§ 17. - Zasiłki osiedleńcze oraz zwrot kosztów przeniesienia fachowych pracowników służby zdrowia.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1950.55.501

Akt utracił moc

Wersja od: 4 stycznia 1953 r.

§  17.

1. Lekarzowi, którego łączne uposażenie (wynagrodzenie) z tytułu zatrudnienia w zakładach określonych w art. 27 ust. 1 bądź we władzach, urzędach i instytucjach prawa publicznego, położonych w jego dotychczasowym miejscu zamieszkania bądź wykonywania zawodu, było wyższe od wynagrodzenia pobieranego z tytułu zatrudnienia w zakładzie, w którym podjął pracę na podstawie nakazu, przysługuje miesięczny zasiłek zwiększony o sumę, odpowiadającą wysokości utraconych zarobków (dodatek do miesięcznego zasiłku).

2. Wysokość dodatku do miesięcznego zasiłku ustala prezydium wojewódzkiej rady narodowej na podstawie przedłożonych przez lekarza dowodów.

3. Jeżeli lekarz przyjmuje zajęcie dodatkowe, dodatek do miesięcznego zasiłku ulega zmniejszeniu o wynagrodzenie z tytułu dodatkowego zajęcia.

4. Lekarz traci prawo do pobierania dodatku, jeżeli bez uzasadnionego powodu odmówi przyjęcia dodatkowego zajęcia, odpowiadającego jego kwalifikacjom zawodowym. Utrata tego prawa następuje z dniem pierwszym miesiąca, w którym lekarz odmówił przyjęcia zajęcia dodatkowego.

5. Lekarz, pobierający dodatek, obowiązany jest niezwłocznie zawiadomić prezydium wojewódzkiej rady narodowej o przyjęciu zajęcia dodatkowego. W przypadku niedopełnienia tego obowiązku lekarz traci prawo do dodatku. Kwoty, pobrane przez lekarza z tytułu dodatku, przypadające za czas od pierwszego dnia miesiąca, w którym nie dopełnił on obowiązku zawiadomienia, podlegają potrąceniu z następnych wypłat miesięcznego zasiłku.

6. Przepis § 16 ust. 3 stosuje się odpowiednio z tym, że każdorazową wypłatę dodatku zarządza prezydium wojewódzkiej rady narodowej.