§ 7. - Zasady ustanawiania stref ochronnych źródeł i ujęć wody.
Dziennik Ustaw
Dz.U.1991.116.504
Akt utracił moc Wersja od: 1 października 2001 r.
§ 7.
1.
Wewnętrzny teren ochrony pośredniej źródeł i ujęć wody z rzek swobodnie płynących obejmuje rzekę wraz z przylegającym do jej brzegów pasem gruntu, o zasięgu w górę rzeki odpowiadającym 12-godzinnemu czasowi przepływu wody przy przepływie średnim niskim.2.
Ustala się następujące orientacyjne szerokości pasa gruntu, o którym mowa w ust. 1, od brzegu rzeki:przy spadku terenu do 5% - 250 metrów,
przy spadku terenu od 5% do 10% - 340 metrów,
przy spadku terenu od 10% do 15% - 420 metrów,
przy spadku terenu od 15% do 20% - 500 metrów.
Szerokość wewnętrznego terenu ochrony pośredniej określa się mnożąc szerokość orientacyjną przez odpowiednie współczynniki, zależne od:
1)
pokrycia terenu:las - współczynnik 0,5,
łąka - współczynnik 0,7,
grunty orne - współczynnik 0,9,
teren nie porośnięty - współczynnik 1,0;
2)
przepuszczalności gruntów:grunty dobrze przepuszczalne - współczynnik 0,8,
grunty średnio przepuszczalne - współczynnik 0,9,
grunty słabo przepuszczalne - współczynnik 1,0.
3.
Przy spadku terenu większym od 20% wewnętrzny teren ochrony pośredniej powinien sięgać do krawędzi stoku.