Rozdział 1 - Tryb powoływania poborowych do zastępczej służby i sposób jej odbywania. - Zastępcza służba poborowych.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1980.23.87

Akt utracił moc

Wersja od: 30 października 1980 r.

Rozdział  1

Tryb powoływania poborowych do zastępczej służby i sposób jej odbywania.

§  1.

1. Poborowych przeznaczonych na ich prośbę do zastępczej służby poborowych, zwanej dalej "zastępczą służbą", powołuje się do odbycia tej służby:

1) w zakładach społecznych służby zdrowia, w szczególności w zespołach opieki zdrowotnej, w przemysłowych zespołach opieki zdrowotnej, w specjalistycznych zespołach opieki zdrowotnej i w zespołach opieki zdrowotnej dla szkół wyższych, w wojewódzkich szpitalach zespolonych i w wojewódzkich szpitalach specjalistycznych,

2) w zakładach pomocy społecznej, w szczególności w zakładach dla przewlekle chorych oraz dla umysłowo upośledzonych,

3) w jednostkach organizacyjnych, których działalność związana jest z ochroną wód i powietrza atmosferycznego oraz ochroną gruntów rolnych i leśnych,

4) w zakładach użyteczności publicznej, w szczególności w zakładach oczyszczania miast, w miejskich zakładach komunikacyjnych, w zakładach wodociągów i kanalizacji, w przedsiębiorstwach gospodarki mieszkaniowej świadczących usługi lub wykonujących remonty dla ludności, w zarządach dróg i mostów prowadzących roboty na terenie miast, w elektrociepłowniach i elektrowniach zaopatrujących ludność w energię cieplną i energię elektryczną oraz w urzędach pocztowo-telekomunikacyjnych.

2. Poborowych - z zastrzeżeniem ust. 3 oraz § 2 ust. 2 - powołuje się do odbycia zastępczej służby w zakładach pracy położonych w miejscu pobytu stałego lub pobytu czasowego poborowych trwającego ponad 2 miesiące, zwanego dalej "miejscem pobytu", albo w zakładach pracy, do których możliwy jest codzienny dojazd do pracy.

3. Poborowi w razie skoszarowania (§ 8) mogą odbywać zastępczą służbę w innych zakładach pracy niż określone w ust. 2.

§  2.

1. Szefowie wojewódzkich sztabów wojskowych, stosownie do wytycznych Ministra Obrony Narodowej, ustalają corocznie liczbę poborowych, którzy mogą być przeznaczeni do odbywania zastępczej służby.

2. Minister Pracy, Płac i Spraw Socjalnych ustala w porozumieniu z Ministrem Obrony Narodowej liczbę poborowych, którzy mogą odbywać zastępczą służbę w zakładach pracy położonych poza terenem województwa, w którym znajduje się miejsce pobytu poborowych.

3. Terenowe organy administracji państwowej stopnia wojewódzkiego na podstawie wniosków zakładów pracy i w ramach ustaleń, o których mowa w ust. 1 i 2, określają liczbą poborowych, którzy mają odbywać zastępczą służbę w poszczególnych zakładach pracy, oraz zawiadamiają o tym szefów wojewódzkich sztabów wojskowych właściwych dla województw, z terenu których następuje powołanie poborowych do zastępczej służby, a także terenowe organy administracji państwowej stopnia podstawowego właściwe ze względu na siedziby tych zakładów pracy.

4. Liczbę poborowych, którzy mają być przeznaczeni do odbywania zastępczej służby w zakładach pracy podległych Ministrowi Obrony Narodowej, ustalają szefowie wojewódzkich sztabów wojskowych.

5. Wojskowi komendanci uzupełnień przekazują terenowym organom administracji państwowej stopnia podstawowego, właściwym ze względu na miejsce pobytu poborowych, imienne wykazy poborowych przeznaczonych do odbywania zastępczej służby, podając jednocześnie liczbę poborowych podlegających powołaniu do tej służby w poszczególnych zakładach pracy.

§  3.

1. Poborowego powołuje do zastępczej służby:

1) terenowy organ administracji państwowej stopnia podstawowego właściwy ze względu na miejsce pobytu poborowego albo

2) właściwy wojskowy komendant uzupełnień, jeżeli służba ma być odbywana w zakładzie pracy podległym Ministrowi Obrony Narodowej.

2. Powołanie poborowego do zastępczej służby następuje w drodze wezwania imiennego doręczonego za zwrotnym potwierdzeniem odbioru. Wezwanie to ustala obowiązek stawienia się do służby w określonym dniu i zakładzie pracy. O powołaniu zawiadamia się kierownika zakładu pracy, w którym poborowy ma odbywać zastępczą służbę.

