewidzianej dla pracowników zatrudnionych w Polsce od zadeklarowanej kwoty, nie niższej jednak od przeciętnego wynagrodzenia.

Art.  31.

Okres udokumentowanego zatrudnienia za granicą na podstawie zawieranych przez obywateli polskich z pracodawcami zagranicznymi umów, o których mowa w art. 26 pkt 3, jest traktowany jak okres zatrudnienia w Polsce w zakresie uprawnień pracowniczych od dnia zgłoszenia przez zainteresowanego podjęcia zatrudnienia za granicą u pracodawcy zagranicznego we właściwym ze względu na miejsce zamieszkania organie zatrudnienia stopnia wojewódzkiego i pod warunkiem dokonywania miesięcznych wpłat na Fundusz Pracy kwoty odpowiadającej 12% przeciętnego wynagrodzenia.

Art.  32.

Minister Pracy i Polityki Socjalnej określi, w drodze rozporządzenia:

1) tryb dokonywania wpłat, o których mowa w art. 29 pkt 2 i art. 31,

2) tryb uiszczania składek na ubezpieczenie społeczne, o których mowa w art. 29 pkt 1, art. 30 ust. 2 oraz art. 37 ust. 1 pkt 2 i 5.

Art.  33.

1. Zakłady pracy mogą zatrudniać cudzoziemców na obszarze Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej, jeżeli uzyskają na to zgodę organu zatrudnienia stopnia wojewódzkiego; organ ten wydając zgodę powinien uwzględniać sytuację na rynku pracy.

2. Jeżeli przepisy odrębne uzależniają możliwość wykonywania zawodu od uzyskania zgody właściwego organu na jego wykonywanie, zakład pracy przed wystąpieniem do organu, a którym mowa w ust. 1, jest obowiązany uzyskać taką zgodę.

3. Sekretarz Naukowy Polskiej Akademii Nauk ustali warunki zatrudnienia cudzoziemców w placówkach Polskiej Akademii Nauk.

4. Przepisy ust. 1 i 2 nie naruszają przepisów regulujących odrębnie warunki zatrudniania cudzoziemców lub zawierające zakaz zatrudniania cudzoziemców.

¹⁷ Art. 28 ust. 3 zmieniony przez pkt 5 obwieszczenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 9 lutego 1990 r. o sprostowaniu błędów (Dz.U.90.9.57).