Rozdział 3 - Zasady zaspokajania roszczeń. - Zaspokajanie przez Skarb Państwa niektórych roszczeń pracowniczych do przedsiębiorstwa państwowego po jego likwidacji lub upadłości.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1984.44.237

Akt utracił moc

Wersja od: 1 października 1983 r.

Rozdział  3

Zasady zaspokajania roszczeń.

§ 4. Obowiązek Skarbu Państwa zaspokojenia roszczeń pracowniczych określonych w rozporządzeniu powstaje z chwilą wydania przez organ założycielski decyzji o uznaniu przedsiębiorstwa za zlikwidowane lub wydania przez sąd wojewódzki postanowienia o ukończeniu postępowania upadłościowego.

§  5.

1. Roszczenia określone w rozporządzeniu zaspokaja organ założycielski przedsiębiorstwa zlikwidowanego lub upadłego, z wyjątkiem przewidzianym w § 6 ust. 1.

2. Zaspokojenie roszczeń następuje na wniosek osoby uprawnionej.

3. Podstawę wypłaty należności, o których mowa w § 3 ust. 1, stanowi poświadczony przez sędziego-komisarza wyciąg z listy wierzytelności lub zaświadczenie wydane przez organ prowadzący postępowanie likwidacyjne. Poświadczony wyciąg oraz zaświadczenie, o których mowa wyżej, powinny określać osobę uprawnioną (wierzyciela), rodzaj i kwotę wierzytelności, a także zawierać stwierdzenie, że wierzytelność nie została z braku środków zaspokojona w postępowaniu likwidacyjnym lub upadłościowym w całości lub w określonej części.

4. Poświadczony przez sędziego-komisarza wyciąg z listy wierzytelności oraz zaświadczenie wydane przez organ prowadzący postępowanie likwidacyjne stanowią tytuły egzekucyjne.

5. Roszczenia, o których mowa w § 3 ust. 2, są zaspokajane w postaci jednorazowej wypłaty w wysokości odpowiadającej ich wartości. Zaspokojenie roszczenia następuje na podstawie dokumentów uzasadniających prawo do tego roszczenia, a w razie sporu – na podstawie tytułu egzekucyjnego.

§  6.

1. Roszczenia emerytów i rencistów o świadczenia określone w § 2 ust. 2 pkt 7, powstałe zarówno przed, jak i po ukończeniu postępowania likwidacyjnego lub upadłościowego, na wniosek osoby uprawnionej podlegają zaspokojeniu w ten sposób, że wartość tych świadczeń zostaje wliczona do podstawy wymiaru emerytury lub renty przysługującej tej osobie.

2. Przy wliczaniu do podstawy wymiaru emerytury lub renty wartości świadczeń, o których mowa w ust. 1, stosuje się przepisy o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin, z tym że świadczenia te wlicza się do podstawy wymiaru według ich wartości w dniu zarządzenia likwidacji lub ogłoszenia upadłości przedsiębiorstwa, bez względu na okres, z którego podstawa wymiaru została ustalona.

3. Sędzia-komisarz lub organ prowadzący postępowanie likwidacyjne, obowiązany do zaspokojenia roszczenia, wyda w tym celu osobie uprawnionej odpowiednie zaświadczenie, stwierdzające jej prawo do wliczenia wartości świadczeń określonych w ust. 1 do podstawy wymiaru emerytury lub renty.

§  7.

1. Spory dotyczące zaspokajania roszczeń przez Skarb Państwa rozstrzygają sądy powszechne.

2. Spory dotyczące wliczania do podstawy wymiaru emerytur i rent wartości świadczeń, o których mowa w § 6, rozstrzygają organy właściwe do rozpatrywania odwołań od decyzji w sprawach emerytur i rent.

§ 8. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 października 1983 r.