Rozdział 2 - Układ zapobiegawczy. - Zapobieganie upadłości na obszarze okręgów sądów apelacyjnych w Poznaniu i Toruniu oraz sądu okręgowego w Katowicach.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1928.27.244

Akt utracił moc
Wersja od: 12 marca 1928 r.

Rozdział  II.

Układ zapobiegawczy.

Kupiec, który przewiduje niemożność zaspokojenia w całości wszystkich swoich wierzycieli z upływem pierwszych trzech miesięcy po uzyskaniu odroczenia, może celem uniknięcia upadłości uzyskać układ zapobiegawczy według zasad poniższych.

Dłużnik składa podanie o otwarcie postępowania układowego do sądu, przed którym toczy się postępowanie (art. 2), po wydaniu uchwały udzielającej odroczenia wypłat, a przed upływem pierwszych trzech miesięcy tegoż odroczenia. Do podania winny być dołączone propozycje układowe.

Propozycje układowe mogą obejmować:

1)
odroczenie lub rozłożenie na raty spłaty długów na termin łączny nie dłuższy, jak lat dwa;
2)
zmniejszenie sumy długu równomierne dla wszystkich wierzycieli, nie więcej jednak, jak o 30%, a przy istnieniu warunków, przewidzianych w art. 57 niniejszego prawa, - o 60%;
3)
ograniczenie dłużnika w zarządzaniu i rozporządzaniu majątkiem, zwłaszcza nieruchomym, na czas wykonywania układu oraz dodanie dłużnikowi nadzorcy lub ustanowienie zarządcy z ramienia wierzycieli z określeniem ich uprawnień;
4)
rękojmie zabezpieczające wykonanie zobowiązań, objętych układem.

Układ żadnych innych warunków, oprócz wymienionych w artykule poprzednim, zawierać nie może.

Układ nie może dotyczyć należności, wymienionych w art. 19, a także należności, zabezpieczonych umownym zastawem lub wpisem do księgi wieczystej.

Sąd po otrzymaniu podania o otwarcie postępowania układowego wyznaczy niezwłocznie na jeden z najbliższych dni czternastu termin rozpoznania podania.

Na termin ten sąd wezwie nadzorcę sądowego i dłużnika w celu wysłuchania ich wyjaśnień.

Nieprzybycie dłużnika osobiście lub jego pełnomocnika pociąga za sobą pozostawienie podania bez rozpoznania, chyba że dłużnik usprawiedliwi swe niestawiennictwo.

Sąd, gdy uzna tego potrzebę, może wezwać na rozprawę jednego lub kilku biegłych w celu wysłuchania ich opinji o propozycjach układowych dłużnika w związku ze stanem interesów jego przedsiębiorstwa.

Sąd może nadto zasięgnąć opinji izb przemysłowo - handlowych, władz, urzędów, instytucyj, zrzeszeń lub stowarzyszeń w myśl art. 7, o ile w toku postępowania przy odroczeniu wypłat tego nie uczynił.

Sąd po wysłuchaniu nadzorcy sądowego, wyjaśnień dłużnika i opinji biegłych zarządzi uchwałą otwarcie postępowania układowego, o ile niemożność zaspokojenia przez dłużnika wszystkich długów w całości bądź w terminie ich płatności nastąpiła skutkiem wyjątkowych, a niezależnych od niego, okoliczności, i o ile dłużnik działał w dobrej wierze.

Uchwała sądu, zarządzająca otwarcie postępowania układowego, będzie ogłoszona w czasopismach, wskazanych w art. 4 niniejszego prawa.

Otwarcie postępowania układowego pociąga za sobą z mocy prawa dalsze przedłużenie terminu odroczenia wypłat ze wszystkiemi jego skutkami do czasu zatwierdzenia układu przez sąd (art. 60).

W celu ustalenia listy wierzycieli nadzorca sądowy wyznaczy w porozumienia z sędzią jeden lub kilka terminów sprawdzenia wierzytelności, o czem poda do wiadomości przez ogłoszenie w czasopismach, wymienionych w art. 4, i zawiadomi właściwą izbę skarbową, nadto do wierzycieli figurujących w spisie, wymienionym w art. 3 p. 3, oraz do dłużnika roześle zawiadomienia w listach poleconych.

W ogłoszeniach tych i listach poleconych nadzorca sądowy wskaże nadto miejsce, datę wyłożenia listy wierzycieli oraz termin i tryb jej zaskarżenia.

