Rozdział 3 - Drogi. - Zasady tworzenia osiedli wiejskich przy przebudowie ustroju rolnego.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1929.55.443

Akt utracił moc

Wersja od: 31 lipca 1929 r.

III.

Drogi.

§  6.

1) Projekty parcelacji należy, o ile możności, przystosować do istniejącej sieci dróg.

2) Wszelkie zmiany istniejącej sieci dróg publicznych mogą być dokonywane tylko w razie koniecznej potrzeby i za zgodą władz, pod których zarządem drogi te się znajdują.

3) O informacje co do kategorji dróg, prawa własności, szerokości ich i t. p. urzędy ziemskie lub mierniczowie winni zwracać się do właściwych zarządów drogowych, które obowiązane są udzielać żądanych informacyj najdalej w ciągu 2 tygodni.

§  7.

1) Drogi publiczne pierwszych trzech kategoryj, według art. 1 ustawy z dnia 10 grudnia 1920 r. o budowie i utrzymaniu dróg publicznych w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. R. P. z r. 1921 Nr. 6, poz. 32), na obszarze obowiązywania rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 16 marca 1928 r. o rozgraniczeniu nieruchomości ziemskich przy przebudowie ustroju rolnego (Dz. U. R. P. r. 34, poz. 319) - podlegają rozgraniczeniu w trybie tegoż rozporządzenia. Rozgraniczeniu w tym trybie podlegają również inne drogi istniejące, pozostające w zarządzie państwowych zarządów drogowych oraz związków samorządowych, o ile grunty pod temi drogami zostały wywłaszczone i odnośne urzędy posiadają na to dowody prawne, albo w inny sposób mogą stwierdzić prawo własności do gruntów pod temi drogami. Powierzchni dróg, rozgraniczonych w ten sposób, nie należy wykazywać w dowodach pomiarowych.

2) Drogi o charakterze publicznym, niezaliczone do pierwszych trzech kategoryj według art. 1 wyżej powołanej ustawy o budowie i utrzymaniu dróg publicznych, formalnemu rozgraniczeniu nie podlegają, natomiast winny być uwidocznione na planach z zachowaniem tych wymiarów, jakie stosownie do obowiązujących przepisów, względnie stosownie do potrzeby, mieć winny. Powierzchnie tych dróg oraz dróg, niemających charakteru publicznego, należy włączać do poszczególnych parcel.

3) Przepisy cz. 2 stosują się również do dróg i ścieżek holowniczych przy rzekach, jeziorach i kanałach żeglownych albo spławnych. O tem, czy rzeki i jeziora zaliczone są do żeglownych i spławnych oraz o szerokości dróg i ścieżek holowniczych winny urzędy ziemskie lub mierniczowie zasięgać informacyj od właściwych zarządów wodnych, które obowiązane są udzielać żądanych informacyj najdalej w ciągu 2 tygodni.

§  8.

1) Należy unikać zmiany kierunku dróg, okopanych rowami, wysadzanych drzewami albo posiadających mosty, nasypy i t. p., o ile nowoutworzone drogi wymagałyby takichże nowych urządzeń technicznych.

2) Jeżeli te same działki, osiedla lub grupy osiedli połączone są kilkoma drogami, należy zbyteczne drogi kasować, pozostawiając jedną najdogodniejszą zarówno z punktu widzenia ogólnych warunków komunikacyjnych, jak i z punktu widzenia interesów danych osiedli.

§  9.

1) Nowe drogi winny być projektowane w ilości minimalnej, ale dostatecznej do zapewnienia najkrótszego i dogodnego dojazdu do wszystkich działek oraz od zagród do dróg publicznych. Nowoprojektowane drogi winny być przeprowadzane, o ile możności, przez tereny równe, twarde i suche, oraz łączyć się pod kątami, zbliżonemi do prostych.

2) Należy unikać projektowania t. zw. "dróg ślepych"; wyjątek mogą stanowić dojazdy do lasu, cmentarzy, przegony do pastwisk i t. p.

3) Przy projektowaniu nowych dróg należy przestrzegać następujących norm szerokości tych dróg, łącznie z rowami:

a) dla ulic i dróg większej wagi (ulice, wzdłuż których rozmieszczone są zagrody, drogi dojazdowe do miast, urzędu gminnego, stacji kolejowej i t. p.) - 11 do 12 metrów;

b) dla dróg mniej ważnych (np. łączących wsie) i większych przegonów dla bydła - 8 do 9 metrów;

c) dla dróg, służących wyłącznie do komunikacji wewnętrznej (drogi polne) i mniejszych przegonów dla bydła - 5 do 6 metrów;

d) dla dróg dojazdowych do poszczególnych zagród i działek - 4 do 5 metrów, w miejscach zaś niewymagających rowów - 3 metry.

§ 10. Na obszarze Rzeczypospolitej, na którym obowiązują przepisy prawa cywilnego, zawarte w tomie X Zb. Pr. Ces. Ros., w przypadkach, gdy do obszaru parcelowanego przylegają, względnie przecinają go, drogi publiczne pierwszych 4-ch klas, powiatowe urzędy ziemskie z chwilą rozpoczęcia parcelacji winny wystąpić do władz administracyjnych I-ej instancji, lub do władz komunalnych, o dokonanie przez te władze czynności, dotyczących ustalenia na gruncie granic dróg publicznych, które to władze w terminie najdalej 3-ch miesięcy od dnia otrzymania wniosku urzędu ziemskiego (nie wliczając okresu od dnia 1 grudnia do 15 marca, jako zimowej pory) obowiązane są do wykonania powyższych czynności. Ustalone przez władze administracyjne lub komunalne granice dróg pierwszych 4-ch klas mierniczy zdejmuje, wnosi na plan, wykazując powierzchnie tych dróg w rejestrach, jako samodzielne pozycje.