§ 6. - Zasady ustanawiania stref ochronnych źródeł i ujęć wody.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1991.116.504

Akt utracił moc
Wersja od: 1 października 2001 r.
§  6.
1.
Strefę ochronną źródła i ujęcia wód powierzchniowych określa się tak, aby w źródle wody była trwale zapewniona jakość wody zgodna z przepisami w sprawie dopuszczalnych zanieczyszczeń wód powierzchniowych oraz aby była zabezpieczona niezbędna wydajność ujęcia wody.
2.
Strefę ochronną wyznacza się na podstawie wyników przeprowadzonych badań, dotyczących:
1)
rodzaju wody powierzchniowej,
2)
kształtu łożyska rzeki lub potoku, misy jeziora albo czaszy zbiornika wodnego,
3)
kształtu, rozmiarów i geomorfologii zlewni,
4)
przepuszczalności gleb i sposobu użytkowania gruntów,
5)
kierunków i prędkości spływu podziemnego i powierzchniowego do źródła wody,
6)
wielkości przepływów i ruchu wody oraz materiału wleczonego i unoszonego,
7)
stanów wody i ich wahań,
8)
cech fizycznych, chemicznych i biologicznych wody oraz ognisk zanieczyszczeń, mogących wywierać niekorzystny wpływ na te cechy,
9)
zdolności samooczyszczania się wody.
3.
W przypadkach ujęć wody z rzek górskich i z górnych biegów rzek nizinnych strefy ochronne mogą obejmować całe dorzecza rzek powyżej ujęć wody.
4.
Na terenie ochrony pośredniej mogą być zabronione roboty i czynności, powodujące zmniejszenie przydatności ujmowanej wody lub wydajności ujęcia, a w szczególności:
1)
wprowadzanie ścieków do wód,
2)
rolnicze wykorzystanie ścieków,
3)
przechowywanie i składowanie odpadów promieniotwórczych,
4)
lokalizowanie zakładów przemysłowych, ferm chowu zwierząt,
5)
lokalizowanie magazynów produktów ropopochodnych i innych substancji chemicznych oraz rurociągów do ich transportu,
6)
lokalizowanie wysypisk i wylewisk odpadów komunalnych i przemysłowych,
7)
używanie samolotów do przeprowadzania zabiegów rolniczych.