W wyniku sprawdzenia nadzorca sądowy wciągnie na listę tych wierzycieli, których należności oparte są bądź na wpisach w prawidłowo prowadzonych księgach dłużnika, bądź na innych tytułach bezspornych lub niebudzących wątpliwości, a także wierzycieli warunkowych (art. 47). Nie ulegają wciągnięciu na listę wierzyciele reprezentujący należności, wymienione w art. 19.

Lista sprawdzonych wierzycieli będzie wyłożona w sądzie, przed którym toczy się postępowanie.

Od daty wyłożenia listy osoby interesowane mogą zaskarżyć w terminie siedmiodniowym postanowienia nadzorcy sądowego co do wciągnięcia lub odmowy wciągnięcia wierzytelności na listę do sądu, który spór ostatecznie rozstrzyga.

Rozstrzygniecie sądu nie pozbawia stron prawa wytoczenia powództwa przed sąd właściwy (art. 47); do sprawy winien być zapozwany nadzorca sądowy.

Jeżeli przy sprawdzaniu wierzytelności będzie ustalone, że niektóre weksle, wystawione, akceptowane, indosowane lub poręczone przez dłużnika, znajdują się w obiegu, to sąd wyznaczy dodatkowy termin sprawdzenia tych wierzytelności.

Sprawdzenie wierzytelności winno nastąpić najpóźniej w terminie dwumiesięcznym od daty otwarcia postępowania układowego. Sąd z ważnych powodów może termin ten przedłużyć najwyżej o miesiąc.

Po sprawdzeniu wierzytelności listę ich zatwierdza sąd.

Po upływie terminu sprawdzenia, nie później wszakże, jak w ciągu następnych 3 miesięcy, na listę będą mogli być wciągnięci tylko ci wierzyciele, którzy udowodnią, że nie zgłosili swoich pretensyj w terminach oznaczonych z przyczyn ważnych, a od nich niezależnych.

Wciągnięcie wierzytelności na listę wierzycieli ma ten tylko skutek, że uprawnia wierzyciela do brania udziału w ogólnych zgromadzeniach wierzycieli i określa sumę, w stosunku do której ma on prawo uczestniczyć w uchwałach tego zgromadzenia, nie przesądzając ani istoty, ani wysokości samego roszczenia prywatno-prawnego.

Wierzyciel, którego pretensje w całości lub w części zostały odrzucone przez sędziego, może wytaczając powództwo (art. 42 ust. 2), wnosić o określenie tymczasem zarządzeniem sumy, z którą będzie warunkowo wpisany na listę wierzycieli. Warunkowe wpisanie na listę daje wierzycielowi prawo brania udziału w ogólnych zgromadzeniach wierzycieli (art. 49), tudzież w podziale funduszu, przyczem przypadające na jego rzecz kwoty będą im wypłacone dopiero po uprawomocnieniu się wyroku.

Nadzorca sądowy złoży sądowi sprawozdanie piśmienne ze swych czynności (art. 40 - 47) niezwłocznie po ich wykonaniu.

Sąd zwoła ogólne zgromadzenie wierzycieli niezwłocznie po złożeniu sprawozdania przez nadzorcę sądowego.

O terminie ogólnego zgromadzenia wierzycieli sąd obwieści trybem art. 4 mniejszego prawa.

Wierzyciele, wpisani na listę, sprawdzoną przez nadzorcę sądowego (art. 41, 43, 45, 47), będą nadto zawiadomieni o terminie ogólnego zgromadzenia listami poleconemi z dołączeniem treści propozycyj układowych.

Termin winien się odbyć najpóźniej w miesiąc po zatwierdzeniu sprawdzonej listy wierzycieli.

W ogólnem zgromadzeniu biorą udział wierzyciele, wpisani na listę przez nadzorcę sądowego (art. 41, 43, 44, 45, 47).

Do skuteczności uchwał ogólnego zgromadzenia niezbędna jest obecność przynajmniej połowy wszystkich wciągniętych na listę wierzycieli; za obecnych uważa się i tych wierzycieli, którzy zgłosili swe głosy na piśmie (art. 54).

W razie powtórnego nieprzybycia na ponownie wyznaczony termin niezbędnej do skuteczności uchwał ogólnego zgromadzenia liczby wierzycieli - postępowanie zapobiegawcze umarza się. Pomiędzy pierwszem a drugiem zgromadzeniem winno upłynąć co najmniej siedem, a nie więcej jak czternaście dni.