3. Poborowy może być powołany do zastępczej służby nie później niż w ostatnim dniu roku kalendarzowego, w którym kończy 24 lata, a jeżeli powołanie w tym czasie nie mogło nastąpić z przyczyn określonych w art. 42 ust. 2 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej (Dz. U. z 1979 r. Nr 18, poz. 111), zwanej dalej "ustawą", nie później niż w ostatnim dniu roku kalendarzowego, w którym kończy 28 lat.

4. Organ, który powołał poborowego do zastępczej służby, zapewnia poborowemu bezpłatny przejazd z miejsca jego pobytu do miejsca pełnienia służby.

§ 4. Poborowy przeznaczony do pełnienia zastępczej służby, przeciwko któremu toczy się postępowanie karne, może być powołany do tej służby, jeżeli prokurator lub sąd nie zastosował względem niego tymczasowego aresztowania.

§  5.

1. Zakład pracy kieruje poborowego, który stawił się do odbycia zastępczej służby, na wstępne badania lekarskie.

2. Zakład pracy powierza poborowemu wykonywanie pracy po przeszkoleniu poborowego w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy oraz po stwierdzeniu, że wykazuje on dostateczną znajomość tych przepisów i zasad oraz potrzebne umiejętności do wykonywania tej pracy.

3. Kierownik zakładu pracy wyznacza poborowemu stanowisko pracy, uwzględniając jego umiejętności zawodowe oraz wyniki badań lekarskich.

§  6.

1. Niestawienie się poborowego w wyznaczonym terminie do odbycia zastępczej służby jest usprawiedliwione, jeżeli nie mógł się stawić w tym terminie z powodu choroby stwierdzonej zaświadczeniem lekarskim z zakładu społecznej służby zdrowia.

2. Poborowy powinien niezwłocznie zawiadomić zakład pracy o niemożności stawienia się w wyznaczonym terminie do odbycia zastępczej służby.

3. Kierownik zakładu pracy może uznać za usprawiedliwione opóźnienie nie przekraczające 2 dni w stawieniu się poborowego do odbycia zastępczej służby w szczególnie uzasadnionych wypadkach, innych niż określone w ust. 1.

§ 7. W razie niestawienia się poborowego w wyznaczonym terminie do odbycia zastępczej służby oraz niezawiadomienia o przyczynie niestawienia się, kierownik zakładu pracy zawiadamia organ, który powołał poborowego do zastępczej służby.

§ 8. Zakład pracy za zgodą terenowego organu administracji państwowej stopnia wojewódzkiego może skoszarować (zbiorowo zakwaterować) poborowych odbywających zastępczą służbę.

§  9.

1. W czasie odbywania zastępczej służby, przy usprawiedliwianiu nieobecności lub spóźnień poborowych do pracy albo na zajęcia w ramach szkolenia obronnego, stosuje się przepisy w sprawie zasad usprawiedliwiania nieobecności w pracy i spóźnień do pracy pracowników.

2. Jeżeli poborowy nie zgłosi się do pracy oraz nie zawiadomi zakładu pracy o przyczynie nieobecności w terminie określonym w przepisach, o których mowa w ust. 1, kierownik tego zakładu powinien niezwłocznie zawiadomić o przerwaniu przez poborowego odbywania zastępczej służby organ, który powołał go do służby.

§  10.

1. Jeżeli poborowy jest niezdolny do pracy z powodu choroby trwającej co najmniej 3 miesiące, kierownik zakładu pracy jest obowiązany zawiadomić o tym wojskowego komendanta uzupełnień, właściwego ze względu na miejsce pobytu poborowego. Wojskowy komendant uzupełnień kieruje poborowego do rejonowej komisji poborowej, a jeżeli komisja ta nie działa - do wojskowej komisji lekarskiej, w celu ustalenia zdolności poborowego do służby wojskowej.

2. Jeżeli poborowy w czasie pracy zachorował lub uległ wypadkowi i został skierowany do szpitala, zakład pracy zawiadamia o tym niezwłocznie pełnoletniego członka jego najbliższej rodziny.

§  11.

1. Na wniosek kierownika zakładu pracy poborowy może być przeniesiony do odbywania zastępczej służby w innym zakładzie pracy, o którym mowa w § 1 ust. 1, jeżeli jest to uzasadnione istotnymi względami osobistymi poborowego albo warunkami organizacyjnymi zakładu.

2. Decyzję w sprawie przeniesienia poborowego do innego zakładu pracy podejmuje organ, który powołał go do służby, po porozumieniu z kierownikiem zakładu pracy, do którego poborowy zostaje przeniesiony. O przeniesieniu zawiadamia się wojskowego komendanta uzupełnień, jeżeli przeniesienia dokonał organ, o którym mowa w § 3 ust. 1 pkt 1.