Ogólnemu zgromadzeniu wierzycieli przewodniczy sędzia.

Nadzorca sądowy złoży wobec zgromadzonych wierzycieli sprawozdanie ze swych czynności, poczem sąd odczyta propozycje układowe dłużnika. Na żądanie sądu dłużnik winien złożyć przysięgę, że według najlepszej swej wiedzy przedstawił stan swego majątku oraz wymienił wierzycieli tak dokładnie, jak to był w stanie uczynić.

Nad propozycjami układowemi zarządzi sąd dyskusję.

Za zgodą dłużnika poszczególni wierzyciele mogą na pierwszem ogólnem zgromadzeniu stawiać wnioski, a także proponować poprawki i uzupełnienia, dotyczące warunków układu.

Po wyczerpaniu głosów sąd zarządzi głosowanie z listy obecności.

Nieobecni wierzyciele mogą złożyć swoje głosy na piśmie; podpis wierzyciela winien być poświadczony co najmniej przez urząd policyjny.

Głos, złożony na piśmie, bierze się w rachubę, jeżeli głosowanie odbywa się nad propozycjami układowemi dłużnika w brzmieniu, niezmienionem przez wnioski, poprawki i uzupełnienia wierzycieli, zgłoszone na ogólnem zgromadzeniu.

Jeżeli na ogólnem zgromadzeniu wierzycieli propozycje układowe ulegną zmianie, sąd zarządzi z urzędu zwołanie ponownego ogólnego zgromadzenia w terminie nie wcześniejszym, jak po upływie dni siedmiu i nie późniejszym, jak po upływie dni czternastu z zachowaniem formalności, przewidzianych w art. 50.

Układ zapobiegawczy będzie uważany za przyjęty przez wierzycieli, jeżeli za jego zawarciem wypowie się w głosowaniu przynajmniej połowa wszystkich wierzycieli biorących udział w ogólnem zgromadzeniu z prawem głosu stanowczego, reprezentująca przez swe wierzytelności, wciągnięte na listę (art. 41, 43, 44, 45) lub przyjęte warunkowo do masy (art. 47), nie mniej, jak dwie trzecie wszystkich sprawdzonych wierzytelności, nie wliczając w to wierzytelności, wymienionych w art. 34.

Wierzyciele uprzywilejowani, bądź też ci, których wierzytelności są zabezpieczone umownym zastawem albo wpisem do księgi wieczystej, w głosowaniu nie uczestniczą, chyba że zrzekną się nazawsze zastawu lub zabezpieczenia hipotecznego.

Jeżeli w propozycjach układowych dłużnik chce uzyskać zmniejszenie długu ponad 30%, a nie więcej, jak o 69% (art. 32 p. 2), to do zawarcia układu niezbędne są warunki, wymienione w artykule poprzednim, z tem jednak zastrzeżeniem, że wierzyciele wypowiadający się za układem winni reprezentować co najmniej dziewięć dziesiątych wszystkich sprawdzonych wierzytelności.

Jeżeli w głosowaniu zbraknie jednego z przewidzianych w art. 56 warunków wymaganej do przyjęcia układu większości, albo jeżeli do przyjęcia układu zbraknie jednego lub obu warunków większości, wymaganej przez art. 57, a dłużnik wniesie zaraz po odbytem głosowaniu o zmniejszenie długów nie więcej, jak o 30%, - wówczas sąd zarządzi z urzędu zwołanie ponownego ogólnego zgromadzenia z tym samym, co i pierwsze, porządkiem dziennym.

Zgromadzenie to zwołane będzie nie wcześniej, jak po upływie dni siedmiu, i nie później, jak po upływie dni czternastu, z zachowaniem formalności, przewidzianych w art. 50.

Uchwały tego ogólnego zgromadzenia zapadają większością, przewidzianą w art. 56.

Uchwały te są ostateczne.

Układ zapobiegawczy będzie spisany w formie protokółu. W protokóle tym należy wymienić liczbę głosów oddanych ustnie i na piśmie za przyjęciem oraz za odrzuceniem układu.

Układ zapobiegawczy, przyjęty przez wierzycieli, ulega zatwierdzeniu sądu.

Sąd dopuści do wyjaśnień dłużnika, wierzycieli i nadzorcę sądowego, o ile o to wnosić będą.

Sąd odmówi zatwierdzenia układu zapobiegawczego:

1)
jeżeli zawiera przedmioty, które nie mogą być objęte układem zapobiegawczym (art. 32-34),
2)
jeżeli zwołanie ogólnego zgromadzenia nastąpiło bez zachowania przewidzianych form (art. 50),
3)
jeżeli nie została osiągnięta na ogólnem zgromadzeniu wierzycieli większość, wymagana przez niniejsze prawo (art. 56 - 58),
4)
jeżeli w głosowaniu uczestniczyli wierzyciele, nie mający prawa głosu stanowczego (art. 56 ust. 2),
5)
jeżeli dłużnik po otwarciu postępowania układowego dopuścił się w zarządzie lub rozporządzaniu swoim majątkiem czynów, wzbronionych mu przez art. 17 i 39 niniejszego prawa,
6)
jeżeli warunki układu przeczą dobrym obyczajom lub porządkowi publicznemu.

Sąd może odmówić zatwierdzenia układu, jeżeli warunki układu przeciwne są zasadom słuszności, lub są zbyt krzywdzące dla mniejszości wierzycieli, którzy na ogólnem zgromadzeniu głosowali przeciw układowi.

Uchwałę sądu w przedmiocie zatwierdzenia lub niezatwierdzenia układu zapobiegawczego należy ogłosić; jest ona tymczasowo wykonalna.

Wypis tenoru uchwały zatwierdzającej układ łącznie z wypisem z listy wierzycieli stanowi tytuł egzekucyjny, odnoszący się do wierzytelności ostatecznie ustalonych.

Zarówno wierzyciele, jak i dłużnik mogą wnieść na uchwałę natychmiastowe zażalenie. Zażalenie na niezatwierdzenie układa pozostawione będzie bez rozpoznania, o ile dłużnikowi przed jej rozstrzygnięciem ogłoszono upadłość.

Układ zapobiegawczy obowiązuje wszystkich wierzycieli, wciągniętych i niewciągniętych na listę, jako też i tych, którzy nie brali udziału, w ogólnych zgromadzeniach; nie obowiązuje zaś tych wierzycieli, których należności nie podlegają układowi (art. 34).

Jednakże wierzyciele, których wierzytelności zostały świadomie ukryte przez dłużnika, mogą dochodzić na tymże dłużniku szkód i strat aż do wysokości pełnej swej pretensji.

Jeżeli sąd się przekona, że dłużnik bądź przyjętych na siebie zobowiązań nie wykonywa, bądź też działa w złej wierze, - natenczas unieważni układ zapobiegawczy z wyjątkiem tej jego części, która obejmuje rękojmie, udzielone w myśl art. 32 p. 4.

Przepisy art. 63 co do tymczasowej wykonalności i natychmiastowego zażalenia mają w tym wypadku odpowiednie zastosowanie.

Kwoty, wypłacone poszczególnym wierzycielom zgodnie z warunkami układu, nie ulegają zwrotowi do masy, lecz będą zarachowane na poczet ich pełnych należności.

Zmiana osoby nadzorcy lub zarządcy x ramienia, wierzycieli (art. 32 p. 3) z powodu zaprzestania lub nienależytego wykonywania poruczonych im obowiązków nastąpi w trybie i z zachowaniem form, przewidzianych w prawie niniejszem do zawarcia układu.

W wypadkach niecierpiących zwłoki tymczasowego zarządcę lub nadzorcę wyznaczy sąd.

Wynagrodzenie nadzorców, względnie zarządców z ramienia wierzycieli (art. 32 p. 3) - określą wierzyciele w porozumieniu z dłużnikiem w układzie zapobiegawczym.

W razie unieważnienia układu w wypadku, przewidzianym przez art. 65, wysokość, wynagrodzenia nadzorcy określi sąd, kierując się zasadami układu w tym przedmiocie.

Koszty postępowania układowego ponosi dłużnik.

O zakończeniu postępowania sąd obwieści w sposób, przewidziany w art. 11.

Pozatem sąd wniesie o wykreślenie wzmianki dotyczącej otwarcia postępowania z rejestru firmowego i księgi wieczystej, a równocześnie uczyni wniosek o zapisanie zabezpieczeń hipotecznych, przewidzianych układem. Nadto sąd zawezwie nadzorcę sądowego do oddania nominacji.